به گفته وی در طب سنتی خواص گوناگونی مثل خواص ضد التهابی، ضد قارچی، ضد عفونی کننده، ضد نفخ و ضد تشنج برای گیاه آویشن قائل شدهاند.
این کارشناس بهداشت عمومی افزود: یافتهها نشان دادند که گیاه آویشن دارای اثر ضد میکروبی علیه انواعی از باکتریهای گِرم مثبت و گِرم منفی است و تأثیر آن بر سالمونلا شدیدتر است.
خورشیدی ادامه داد: طبق نتایج تحقیقات عصاره الکلی آویشن شیرازی دارای اثرات چشمگیری بر روی سویههای اشریشیا کلی آنتروهموراژیک است, به طوریکه در غلظت 78/0 میلی گرم در میلی لیتر دارای اثر مهاری و اثر کُشندگی بر روی سویههای این باکتری است.
وی اضافه کرد: گرچه تأثیر عصاره با کم شدن غلظت آن کاهش مییابد. بر اساس دیگر مطالعات، مصرف کرم گیاهی واژینال آویشن به اندازه کرم کلوتریمازول موجب بهبود علائم بالینی در واژینیت کاندیایی(بیماری قارچی شایع در زنان) میشود به طوری که حتی در بهبودی کامل، علائم کِرم آویشن مؤثرتر بوده است.
این کارشناس بهداشت عمومی یاداور شد: هم چنین آویشن در بهبودی علائم سوء هاضمه از درمانهای رایج طبی و سایر داروهای گیاهی مؤثرتر بوده است، به خصوص که این اثربخشی در افراد مبتلا به "هلیکو باکترپیلوری" آمار بالاتری از بهبود را نشان داده است.
خورشیدی در این مقاله خاطرنشان کرد: طبق نتایج، گیاه آویشن میتواند برای استفاده در طب سنتی، صنایع غذایی و کاربردهای درمانی جدید مورد توجه قرار گیرد. لذا توصیه میشود, برای استفاده از داروهای گیاهی در درمان بیماریها که میتوانند جایگزینی مناسب برای داروهای شیمیایی باشد, آموزشهای لازم ارائه شود.