کدام بیماران سکته مغزی زودتر بهبود می یابند؟

به گزارش شفا آنلاین، بر اساس این بررسی جدید که در 19 نوامبر در ژورنال Stroke منتشر شد، بیماران دوزبانه دچار سکته مغزی با احتمال 2 برابر بیشتر نسبت به بیمارانی که به یک زبان سخن می‌گفتند، کارکرد شناختی طبیعی را پس از سکته مغزی به دست می‌آوردند. به نظر می‌رسد دلیل این تفاوت خصوصیتی در مغز به نام «ذخیره شناختی» باشد که در آن مغز شبکه‌ای غنی از اتصالات عصبی ساخته است- بزرگراه‌هایی که هنوز می‌توانند ترافیک شدید افکار را حتی اگر چند پل ارتباطی قطع شده باشند، منتقل کنند.

       دکتر توماس باک، پژوهشگر در دانشگاه ادینبورو در اسکاتلند و یکی از دو نویسنده این مطالعه گفت:‌ «افراد با فعالیت ذهنی بیشتر مغزهای با اتصالات بینابینی بیشتر دارند که بهتر می‌توانند با آسیب بالقوه کنار بیایند. زبان یکی از چند راه تقویت این ذخیره شناختی است.»

       سکته مغزی هنگامی‌که جریان خون به مغز قطع می‌شود و سلول‌های مغزی از اکسیژن محروم می‌شوند، رخ می‌دهد. عوامل خطرساز عمده برای این عارضه فشارخون بالا، کلسترول بالا، دیابت و سیگار کشیدن است.

       سکته مغزی علت اصلی مرگ و معلولیت در ایالات‌متحده است و هر سال حدود 800هزار نفر را مبتلا می‌کند. حدود 20 درصد از مبتلایان به سکته مغزی ممکن است بمیرند و شمار بسیار بیشتری از بیماران با توجه به اینکه کدام منطقه از مغز آسیب‌دیده باشد،‌ به معلولیت‌هایی مانند اندام‌های فلج‌شده، مشکلات گفتار، زوال عقل، افسردگی و سایر مشکلات بهداشت روانی دچار خواهند شد.

       در این بررسی جدید، پژوهشگران به سرپرستی دکتر سوارنا آلادی،‌ استاد عصب‌شناسی در انستیتوی ملی بهداشت روانی و علوم اعصاب در شهر بنگلور در هند، بیماران دچار سکته مغزی را در حیدرآباد، شهری بزرگ در جنوب هند معاینه کردند. مردم حیدرآباد بدون توجه به میزان تحصیلات یا موقعیت اجتماعی‌شان به‌طورمعمول به دو یا تعداد بیشتری زبان سخن می‌گویند. این پژوهشگران 608 بیمار را برای حداکثر 2 سال پس از سکته مغزی بررسی کردند که 353بیمار دوزبانه با 255 بیمار تک‌زبانه مقایسه شدند.

       این پژوهشگران دریافتند که بیش از 40 درصد از بیماران دوزبانه پس از سکته مغزی به کارکردهای شناختی طبیعی رسیدند، درحالی‌که در بیماران تک‌زبانه این رقم کمتر از 20 درصد بود. بیماران دوزبانه همچنین در آزمون‌های پس از سکته مغزی که توانایی‌های تمرکز برای دریافت و سازمان‌دهی اطلاعات را می‌سنجید، کارکرد بهتری داشتند. این افراد با احتمال کمتری دچار زوال عقل و یک عارضه مرتبط به نام نقصان خفیف شناختی شدند.

       آلادی گفت: «سودمندی دوزبانه بودن این است که به افراد امکان می‌دهد از یک زبان به زبان دیگر جابه‌جا شوند، بنابراین افراد درحالی‌که یک زبان را مهار می‌کنند، مجبورند زبان دیگر را برای برقراری ارتباط فعال کنند.» باک گفت: «به نظر می‌رسد این جابه‌جایی مداوم و روزمره و گاهی دقیقه‌به‌دقیقه – اتصالات عصبی بیشتری در سراسر مغز ایجاد می‌کند. پژوهش پیشین باک و آلادی نشان داده بود که دوزبانه بودن ممکن است شروع زوال عقل را به تاخیر بیندازد و تمرکز را بهبود بخشد.»

       آلادی تاکید کرد که این نتایج به معنای آن نیست که در این مطالعه فقط افراد دوزبانه بهبود پیدا کرده بودند و افراد تک‌زبانه بهبود نیافته بودند. در افراد در هر دو گروه طیفی از پیامدهای شناختی از بهبود کامل تا زوال عقل مداوم مشاهده می‌شد. بااین‌وجود به گفته آلادی، تفاوت‌های در میزان‌های پیامدها میان دو گروه نشان می‌داد که «دوزبانه بودن ممکن است پیامدهای بهتری در رابطه با توانایی‌های کلی شناختی، به‌خصوص توجه و تمرکز داشته باشد.»