کد خبر: ۹۲۴۶۱
تاریخ انتشار: ۰۴:۳۰ - ۱۷ دی ۱۳۹۴ - 2016January 07
شفا آنلاین>سلامت>گایدلاین‌های جدید آمبولی ریوی پیشنهاد می‌کنند که تصویربرداری سی‌تی و تست دی ـ دایمر پلاسما در بیمارانی که مشکوک به آمبولی ریوی هستند، بیش از اندازه استفاده می‌شوند و ممکن است خطرات آنها بیشتر از مزایایشان باشد.
به گزارش شفا آنلاین،کالج آمریکایی پزشکان این گایدلاین جدید را در نشریه Annals of Interna- Medicine منتشر کرده است. تست‌های پلاسما دی‌دایمر بیشتر برای افرادی مناسب هستند که در معرض خطر متوسط آمبولی ریوی قرار دارند و هیچ تستی ممکن است برای بعضی از بیمارانی که در معرض خطر کم قرار دارند، لازم نباشد.

 هرچند استفاده از سی‌تی برای ارزیابی بیماران مشکوک به آمبولی ریوی در بیماران سرپایی، بستری و اورژانس افزایش یافته، هیچ شواهدی در دست نیست که نشان دهد این افزایش باعث بهبود پیامد نهایی بیماران شده است.

خطرات بالقوه تصویربرداری‌های غیرضروری می‌تواند شامل افزایش هزینه‌ها، مواجهه با اشعه، و پیگیری برای یافته‌های تصادفی باشد. به جای آن، نویسندگان توصیه می‌کنند با استفاده از قوانین Wells یا Geneva، براساس خطر آمبولی ریوی بیمار بهترین تست انتخاب شود.

       اگر بیمار در معرض خطر کم قرار دارد، پزشکان باید از 8 کرایتریای Pulmonary Embolism Rule-Ouاستفاده کنند. اگر بیمار همه 8 کرایتریا را داشته باشد، خطر انجام تست‌ها بیشتر از خطر آمبولی است و هیچ تستی لازم نیست.

       با انجام ندادن تست‌های دی‌دایمر در این بیماران کم‌خطر، پزشکان می‌توانند از نتایج مثبت کاذب دی‌دایمر و به دنبال آن، انجام سی‌تی، پرهیز کنند. نکته مهم آن است که Pulmonary Embolism Rule-Ouنباید در بیماران با خطر متوسط یا بالا استفاده شود.

 در بیمارانی که در معرض خطر متوسط قرار دارند یا افرادی که با خطر کم مواجه هستند اما همه 8 کرایتریا را هم با هم ندارند، نویسندگان توصیه می‌کنند از تست پلاسما دی‌دایمر با حساسیت بالا به عنوان تست اولیه استفاده شود. در بیماران با سن بیشتر از 50 سال، توصیه نویسندگان استفاده از حد مرزی متناسب با سن (سن ضربدر 10 نانوگرم در میلی‌لیتر) است، زیرا سطوح دی‌دایمر طبیعی با سن افزایش می‌یابد

. بیمارانی که سطح دی‌دایمر آنها کمتر از حد تعدیل شده با سن آنها است، دیگر نباید تست‌های تشخیصی اضافی دریافت کنند. اما اگر سطح دی‌دایمر افزایش یافته باشد، انجام تست‌های دیگر الزامی است. در بیمارانی که در معرض خطر بالا قرار دارند، باید از تست دی‌دایمر صرفنظر کرده و اقدام به سی‌تی آنژیوگرافی ریوی کرد، زیرا یک تست دی‌دایمر منفی نیاز به انجام تست‌های دیگر را در این بیماران حذف نمی‌کند.

 اگر کنترااندیکاسیون سی‌تی آنژیوگرافی ریوی وجود دارد یا در دسترس نباشد، باید اسکن‌های ونتیلاسیون ـ پرفیوژن انجام شود. Medscape
نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: