استفاده گسترده از tPA در استروک

به گزارش شفا آنلاین،  این بیانیه شواهد موجود را در زمینه معیارهای ورود و خروج مختلف بررسی کرده و توصیه‌های خود را در مورد این موضوع که پزشکان چگونه از tPA در کار بالین استفاده کنند، منتشر کرده است.

       یکی از نویسند‌گان این گایدلاین معتقد است: «اینکه چه بیماری با tPA درمان شود و چه کسی درمان نشود، یک چالش روزانه برای پزشکانی است که بیماران مبتلا به استروک حاد را مدیریت می‌کنند. مشکلات به این دلیل بروز می‌کنند که معیارهای ورود و خروج بیماران مندرج روی برچسب آلتپلاز خیلی خوب با تجربیات بالینی پزشکان همخوانی ندارند. این سند و بیانیه که به عنوان همراه گایدلاین‌های مدیریت استروک حاد درنظر گرفته شده، به پزشکان کمک می‌کند تا در مورد اینکه چه بیماری با tPA درمان شود، تصمیم‌گیری کنند و حوزه‌هایی را که باید در آنها تحقیقات بیشتری صورت گیرد، شناسایی کنند.»

       در این بیانیه، چندین سناریو آمده که معیارهای واجد شرایط بودن را برای درمان با آلتپلاز در استروک ایسکمیک حاد توصیه می‌کنند و درواقع، نشان می‌دهند که این درمان را می‌توان با آزادی عمل بیشتری تجویز کرد، به این ترتیب، تعداد بیمارانی که از مزایای آن منفعت می‌برند، بسیار افزایش می‌یابد. این بیانیه در نشریه Stroke منتشر شده است.

       در قسمتی از این مقاله، نویسندگان گزارش می‌کنند که اگرچه مزایای آلتپلاز تثبیت شده، فقط حدود 5 درصد از بیماران مبتلا به استروک حاد ایسکمیک در آمریکا آن را دریافت می‌کنند. آنها متذکر می‌شوند که شایع‌ترین معیار خروج بیماران از دسته درمان با آلتپلاز، نرسیدن به موقع آنها به بیمارستان است، به‌طوریکه فقط 22 تا 31 درصد بیماران ظرف 3 ساعت پس از بروز علایم به بخش اورژانس بیمارستان رسانده می‌شوند.

       البته دیگر معیارهای خروج برای درمان با آلتپلاز که مرتبط با آزمون‌های بالینی، رادیولوژیک و آزمایشگاهی بوده و اغلب آنها هم خطر خونریزی را بررسی می‌کنند، همگی به عنوان استاندارد درمان در نظر گرفته می‌شوند. یک مطالعه تخمین زده که حتی اگر همه بیماران مبتلا به استروک ایسکمیک در پنجره زمانی درمان به بیمارستان برسند، فقط 29 درصد آنها واجد شرایط درمان با آلتپلاز هستند.

برخی استثنائات جنجالی
       در این سند آمده، بعضی معیارهای خروج از دسته درمان با آلتپلاز چالش‌برانگیز هستند. بسیاری از متخصصان استروک معتقدند که بعضی از این کرایتریاهای خروج باید «نسبی» و بعضی دیگر هم «مطلق» در نظر گرفته شوند. نظرات در مورد اینکه کدام یک از بیماران باید درمان شوند، بسیار مختلف هستند.

       هدف از این بیانیه مشورتی، بررسی و ارزیابی منتقدانه علم و دانشی است که در پس هر یک از معیارهای واجد شرایط شدن برای برای درمان با آلتپلاز (اندیکاسیون‌ها و کنترااندیکاسیون‌ها) قرار دارد، همچنین کشف بعضی از رازهای رایج و محبوبی که درباره درمان وجود دارد. اگر این بیانیه با موفقیت به هدف غایی خود برسد، محققان توانسته‌اند به تصمیم‌گیری در مورد تعیین واجد شرایط بودن بیماران برای درمان با آلتپلاز کمک کرده و اولویت‌های تحقیقاتی آینده را در این حوزه مشخص کنند. پیش‌بینی می‌شود این بیانیه علمی به پزشکان کمک کند تا با بیماران مبتلا به استروک حاد و خانواده‌شان تعامل بهتری داشته و مدل‌های تصمیم‌گیری را با هم به اشتراک بگذارند.

       یکی از قوی‌ترین توصیه‌هایی که در این بیانیه آمده، آن است که افراد مسن باید برای درمان با tPA واجد شرایط شمرده شوند. البته روی برچسب آلتپلاز آمده که خطرهای درمان با آلتپلاز در بیماران مسن‌تر از 75 سال ممکن است افزایش یابد و در بیماران با سن بیشتر از 80 سال، اثربخشی درمان داخل وریدی با آلتپلاز به خوبی اثبات نشده و به مطالعات بیشتری نیاز دارد.

       البته در این بیانیه آمده که بیماران مسن باید درمان شوند (class I; leve- of evidence A). به بیان دیگر، برای بیماران 18 سال و بیشتر دیگر که از نظر پزشکی اندیکاسیون درمان دارند، تجویز آلتپلاز داخل وریدی ظرف 3 ساعت، برای بیماران کمتر و بیشتر از 80 سال به یک اندازه توصیه می‌شود. سن بالا یک عامل پیش‌آگهی نامطلوب در استروک است، اما این عامل اثر درمان ترومبولیز را تغییر نمی‌دهد و اصلاح نمی‌کند. هرچند افراد مسن‌تر نسبت به افرادی که کمتر از 80 سال سن دارند، با پیامدهای ضعیف‌تر، مورتالیتی بالاتر و میزان بیشتری هموراژی‌های داخل مغزی علامتدار روبرو می‌شوند، در مقایسه با گروه کنترل، تجویز آلتپلاز داخل وریدی شانس بهتری را برای بهبود یافتن و مستقل شدن ظرف 3 ماه، در طول تمام گروه‌های سنی، فراهم می‌کند.

       نکته دیگر آنکه، برچسب آلتپلاز اخیرا محدودیت‌های استفاده از آن را در استروک‌های خفیف یا بسیار شدید برداشته و این بیانیه نیز شواهد قوی‌ای را نشان می‌دهد که درمان با tPA در استروک‌های بسیار شدید و خفیف ناتوان کننده، مزیت‌های قابل‌توجهی دارد و در حال حاضر، مزایای بالینی آن در هر دو حالت ثابت شده است.Medscape