» عمومی
شفا آنلاین>سلامت>تغذیه>«ایمنی مواد غذایی از مزرعه تا سفره (بشقاب)» یکی از شعارهای سال 2015 میلادی بود؛ شعاری که در ایران کمتر توجه‌ای به آن شد و هیچ تغییری در ایمنی مواد غذایی دیده نشد.
به گزارش شفا آنلاین، بهبود کیفیت مواد غذایی در کاهش ابتلا به
بیماری‌های غیرواگیر بسیار موثر است. در واقع بسیاری از سرطان‌ها،
بیماری‌های ساختاری و ایمنی بدن و حتی بسیاری از بیماری‌های روانی با
برنامه‌ریزی بر غذاها قابل‌پیشگیری است. وقتی آمار می‌گوید مواد غذایی ناسالم باعث مرگ 2 میلیون نفر در سال میشود و عمده این دو میلیون نفر را هم کودکان تشکیل می‌دهند، طبیعی است که مقابله با این موضوع، دغدغه سیاست‌گذاران سلامت در اقصی‌نقاط جهان باشد و بهبود کیفیت مواد غذایی در دستور کار سازمان‌های جهانی قرار گیرد. این شعار به مرحله اجرایی درآمد اما به ایران که رسید در حد همان شعار ماند. روغن پالم و خمیر مرغ و آلودگی مواد غذایی به سموم و کود شیمیایی و فلزات سنگین همچنان پابرجاست.
به نظر می‌رسد کسی توان مبارزه با متخلفان را ندارد یا شاید اصلا اراده‌ای برای انجام این کار وجود ندارد. هر مسوول و نهادی دیگری را موظف و مسوول می‌داند، بدون این که کسی حاضر باشد برای رفع مشکل قدمی پیش بگذارد. یکی پای دامپزشکی را وسط می‌کشد و دیگری می‌گوید فرمانداری و ... مسوول است.
طرف صحبتم با همکاران محترم بهداشت محیط است؛ بهداشت فقط به داشتن سطل زباله و کپسول آتش نشانی و جا‌صابونی مایع خلاصه نمی‌شود. چندی قبل در آزمایش سوسیس تولیدی فلان شرکت معروف، سم آفلاتوکسین دیده و طی آزمایشات از مواد اولیه کپک فلفلی عامل آلودگی سوسیس تشخیص داده شد. شاید بخواهید پایان ماجرا را بدانید؛ هنوز آن شرکت معروف از همان محل، فلفل مورد نیاز را تامین می‌کند.
حدود 10 سال قبل فروش آلوچه جنگلی و لواشک به شکل امروزی تابو بود. امروز با وجود این که می‌دانیم این مواد حاوی رنگ‌های شیمیایی غیر‌مجاز است و آلودگی میکروبی دارد اما فروش این مواد بدون هیچ‌مشکلی انجام میشود. نه تنها فروش این مواد ممنوع نشده که به تازگی فروش غذا به صورت دوره گردی هم رایج شده‌است. کدامیک از ما در برخورد با این معضل اقدامی انجام داده‌ایم؟ امروز در بازار به یکی از این غذافروش‌های دوره‌گرد برخورد کرد. ماموران شهرداری که با سد معبر برخورد می‌کنند، اجازه ورود و دخالت در محیط مسقف را ندارند.
وظیفه ما هم که در برخورد با فروشندگان دوره‌گرد مواد غذایی مشخص است. طنز تلخی است. برای مردم هم که توجیه خودشان را دارند. می‌گویند این غذا ارزان است و با کیفیت و جوانانی هم که غذا را می‌فروشند، دنبال این هستند که از راه حلال نان دربیاورند. گفتم نان یاد معضل نان افتادم. حکایت نان را هم که همه می‌دانیم. اگر آرد سبوس‌دار باشد نان تیره رنگ میشود و مشتری این نوع نان کم. نانوا هم مجبور است این آرد را با آرد مخصوص قنادی مخلوط کند یا دست به دامان بلانکیت شود تا نان باب دل مصرف کننده بپزد.
به همه مشکلات بلاتکلیفی ادارات ذی‌ربط، باید مشکل فرهنگی مردم را هم اضافه کرد. در گذشته‌ای نه چندان دور یکی از دختران فرمانفرما که شاهزاده‌ای قاجاری بود و حاکم فارس، پس از اتمام تحصیلات در اروپا به ایران برگشت و در محله بدنامان تهران شروع به آموزش مردم کرد. در جواب این سوال که چرا این کار را می‌کنی؟ گفته بود برای رشد مملکت باید فرهنگسازی کرد و این کار را باید از پایین‌ترین اقشار جامعه شروع کرد. حال همکاران محترم کدامیک از ما در جهت آموزش مردم قدمی برداشته‌ایم. دوستان عزیز به انتظار دیگران ننشینیم. بازرسین اداره نظارت در کشور صد نفر هم نیستند.
شاید جمع آوری مواد غذایی غیر‌مجاز وظیفه ما نباشد ولی باور کنید با امکانات فعلی در توان اداره نظارت هم نیست. امروز بنده قره‌قوروت سبز و قرمز و نارنجی دیدم. قره قوروت یعنی کشک سیاه و بالطبع باید به رنگ تیره باشد. شربت گل قرمزرنگ و شربت نعنای سبز متالیک را هر روزه در سازمان بازرسی می‌بینیم. عزیزان اگر وضعیت به همین منوال پیش برود، چندی دیگر ماست قرمز و دوغ سبز را هم خواهیم دید. همه ما در قبال شغلمان و سلامت مردم مسوولیم. شاید امروز کسی از ما جواب نخواهد ولی فردا در بارگاه الهی چه جوابی خواهیم داد؟
علی رضا فاتحکارشناس بهداشت محیط مرکز بهداشت شیراز
نظرشما
آخرین اخبار