تاثیر آلودگی هوا بر پوست

درعین حال هر 1% کاهش در اوزون منجر به افزایش 2% در تابش اشعه UVB و بنابراین 2% افزایش بروز سرطان پوست می شود. بنابراین آلاینده های محیطی با حذف لایه ازن یک معضل بزرگ در درماتولوژی محسوب می شوند. یکی از آلاینده های محیطی فرمالدئید است که با بروز تهوع و تحریک پوست و چشم همراه است و هیچ محدوده استانداردی برای این ذره وجود ندارد و بنابراین باید از تماس با آن به کلی اجتناب کرد.

مطالعه ای که در سال 2010 در آمریکا انجام شده نشان می دهد شواهدی وجود دارد که ذرات آلوده در محیط می تواند بر پیری پوست تاثیر بگذارد در این مطالعه 400 بیمار مسن سفید پوست شمال اروپا با مقیاس های استاندارد مورد بررسی قرار گرفتند و مشاهده شد که ذرات آلوده هوا می تواند باعث بروز رنگدانه های قهوه ای، چین و چروک های عمیق و تلانژکتازی یا عروق برجسته روی پوست می شود.

آلاینده نه تنها از طریق جذب پوستی که از راه تنفس و خون نیز جذب شده و به راحتی قابل دفع نمی باشند.

از آسیب های دیگر آلاینده ها می توان به بروز خارش، کهیر، اگزمای دست و صورت، بروز زخم های سطحی به خصوص در افراد دچار بیماری های مزمن مثل دیابت، خشکی پوست و حتی ترک لب اشاره کرد.

عوارض دراز مدت آلاینده ها از جمله بروز چین و چروک یا پیری زودرس، ریزش غیر طبیعی موها، گودی و تیرگی اطراف چشم و مهمتر از همه آغاز بدخیمی های پوستی در میانسالی هستند.

آلاینده های محیطی از طریق تاثیر مستقیم یا اختلالات هورمونی در افراد می تواند بر پوست تاثیر گذار باشد.