شفا آنلاین>جامعه پزشکی-همایش ها>چالش‌های درمان ناباروری در بیماران یکی از مهمترین مبحث‌های موجود در درمان بیماری‌های ناباروری در جهان است.
به صورت معمول در هر دوره درمان ناباروری
تنها 40 تا 45 درصد امکان موفقیت داریم و همین می‌تواند نشان‌دهنده این
باشد که چالش‌ها در این حیطه کم نیست. میزان ناباروری در مردان 40 درصد و
در زنان 60 درصد است. چند درصد از زوج‌ها هم هستند که هردو نابارور هستند و
همین امکان بچه‌دار شدن را برای زوجین دشوارتر می‌کند. یکی از چالش‌هایی که ما در بخش سرطان‌های مربوط به زنان با آن مواجه هستیم، بحث نگهداری باروری در بیماران است. خیلی از پزشکان به این مسئله در درمان بیماران توجه ندارند و تلاشی نمی‌کنند تا باروری بیمار سرطانی حفظ شود. در مواردی که سرطان بیمار با جراحی بهبود پیدا می‌کند، این خطر وجود ندارد. اما در درمان‌های رادیوتراپی و شیمی‌درمانی سلول‌های تولید جسم می‌میرند و دیگر رشد پیدا نمی‌کنند.
بسیاری از پزشکان متخصص سرطان حتی این موضوع را به بیماران خود اطلاع نمی‌دهند. در صورتی که می‌توان با برداشت یک تخمک از بیمار پیش از شروع مراحل درمان و فریز کردن آن، امکان فرزندآوری را در افراد حفظ کرد. حتی در افرادی که ازدواج نکرده‌اند و قصد ازدواج و یا بچه‌دار شدن هم ندارند، این موضوع باید رعایت شود. درست است که این تخمک و یا اسپرم‌های یخ زده همیشه پاسخگو نیستند و کارایی آنها صد درصد نیست، اما امکان داشتن فرزند را از بیمار نمی‌گیرد. در کودکان هم بخشی از بافت تخمک و بیضه می‌تواند برداشته شود. در مورد دختران پیش از آنکه به بلوغ برسند، همچنان امکان حفظ باروری وجود دارد ولی در پسران پیش از بلوغ نمی‌توان خیلی به حفظ باروری امید داشت. غیر از بیماران سرطانی چالش دیگر موجود در مورد ناباروری‌ها، زوج‌هایی هستند به صورت مکرر درمان را دریافت کرده‌اند اما امکان باروری و بچه‌دار شدن برای هیچکدام از آنها نیست.
پاسخ‌های متفاوتی به این چالش داده می‌شود که هرکدام جای بحث دارد. استفاده از تخمک و اسپرم و حتی جنین اهدا شده از جمله راه‌های جایگزینی است که در هر کشور به نحوی با آن برخورد شده است. در این زمینه باید در نظر داشت که شاید هیچ‌وقت جواب درست و قطعی برای هیچکدام از این چالش‌ها را نداشته باشیم و همه این مسائل بی‌پاسخ باقی بماند.
چرا که حد و حدود درمان ناباروری و انتخاب بیماران و حقوق و قوانین تصویب شده در کشورها با یکدیگر متفاوت است و نه تنها نمی‌توان به صورت بین‌المللی تصمیم یکسان گرفت، بلکه در یک کشور و منطقه نیز پاسخ‌ها و احتمالات زیادی به این مشکل داده می‌شود. بنابراین متخصصان با هر مورد باید متفاوت برخورد داشته باشند.سپید
فرح فرزانه دبیر علمی کنگره
نظرشما
آخرین اخبار