به گزارش شفاآنلاین : جامعه پرستاری کشور همواره تلاش کرده است از تمام ظرفیت و توان خود برای
ارتقای سلامت مردم و بیماران استفاده کند و در این بین، بعضاً خود نیز
دچار آسیب می‌شود. اما، آنچه باعث می‌شود انگیزه خدمت رنگ ببازد، بی‌توجهی
به خواسته‌ها و مطالبات منطقی و معقول پرستاران است.در روزهای پایانی سال قرار داریم و خانواده‌ها مشغول خرید شب عید هستند. جامعه پرستاری هم مثل سایر اقشار جامعه از این قاعده مستثنی نیستند، اما برحسب وظیفه و تعهدی که دارند، بیشترین ساعات روز را در مراکز درمانی و بالای سر بیماران حاضر هستند. این در حالی است که با کوچکترین غفلت از وضعیت بیمار، می‌بایست پاسخگوی رئیس و مدیر بیمارستان باشند.
در همین حال، پرستاران تنها به عشق خدمت به بیماران، از تمامی خواسته‌های خود چشم چوشی کرده اند و این توقع و انتظار هست که مسئولان و دست اندرکاران حوزه سلامت، قدردان خدمت عاشقانه پرستاران باشند.
وزیر بهداشت عنوان می‌کند که در پرداخت‌های کارکنان نظام سلامت سعی کرده ایم، به روز شویم. این موضوعی است که جامعه پرستاری را آزار می‌دهد، زیرا واقعیت امر، چیزی نیست که عنوان می‌شود. زیرا گزارش‌ها از اقصی نقاط کشور، حاکی از این است که اغلب پرستاران چند ماه است که کارانه و اضافه کار خود را دریافت نکرده اند.
این در حالی است که معاون درمان وزارت بهداشت چندی قبل عنوان داشت در بیمارستان‌هایی که پرستاران کارانه طلب دارند، پزشکان همان بیمارستان هم کارانه طلب دارند. در صورتیکه شنیده‌ها حاکی از این است که وزارت بهداشت به انحای مختلف در صدد تامین پول برای پرداخت مطالبات پزشکان است. اما، چنین تلاش و اقدامی در جهت پرداخت مطالبات پرستاران صورت نمی‌گیرد.
پرستار یکی از بیمارستان‌های رشت عنوان داشته که آخرین پرداختی اضافه کار آنها مربوط به خرداد 94 بوده است.
طلب 9 ماهه کارانه و اضافه کار پرستاران
به گفته یک پرستار تهرانی، وزارت بهداشت برای پرداخت مطالبات کادر درمانی، بیمه‌ها را مقصر جلوه می‌دهد. اگر اینگونه است، چرا برای پزشکان به دنبال تامین پول است.
یکی دیگر از پرستاران مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) تهران، با انتقاد از نگاه تبعیض آمیز وزارت بهداشت در پرداخت‌های مطالبات کارکنان نظام سلامت، گفت: از مهر ماه کارانه طلب داریم. مگر ما مثل بقیه مردم، هزینه زندگی نداریم. مگر می‌شود با حقوق یک میلیون و 400 هزار تومانی، در تهران زندگی کرد. ما دل خوشیم به همین کارانه و اضافه کار که حداقل بتوان کاری کرد.
بررسی‌ها و گزارش‌ها، حاکی از این است که وضعیت پرستاران شرکتی به مراتب اسف‌بار تر از سایر پرستاران قراردادی و استخدامی است. آنها حتی حقوق ماهانه هم دریافت نمی‌کنند و حالا که چند روزی به پایان سال مانده است، دغدغه تامین هزینه‌های زندگی را دارند.
