نقش مهم انگیزه‌های مالی در ترخیص بیماران

به گزارش شفا آنلاین،پدر من 5 روز بعد از عمل جراحی بای‌پس آمادگی آنرا داشت تا به خانه برود، اما بیمارستان تا چندین روز او را مرخص نکرد. بی‌شک، شما هم چنین داستان‌هایی را می‌توانید نقل کنید. بیماران در اغلب موارد نمی‌دانند که زود از بیمارستان مرخص شده‌اند یا دیر. به‌علاوه، آنها نمی‌دانند پزشکان برمبنای چه معیاری فکر می‌کنند بیمار آمادگی مرخص شدن از بیمارستان را دارد.

       دکتر آشیش جها، پزشک‌هاروارد که در بیمارستان مربوط به کهنه‌سربازان کار می‌کند، می‌گوید، «این موضوعی است کاملا پیچیده که به چیزهایی بیش از نشانه‌های بالینی بستگی دارد. بعضی مواقع پزشک روی مراقبت‌هایی که از بیمار در خانه صورت می‌گیرد، بیش از حد حساب می‌کند و او را زودتر از موقع از بیمارستان مرخص می‌کند، گاهی ماجرا برعکس است و پزشک که فکر می‌کند از بیمار در خانه مراقبت کافی صورت نمی‌گیرد، او را دیرتر از موعد به خانه می‌‌فرستد.»

انگیزه‌های مالی نقشی مهم دارند
       گذشته از آنچه گفته شد، انگیزه‌های مالی که همیشه هم دیدنی نیستند، در چگونگی اقامت بیماران در بیمارستان نقشی مهم ایفا می‌کنند. تغییرات اخیر در چگونگی پرداخت‌ها به بیمارستان‌ها ازجمله عواملی است که تعیین می‌کند، کدام بیمار و هر بیمار چند مرتبه باید در بیمارستان بستری شود. آنچه مسلم است، میانگین روزهای اقامت در بیمارستان در آمریکا کاهش یافته است. در سال 1980 این میانگین 3/7 روز بود و امروز نزدیک به 5/4 روز رسیده است. این کاهش روزها به دلیل آن نیست که بیماران جوان‌تر یا سالم‌تر شده‌اند، حتی می‌توان گفت، بیماران این روزها پیرتر و مریض‌تر هم هستند، با این وجود، بیماران نسبت به چند دهه گذشته زودتر از بیمارستان مرخص می‌شوند. یکی از دلایل مهم این امر، تغییراتی است که در نظام پرداخت به بیمارستان‌ها در اوایل دهه 1980 اتفاق افتاد. در این زمان، مدیکر (بیمه سالمندان آمریکایی) دیگر براساس ادعاهای بیمارستان‌ها چیزی پرداخت نکرد، بلکه مبنای پرداخت خود را نرخ‌های از پیش تعیین‌شده قرار داد که با تشخیص برای هر بیماری صورت پذیرفته بود. اعمال «نظام پرداخت پیش‌بینی‌شده» درواقع ریسک مالی اقامت بیمار در بیمارستان را از دوش مدیکر برداشت و بر دوش بیمارستان گذاشت و بیمارستان را تشویق کرد تا در هزینه‌های خود صرفه‌جویی کنند.

بیمارستان‌ها به فکر صرفه‌جویی افتادند
       یکی از راه‌های صرفه‌جویی آن بود که بیمار تا حد امکان کمتر در بیمارستان بماند. مدیکر برای 5 روز بستری در بیمارستان، همان پولی را می‌پردازد که برای 4 روز بستری و در این حالت، هزینه اقامت اضافه درواقع از جیب بیمارستان پرداخت می‌شود. به‌این ترتیب، انگیزه‌های مالی باعث می‌شود تا بیمارستان‌‌ها از پزشکان بخواهند بیماران را زودتر مرخص کنند. پزشکی که در بیمارستانی آموزشی در بوستون درمان می‌کرد، به من گفت که مسئولان برای اعمال فشارهای اجتماعی بر پزشکان، آنها را مطلع می‌کردند که میزان اقامت بیمارشان از اقامت بیمار همکلاسی‌شان طولانی‌تر بوده است. اکنون، وضعیت کمی فرق کرده است و بیمار بعد از مرخص شدن از بیمارستان می‌تواند دوره نقاهت را در یک آسایشگاه مجهز سپری کند که در سال‌های اخیر تعداد آنها مرتب رو به افزایش بوده است.

نگرانی‌های نظام جدید پرداخت‌ها
       از همان زمان که نظام پرداخت تعیین‌شده به راه افتاد، کارشناسان نگران آن بودند که مرخص شدن‌های زودتر از موعد احتمال بازگشت دوباره بیمار به بیمارستان را بالا ببرد. درمجموع، ترخیص زودهنگام از بیمارستان می‌تواند فرد را بیمارتر کند، مشکلاتش را پیچیده‌تر و وی را نیازمند مراقبت‌های درمانی کند که امکان آن در جایی خارج از بیمارستان آنچنان مقدور نباشد. به نظر منطقی می‌رسد که خیلی از بیماران زودترخیص‌شده دوباره به بیمارستان بازگردند و شواهد نیز این منطق را تایید می‌کند. در ایالات متحده و سایر کشورها وقتی روزهای بستری در بیمارستان کاهش یافته، درعوض، احتمال بستری دوباره بیشتر شده است. تا چندی پیش، اگر بیمار بعد از 24 ساعت مرخصی دوباره به بیمارستان باز می‌گشت، برای بیمارستان ضرر مالی نبود.درواقع، بستری دوباره تنها به معنای منافع بیشتر بود. اگر بازگشت دوباره به بیمارستان به دلیل روزهای کمتر اقامت بود، بیمارستان از هر دو سر برد کرده بود، هم در مرحله اول در هزینه‌ها صرفه‌جویی کرده بود و هم در بازگشت دوباره صاحب منافعی می‌شد. اما مدیکر و شرکت‌های بیمه خصوصی دیگر برای بازگشت دوباره به بیمارستان هزینه‌ای پرداخت نمی‌کنند. در برخی موارد، اقامت بیشتر در بیمارستان از خطر هزینه‌های بازگشت دوباره بیمار به‌صرفه‌تر است.

برنامه‌های جریمه
       دولت فدرال برنامه‌های متعددی را تدوین کرده است که در صورت بازگشت بیماران بیمارستان‌ها مشمول جریمه شوند. براساس «برنامه کاهش بازگشت دوباره به بیمارستان‌های مدیکر»، در صورتی که بازگشت بیماران به بیمارستان ظرف 30 روز مرخصی به دفعات تکرار شود، بیمارستان‌ها 3درصد از کل پرداخت‌های مدیکر خود را از دست می‌دهند. در همین سال مالی میزان جریمه مدیکر از 2592 بیمارستان آمریکا که بازگشت بیماران به آنجا بیشتر از حد قابل‌قبول بود، 420میلیون دلار بود.

از سال 2010 که از هر 5 بیمار مدیکر، یک نفر 30 روز بعد از ترخیص به بیمارستان بازمی‌گشت تا امروز میزان بستری دوباره به صورتی چشمگیر کاهش نشان می‌دهد.

بازی با معیارها
       اما مسئولان دولت اوباما معتقدند که بیمارستان‌ها با معیارهای برنامه کاهش بازی می‌کنند، مثلا، بیمارانی که با نام وضعیت نظارتی بستری می‌شوند، در صورت بازگشت زودتر از موعد مشمول معیارهای جریمه مدیکر نمی‌شوند، حتی ممکن است هزینه‌ای که برای آنان پرداخت می‌شود، به همان میزان درمان رسمی اعلام‌شده برای همه بیماران باشد. تاثیر مسائل مالی بیمارستان برای بیماران قابل‌درک نیست، اما مستندات روشن هستند: مسائل مالی هم برای مسئولان بیمارستان‌ها اهمیت دارند و هم در زمان ترخیص بیماران مهم هستند. New York Times