» عمومی
شفا آنلاین>تغذیه>در میان عادت های غذایی مختلف مردم در سایر کشورها، ایتالیایی ها عادت های بسیار خوبی دارند که در اینجا به آنها اشاره می کنیم.
به گزارش شفا آنلاین،در میان عادت های غذایی مختلف مردم در سایر کشورها، ایتالیایی ها عادت های بسیار خوبی دارند که در اینجا به آنها اشاره می کنیم.
روغن مصرفی شان، روغن زیتون است
روغن غیراشباع تک زنجیره از جمله بهترین روغن ها هستند که در صدر جدول طبقه بندی این گروه غذایی قرار می گیرند. در راس این گروه از روغن ها، روغن زیتون قرار دارد.
در کل، 30 درصد انرژی روزانه هر فرد می توان از چربی ها تامین شود که از این 30 درصد بهتر است 15 درصد از روغن های غیراشباع تک زنجیره ای باشد.
روغن مصرفی شان، روغن زیتون است
روغن غیراشباع تک زنجیره از جمله بهترین روغن ها هستند که در صدر جدول طبقه بندی این گروه غذایی قرار می گیرند. در راس این گروه از روغن ها، روغن زیتون قرار دارد.
در کل، 30 درصد انرژی روزانه هر فرد می توان از چربی ها تامین شود که از این 30 درصد بهتر است 15 درصد از روغن های غیراشباع تک زنجیره ای باشد.
ایتالیایی ها، یکی از بهترین روغن ها را در برنامه غذایی شان گنجانده اند اما نکته ای که نباید فراموش کرد اینکه حتی روغن های بسیار مفید هم باید به اندازه مصرف شوند. در غیر این صورت انرژی مازادی که به بدن می رسد، عامل بروز چاقی و مشکلات قلبی- عروقی و... خواهد شد. نکته دیگر اینکه تمام روغن های مایع از جمله روغن زیتون در مقابل حرارت بالا مقاوم نیستند، بنابراین نباید از این روغن برای سرخ کردن استفاده کرد.
زمان پخت غذاهای شان کوتاه است
این هم یکی دیگر از عادت های بسیار خوب ایتالیایی هاست؛ وقتی غذایی سریع پخته می شود، ریزمغذی ها به خصوص ویتامین ها و مواد معدنی در آن حفظ می شوند. ولی غذایی که زمان پخت طولانی دارد، مثل انواع خورش های ایرانی که نصف روز روی اجاق می ماند تا جا بیفتد، بخشی از ویتامین های موجود در خود را از دست خواهدداد.
زمان غذا خوردن شان طولانی است
این عادت می تواند هم خوب و هم بد باشد. به شرطی خوب است که دیس اصلی غذا سر میز نباشد و فرد به خاطر صحبت و اتمام بشقاب غذا، دوباره بشقابش را پر نکند. برای آنکه به فرد احساس سیری دست دهد، 20 دقیقه زمان لازم است. اگر بشقاب غذا را کشیدیم و طی میل کردن آن با هم صحبت کردیم، عادت خوبی است اما اگر دیس غذا سر میز باشد و افراد دور میز حین صحبت کردن متوجه میزان غذاخوردن شان نباشند و مرتب غذا بخورند، عادت خوبی نخواهدبود.
دسر مورد علاقه شان بستنی است
به طور کلی مواد غذایی شیرین سریع تر از سایر خوراکی ها از معده عبور می کنند. بستنی خوردن بعد از غذا اشکالی ندارد، به شرط آنکه انرژی دریافتی از غذای اصلی بالا نباشد. اگر وعده اصلی، انرژی زیادی به بدن برساند و بعد بستنی بخوریم تا غذا سریع تر هضم شود، عادت درستی نیست. گرچه بستنی به هضم غذای سنگین مصرفی کمک می کند اما انرژی دریافتی حاصل از خوردن آن، می تواند باعث چاقی و اضافه وزن شود.
قهوه به سبک ایتالیایی
هوس خوردن یه قهوه کردید. می رید تو یه رستوران ایتالیایی و با یه منوی بلند و بالا از انواع قهوه مواجه می شید. خوب می تونید چشمتونو ببندید و یکی رو انتخاب کنید. این کار ممکنه علاوه بر اینکه شما رو از خوردن قهوه پشیمون کنه، حتی می تونه باعث بشه، مردم بهتون بخندن. اگه بهتون گفتند che vergogna! بدونید که حسابی گند زدید!
اگه نمی خواید با یه همچین وضعی رو به رو بشید، به خوندن ادامه بدید
قبل از هر چیز به قیمت ها دقت کنید، تو جاهای شیک و پیک، قیمت به قهوه می تونه چهار برابر گرون تر از خوردن اون کنار میز یه بار براتون آب بخوره. اگه می خواید تو بار سفارش قهوه بدید، خودتونو آماده کنید که قبل از خوردن پولشو بدید، بیشتر جاها اول پول می گیرن بعد قهوه می دن، تا مطمئن شن شما پول نداده در نمی رید.
برای سفارش به قهوه معمولی که بهش espresso می گن، بگید per favore، un caffe و فراموش نکنید که اونو سریع بخورید espresso رو برای جرعه جرعه خوردن درست نکردن. این قهوه رو معمولا با حداکثر دو یا سه جرعه باید تمومش کنید. تو ایتالیا به جز موقع صبحونه، اوقات دیگه قهوه رو سرخود نمی آرن، قهوه بعد از صرف غذا سفارش ده می شه و هم چنین به جز موقع صبحانه وقت دیگه ای شیر قهوه سفارش ندید. اگه کاپاچینو که نوعی شیرقهوه است رو بعد از حدودا ساعت 11 صبح سفارش بدین، همه بهتون میخندن.
آداب غذا در ایتالیا
صبحانه ایتالیایی سبک است و اغلب شامل یک فنجان قهوه (شیر گرم برای بچه ها)، کلوچه یا نان است. البته شیرینی هایی که داخل آن با خامه یا مواد گوناگون دیگر پر شده نیز بسیار رایج است.
پاستا (Pasta) پای ثابت تمام غذاهای ایتالیایی است. پاستا نامی کلی است و به غذاهایی که از آرد گندم درست می شوند اطلاق می شود که در اشکال و رنگ های بسیار متنوعی پخته می شوند و گاهی اوقات داخل آن با گوشت، پنیر یا سبزی نیز پر می شود. ماکارونی و اسپاگتی به عنوان مثال از این گروه هستند. برای به دست آوردن رنگ زرد یا طلایی از زرده تخم مرغ، رنگ سبز از اسفناج، رنگ قرمز از گوجه فرنگی و رنگ سیاه از جوهر هشت پاها استفاده می شود.
پاستا با سس های مختلفی سرو می شود از سس های مخلوط گوجه فرنگی با تکه های کوچک گوشت گوساله، خوک یا جگر پرندگان گرفته تا سس هایی شامل ماهی و قارچ.
پیتزا غذای معروف دیگر ایتالیا است که در نواحی مختلف به اشکال بسیار متنوعی پخته می شود. غذای روزانه به طور معمول سه نوبت است. غذا خوردن در رستوران به طور معمول با پیش غذا به دنبال کمی پاستا شروع می شود. سپس غذای اصلی شامل ماهی یا گوشت، بعد هم دسر یا پنیر. سالاد هم اغلب پس از غذای اصلی سرو می شود.
ایتالیایی ها برای صرف غذا اهمیت زیاد قائلند و برای وعده های غذایی، به ویژه آنکه مهمانی هم داشته باشند، وقت زیادی اختصاص می دهند. در تعطیلات آخر هفته خانواده ها ساعت ها صرف ناهارخوردن می کنند، ناهار وعده اصلی محسوب شده و اغلب کنار هم صرف می شود، گرچه در شهرهای بزرگ با غرق شدن مردم در مسائل و مشکلات شهری این رسم در حال از بین رفتن است.
در یک کافه تریای معمولی حداقل 20 کارگر مشغولند. ایتالیایی ها از نشستن در کافه های کنار پیاده رو لذت می برند. در این کافه ها آنها وقت خود را اغلب برای صحبت کردن، نوشیدن قهوه یا شراب، ورق بازی یا تنها نشستن زیر آفتاب صرف می کنند.
مارگاریتا- پرچم ایتالیا
ماده اولیه این پیتزا بسیار شیک بوده و از نظر تغذیه ای باعث افزایش وزن نمی شود.
تاریخچه: پیتزا مارگاریتا در اواخر قرن 19 توسط سرآشپز معروف ناپلی آ« زمان و به افتخار ملکه ایتالیا ابداع و طبخ شد.
ترکیبات: مارگاریتا پیتزایی ساده شامل پنیر، گوجه و ریحان است که در کنار هم، رنگ های پرچم ایتالیا را تشکیل می دهد. در حال حاضر به پیتزایی که فقط از سس گوجه فرنگی و پنیر موزارلا تشکیل شده است هم مارگاریتا می گویند.
نکته خاص: مارگاریتا به دو دلیل پرطرفدار است؛ یکی اینکه به خاطر تاپینگ خلوتش قیمت مناسبی دارد. دوم آنکه افرادی که به دلیل بروز حساسیت یا بیماری نمی توانند از مواد تاپینگ استفاده کنند، می توانند به راحتی آن را بخورند. این پیتزای ساده در بین کودکان و افراد بدغذا هم بسیار محبوب و پرطرفدار است.
کالزونه- نیمه ماه
معمولا مواد تشکیل دهنده آن سبزیجات است اما اگر ژامبون به آن اضافه شود، رتبه ارزش غذایی آن کاهش می یابد.
تاریخچه: نام پتیزا کالزونه از شلوارهایی به همین نام گرفته شده که در قرن 16 میلادی پوشیدنش رواج داشته است. ظاهرا شیارهای دور خمیر کالزونه که با چنگال و برای بستن خمیر ایجاد می شود، شباهت زیادی به چین های این شلوار دارد.
ترکیبات: کالزونه پیتزایی ایتالیایی است که خمیر آن از وسط تا شده و مواد در داخل آن قرار می گیرند و پیتزا به شکل ماه نیمه در می آید. این پیتزا هم خانواده هایی دارد.
نکته خاص: «پانزروتی» پیتزایی از همین خانواده است که مانند پیراشکی در روغن سرخ می شود و اندازه اش کوچک تر است. از دیگر پیتزاهای بسته هم خانواده کلازونه می توان از «استرامبولی» و «ساچیاتا» نام برد که تنها تفاوتشان در مواد داخلی شان است. ویژگی کالزونه در آن است که می توان آن را مانند ساندویچ در دست گرفت و بدون نگرانی از ریختن مواد، آن را نوش جان کرد.
چهار فصل- برای تنوع طلب ها
ماده اولیه آن کالباس است که ارزش غذایی پایینی دارد. اگر گوشت چرخ کرده استفاده شود، ارزش غذایی آن بیشتر می شود.
تاریخچه: معروف ترین پیتزا که بیش از 40 درصد از کل سفارش های پیتزا را شامل می شود همین پیتزا یعنی پپرونی- سالامی است.
ترکیبات: بیرونی نوعی کالباس تند از گوشت گوساله است که معمولا قطر کمی دارد و به صورت حلقه حلقه در تاپینگ پیتزا استفاده می شود. در بعضی پیتزافروشی ها به جای استفاده از پپرونی از کالباس معمولی استفاده شده و پیتزا با فلفل، تند می شود. سالامی هم نوع دیگری از کالباس گوشت گوساله است که تند نیست، اما چربی بالاتری دارد. بهتر است برای تهیه پیتزای سالامی و پپرونی، کالباس ها روی بقیه تاپینگ ها قرار بگیرند تا کاملا در معرض حرارت قرار گرفته و برشته شوند. یکی دیگر از پیتزاهای تند که به پیتزا پپرونی شباهت زیادی دارد، پیتزا مکزیکی یا در بعضی منوها «مکزیکانا»ست. تاپینگ آن شامل گوشت چرخ کرده سرخ شده به همراه زیره سبز و فلفل تازه تند است. در بعضی از منوها این پیتزا با نان پیتزا «آمیگو» نام گذاری شده است.
نظرشما
آخرین اخبار