بازار عظیم دیـابـت در پرجمعیت‌ترین کشور جهان

.به گزارش شفا آنلاین، البته چالش‌هایی در برابر این گرایش وجود دارد، از جمله کندشدن اخیر رشد اقتصاد شکوفای چین،‌ و همچنین جغرافیای پراکنده چین و تهدید افزایش مقررات محدودکننده.

       شرکت‌های داروسازی جهانی به میزان زیادی در چین سرمایه‌گذاری کرده‌اند،‌ به این امید که افزایش آگاهی مردم نسبت به این بیماری و جستجوی درمان به‌وسیله آنان باعث بازدهی این سرمایه‌گذاری شود.

       بر اساس نظر کارشناسان، فقط حدود نیمی از مبتلایان به دیابت در چین تشخیص داده شده‌اند. جیکوب ریس، رئیس شعبه چین در شرکت نوو نوردیسک، بزرگ‌ترین تولیدکننده انسولین جهان، می‌گوید، فقط 15 درصد از این افراد که بیماری در آنان تشخیص داده شده است، درمان فراگیر دریافت می‌کنند. انتظار می‌رود که افزایش شهری شدن و نوع سبک زندگی که به سوی نشستن بیشتر گرایش می‌یابد، بیماران دیابتی بیشتری به وجود آورد.

       ناظران بازار می‌گویند، در چنین شرایطی نبرد آینده، دستیابی به میلیون‌های چینی دیابتی درمان‌نشده و میلیون‌ها نفری است که انتظار می‌رود به دیابت مبتلا شوند.

بیش از 150 میلیون دیابتی تا سال 2040
       بنیاد بین‌المللی دیابت می‌گوید بیش از 100 میلیون نفر مبتلا به دیابت در چین وجود دارند که بیش از هر کشور دیگری در دنیاست (شمار مبتلایان به دیابت در آمریکا 30 میلیون نفر است).

       شمار مبتلایان به دیابت در سال‌های اخیر به‌سرعت در حال افزایش بوده است و انتظار می‌رود تا سال 2040 این شمار به 151 میلیون نفر برسد.

       بر اساس مقاله‌ای که دانشمندان چینی در ژورنال انجمن پزشکی آمریکا منتشر کردند، در سال 2013 بیش از 11 درصد بزرگ‌سالان چینی دچار دیابت بودند که افزایشی شدید نسبت به شمار کمتر از 1 درصد در دهه 1980 را نشان می‌دهد و حدود دو برابر شمار مبتلایان به دیابت در سال 2000 است.

       حدود 500 میلیون نفر چینی دیگر هم دچار «پیش-دیابت» هستند- مرحله‌ای که در آن قند خون بالا است،‌ اما نه آن‌قدر بالا که به معیارهای تشخیص دیابت برسد- و شاهدی دیگر بر آنچه فدراسیون بین‌المللی دیابت «شدت دیابت به‌عنوان یک مشکل بهداشت عمومی در چین می‌خواند.»

       این افزایش در هنگامی صورت می‌گیرد که بسیاری از چینی‌ها با توجه به بهبود استانداردهای زندگی و هجوم برای زندگی در شهرها، رژیم غذایی و سبک زندگی‌شان را عوض می‌کنند. کارشناسان بهداشت می‌گویند این وضعیت به چاقی و فعالیت جسمی کمتر و در نهایت دچار شدن بسیاری از افراد به دیابت نوع 2- شایع‌ترین شکل دیابت که عموماً یک بیماری سبک زندگی است- می‌شود.

فرصتی فوق‌العاده برای کسب سهمی از بازار
       این تحولات از دیدگاه شرکت‌های بزرگ داروسازی دور نمانده است، شرکت‌های بزرگی مانند نوو نوردیسک، الای لیلی، سانوفی و مرک همگی سرمایه‌گذاری‌های بزرگی در چین انجام داده‌اند و تاسیسات فروش، بازاریابی و تولید برپا کرده‌اند تا از جهش مورد انتظار تقاضا برای انسولین سود ببرند.

       تخمین‌ها درباره اندازه بازار چین برای درمان‌های دیابت متفاوت است، اما همگی به اعداد بزرگی می‌رسند. فرانک لو دیو، رئیس بخش مراقبت‌های بهداشتی چین بزرگ در شرکت مک‌کینزی تخمین می‌زند که بازار انسولین در سال 2015 ارزشی میان 7/1 تا 2 میلیارد دلار پیدا کند. از طرف دیگر شرکت پژوهش بازار ویژن‌گین مستقر در لندن اخیراً اعلام کرد، تخمین زده می‌شود که درآمد کلی ناشی از داروهای دیابت در بازار چین در سال 2015 به 12/5 میلیارد دلار برسد. کارشناسان این شرکت انتظار دارند که این میزان حدود 10 درصد در سال افزایش یابد و در سال 2020 به 8.7 میلیارد دلار برسد و تا سال 2025 به بازاری 23 میلیارد دلاری افزایش یابد.

        نوو نوردیسک، بزرگ‌ترین سازنده انسولین در چین، تقریباً 10 درصد از فروش سال 2014 انسولین در چین را به خود اختصاص داد. شرکت سانوفی می‌گوید 20 درصد از فروش داروهای دیابتش در سال 2014 مربوط به بازارهای در حال ظهور است و بخش بزرگی از آن به چین مربوط می‌شود.

       اما درحالی‌که فقط نیمی از مبتلایان به دیابت در چین تشخیص داده می‌شوند- و شمار حتی کمتری درمان درست یا کافی را دریافت می‌کنند- نبرد بر سر دستیابی به 50 میلیون بیمار باقیمانده تازه شروع شده است.

       متمرکز شدن دفترها و کارمندان اغلب شرکت‌های چندملیتی دارویی در بزرگترین شهرهای چین باعث می‌شود که آنها میلیون‌ها بیمار بالقوه در مناطق روستایی را از دست بدهند. شرکت‌های کوچک‌تر چینی در این مناطق در موقعیت بهتری برای تبلیغ محصولاتشان و برقراری رابطه با کارکنان بهداشتی قرار دارند.

       این بازار بزرگ و روبه رشد تولیدکنندگان بیشتر، از جمله تولیدکنندگان داخلی را به سوی خود جلب کرده است و این امر به معنای رقابت بر سر قیمت و فشار برای کاهش هزینه‌ها است. کند شدن اخیر رشد اقتصادی چین نیز چشم‌انداز کوتاه‌مدت توسعه بازار را تضعیف کرده است. خطرات درازمدت‌تری هم وجود دارد، به‌خصوص اگر مقامات چینی با الزام شرکت‌های خارجی به انجام روند تولید و بسته‌بندی در داخل چین به حفاظت از شرکت‌های محلی بپردازند.

       با وجود همه این موانع، برای شرکت‌های دارویی که در چین عمل می‌کنند، بازار این کشور بخشی کلیدی در چشم‌اندازشان برای رشد است.

       آندرو هاج، رئیس بخش چین در شرکت الای لیلی می‌گوید: «ما در سال 1993 وارد چین شدیم، چراکه فرصت بالقوه عظیمی را می‌دیدم. ما برای مدتی دراز در چین باقی خواهیم ماند.»