به گزارش شفا آنلاین، فاطمه فتحی، پژوهشگر طرح، دردهای ناشی از انتشار سرطان به استخوان را از رایج‌ترین نوع دردها در مراحل پیشرفته بیماری سرطان به ویژه در سرطان‌های پستان، پروستات و ریه دانست و گفت: این دردها بر کیفیت زندگی بیش از 85 درصد بیماران در این مرحله به شدت تاثیرگذار هستند.
وی با بیان این که روش‌های دیگر درمانی مانند استفاده از مسکن‌ها، هورمون درمانی و حتی جراحی هم در کاهش دردهای ناشی از انتشار چندکانونی سرطان اثر چندانی ندارد، افزود: با توجه به تحقیقات انجام شده در این موارد، پرتودرمانی از خارج بدن نه تنها ممکن است اثر مطلوب را نداشته باشد، بلکه می‌تواند موجب بر جای گذاشتن اثرات جانبی جدی روی مغز استخوان یا دستگاه گوارش شود.
پژوهشگر طرح، برتری استفاده از پرتوداروهای تزریقی و خوراکی را در اثرات جانبی ملایم و غیر موثر، عدم نیاز به تجهیزات پیشرفته و پیچیده برای ارزیابی و تزریق این پرتوداروها، استفاده آسان، کاهش مهم و موثر درد و بهبود کیفیت زندگی بیماران ذکر کرد و افزود: این پرتوداروها از نظر اقتصادی هم در مقایسه با دیگر روش‌های درمانی، مقرون به صرفه‌تر هستند.
وی خاطرنشان کرد: در این طرح با طی مراحل بررسی ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی این ماده، میزان مناسبی از رادیوایزوتوپ اسکاندیوم برای استفاده به عنوان پرتودارو در راکتور تحقیقاتی تهران، پرتودهی و سپس در آزمایشگاه نشاندارسازی شد.
فتحی با اشاره به تزریق این پرتودارو به موش برای بررسی جذب پرتو دارو در اندام‌های حیاتی و معین بدن مانند استخوان، مغز استخوان، طحال و کبد گفت: یک پرتودارو زمانی می‌تواند در تسکین و درمان دردهای استخوانی موثر شمرده شود که جذب استخوانی آن بالا بوده؛ ولی جذب آن در اندام‌های حیاتی به نسبت ناچیز و پایین باشد.
وی تصریح کرد: آزمایش‌های ما در این نمونه‌ها نشان داد که جذب پرتودارو در استخوان‌ها نسبت به دیگر اندام‌های حیاتی بدن موش‌های مورد بررسی مانند طحال و مغز استخوان به شکل چشمگیری بالاتر بود که نشان می‌دهد می‌توان از این پرتودارو در درمان و تسکین دردهای استخوانی به طور موثری استفاده کرد.
پژوهشگر طرح گفت: علاوه بر آن با استفاده از مدل‌های ریاضی موجود، عملکرد این رادیودارو در بدن انسان نیز پیش‌بینی شد و نشان داد که در انسان هم می‌تواند اثرات مشابهی داشته باشد، از این رو می‌توان در مراحل بعدی و با گسترش آزمایش‌ها و بررسی نتایج، به کاربرد این پرتودارو در درمان دردهای مزمن ناشی از انتشار چند کانونی سرطان امیدوار بود.
