قاتل دیروز درمان‌پذیر امــروز

به گزارش شفا آنلاین، یافتن حوزه دیگری از پزشکی که در طول 2 دهه گذشته تحولات بسیار چشمگیری داشته باشد، کاری است مشکل. این موارد چشمگیر بسیار قابل توجه هستند. در حوزه‌های دیگر، بیماری‌هایی را نمی‌توان پیدا کرد که از شر آنها خلاص شده باشیم.

HIV
       در طول 2 دهه گذشته، درمان HIV تغییرات چشمگیری داشته است. کشفیاتی که در این دوره زمانی به وقوع پیوسته، درهای جدیدی را به سوی درمان آن گشوده است. تجربیاتی که در طول 20 سال گذشته در این زمینه به دست آمده، بسیار قابل توجه هستند.

 ما از بیماری‌ای ناچارا کشنده به بیماری‌ای رسیده‌ایم که فقط با یک قرص ترکیبی تکی و روزانه قابل درمان است. HIV اگر به اندازه کافی زودهنگام تشخیص داده شود و به‌طور موثر درمان شود، تقریبا همیشه قابل مدیریت است. ما خوش‌شانس بوده‌ایم که HIV ویروسی نسبتا ساده است.

       20 سال پیش، بیماران مبتلا به عفونت HIV باید هر 4 تا 6 ساعت یکبار قرص‌های زیادی را مصرف می‌کردند، به طوریکه مجموع آنها به 30 قرص در روز می‌رسید. این مساله نیاز به همکاری و پایبندی بالای بیماران داشت.

       در سال 1996، یازدهمین کنفرانس بین‌المللی ایدز در ونکوور کانادا برگزار شد. در این کنفرانس بود که مشخص شد در درمان HIV تقریبا همه چیز تغییر پیدا کرده است. دو تن از پژوهشگران به‌نام این حوزه در این کنفرانس اعلام کردند که داده‌های دینامیک ویروس نشان می‌دهند فردی که مبتلا به HIV باشد، روزانه 10 میلیارد ذره ویروس تولید می‌کند، به این معنا که بیماری به داروهای آنتی‌ویرال نیاز دارد. این مساله باعث شد داروهای ضدویروسی بسیار فعالی تولید شوند، به طوریکه دو مورد از آنها بسیار مهم بودند: ریتوناویر و ایندیناویر.

       تحقیقی که درمان ایدز را برای همیشه تغییر داد، بوسیله دکتر Roy M. Gulick انجام شد. وی نتایج به دست آمده را در کنفرانس ایدز ونکوور ارایه و پس از آن در نشریه New England Journal of Medicine منتشر کرد.

       پژوهشگرانی که در این کنگره مهم و سرنوشت‌ساز شرکت داشتند، آن را بسیار تاریخی می‌دانند و گویا با ضربات سنگینی تازه بیدار شده بودند. آنها با این ایده در کنفرانس شرکت کردند که هر بیمار مبتلا به ایدز محکوم به مرگ است، اما با این دانش کنفرانس را ترک کردند که بیماران می‌توانند زنده بمانند و این یک لحظه باورنکردنی در پزشکی بوده است. بعضی معتقدند این تغییرات مانند شب و روز است. افرادی که انتظار داشتند بمیرند، دوباره وزن از دست رفته را به دست آوردند و بهبود یافتند.

       نکته قابل توجه آن است که HIV فقط با تحقیق پژوهشگران نبود که از پای درآمد. در سال 1993، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، بوش، با «طرح اضطراری رئیس جمهور برای مبارزه با ایدز» یا PEPFAR وارد کارزار شد. هدف از اجرای این طرح، ارایه کمک‌های فوق‌العاده برای نبرد جهانی علیه HIV بود. تا سپتامبر 2014، این برنامه توانسته بود با درمان‌های ضدویروسی نجات‌بخش زندگی 7/7 میلیون مرد، زن و کودک را که با HIV زندگی می‌کردند، حمایت کند.

 همچنین حمایت‌های آزمایش و مشاوره را برای بیش از 7/56 میلیون فرد فراهم آورد. این برنامه باعث شد، HIV در قسمت‌هایی از دنیا که کشتار زیادی به راه انداخته بود، به یک بیماری قابل مدیریت تبدیل شود. PEPFAR یک نعمت غیرمترقبه برای دنیا بود.

       در طول 20 سال گذشته، پیامدهای HIV در این حوزه بسیار قابل توجه و غیرقابل انتظار بوده‌اند. ما از زمان فلمینگ، در درمان بیماری‌های باکتریال موفق بوده‌ایم، اما در زمینه بیماری‌های ویروسی تاحدودی ناموفق. موفقیت‌هایی که اکنون در بیماری‌های عفونی ویروسی به دست آورده‌ایم، تاحدودی جدید هستند و به‌وضوح موفقیت‌های قابل‌توجهی هستند.

 HIV قبلا یک اپیدمی جهانی بوده و حالا با افزایش کمپین‌های آگاهی و کمک‌های مالی به دیگر کشورها برای کنترل آن، به یک بیماری قابل مدیریت تبدیل شده است. در حال حاضر، 15 میلیون بیمار، روزانه درمان آنتی‌ویرال HIV دریافت می‌کنند. حال زمان تولید واکسن و یافتن راهی برای علاج کامل آن رسیده است.

       محققان معتقدند موفقیت‌هایی که در زمینه درمان HIV به دست آمده، الهام‌بخش دانشمندان در یافتن علاج واقعی برای هپاتیت C بوده، دیگر عفونت ویروسی بسیار مهم که در طول 20 سال گذشته قابل درمان شده است.

ویروس هپاتیت C
       تخمین‌ها حاکی از آن است که در حال حاضر در سراسر دنیا 130 تا 150 میلیون بیمار مبتلا به هپاتیت C زندگی می‌کنند. بیمار معمولا علایمی را نشان نمی‌دهد، اما بیماری عمیقا کبد را متاثر کرده و باعث التهاب و اسکارهای کبدی می‌شود که نتیجه آن بروز سیروز است. درمان موفقیت‌آمیز هپاتیت C اخیرا به دست آمده است.

حدود 3 سال است که به درمان‌های طلایی این بیماری دست یافته‌ایم. حال می‌توان ادعا کرد که هر بیمار مبتلا به هپاتیت C می‌تواند کاملا درمان شود. امروزه، عفونت هپاتیت C با یک قرصی که روزانه و به مدت 12 هفته مصرف می‌شود، کاملا علاج می‌یابد، به این ترتیب، پیامد آن به‌طور قابل‌توجهی تغییر یافته است. البته هزینه بالای درمان فعلا یک محدودیت اصلی در دسترسی همه بیماران به دارو است.

       محققان معتقدند هپاتیت C سزاوار توجه بیشتر است. ابتلا به این بیماری در ابتدا با اعتیاد تزریقی مرتبط بود، اما بسیاری از افراد دیگر هم در معرض ابتلا قرار دارند. میزان انتقال عمودی پری‌ناتال هپاتیت C به 5/8 درصد می‌رسد. هپاتیت C یک بیماری رایج است و به همین دلیل، بسیاری از کمپانی‌های دارویی و محققان این شانس را دارند تا برای یافتن دارو برای آن تلاش کنند. داروهای درمان هپاتیت C اکنون به‌وفور در بازار یافت می‌شوند. Medical News Today