ارجحیت CABG بر PCI در بیماران دیابتی

 به گزارش شفا آنلاین،  در واقع، این یافته‌ها پیشنهاد می‌کنند، بیمارانی که قرار است PCI شوند، شاید بهتر باشد تحت CABG قرار گیرند. البته برای رسیدن به پاسخ دقیق، نیاز است کارآزمایی‌های بالینی کنترل و تصادفی شده درستی انجام شوند.

       نتایج به دست آمده از این مطالعه، یافته‌های مطالعه FREEDOM را تائید می‌کنند که در بیماران مبتلا به دیابت با بیماری چندرگی، جراحی بای‌پس بر PCI با استنت‌های آغشته به دارو برتری دارد. البته بعضی محققان این نتایج را به چالش می‌کشانند.

 آنها معتقدند اگر روش PCI، با نسل جدیدتر استنت‌ها انجام شود، خصوصا استنت‌های everolimus-eluting، نتایج مطالعه FREEDOM و موارد مشابه آن، مانند SYNTAX و BARI-2D، اساسا فرق می‌کرد. مطالعه حاضر در دوره زمانی‌ای انجام شده که اغلب از استنت‌های نسل دوم استفاده می‌شده، اما محقق ارشد این مطالعه معتقد است، استفاده از استنت‌های جدیدتر هم تغییری در نتیجه مطالعه نمی‌داده است.

به عبارت دیگر، با توجه به تفاوت عظیمی که میان این دو روش در کارآزمایی‌های مختلف دیده شده، بعید است استنت‌های نسل سوم نتایج مطالعه‌ها را به‌طور قابل توجهی تغییر دهند، زیرا نسل جدیدتر استنت‌ها پروسه زمینه‌ای آترواسکلروتیک را تحت تاثیر قرار نمی‌دهند. یکی از دلایلی که CABG ممکن است بر PCI در بعضی بیماران دیابتیک ارجحیت داشته باشد، آن است که PCI یک سگمنت فوکال بیماری را درمان می‌کند.

 در بیماران مبتلا به دیابت، بیماری اغلب تمامی سگمنت شریان‌های کرونری را درگیر می‌کنند. بنابراین، CABG در برابر هر مشکلی که ممکن است در دیگر قسمت‌های رگ ایجاد شود هم محافظت ایجاد می‌کند. در حال حاضر، بیماران مبتلا به دیابت و بیماری چندرگی، ارزیابی می‌شوند که آیا مناسب دریافت درمان PCI هستند یا خیر.

 رجیستری ملی بیماری قلبی‌عروقی نشان می‌دهد شایع‌ترین استراتژی رواسکولاریزاسیون در یک بیمار دیابتی با non-ST-segment-elevatio- MI و بیماری عروق کرونری چندرگی، PCI است و استفاده از این روش در حال افزایش است. در زمان آنژیوگرافی، نباید فقط بیماران را برای PCI انتخاب کرد، بلکه در مورد اینکه بهترین استراتژی رواسکولاریزاسیون برای بیمار کدام است هم تصمیم‌گیری شود. با توجه به نتایج به دست آمده، به نظر می‌رسد زمان آن رسیده تا در زمینه پارادایم‌ها بازاندیشی شود. Medical News Today