محققان
معتقدند مهمترين و فوريترين کاربرد اين يافتهها در بالين، کمک به
شناسايي بيماران در معرض خطر ابتلا به بيماريهاي جدي و با رشد سريع است که
به درمانهاي شديد نياز دارند.
در
اين مطالعه، در مجموع 3443 بيمار مبتلا به سرطان روده از سراسر دنيا
جمعآوري شدند تا بزرگترين مجموعه دادههاي مولکولار و باليني در مورد اين
بيماري شکل گيرد. اين دادهها شامل، موتاسيونهاي ژنتيکي، فعاليت ژني، فعال
شدن سيستم ايمني، متابوليسم سلولي، نوع سلول سرطاني و توانايي حمله به
بافت همجوار هستند.
محققان
تلاش کردند تا با استفاده از الگوريتمهاي رياضي که همه پارامترها را با
هم ترکيب ميکنند، سرطانهاي روده را طبقهبندي کنند. به اين ترتيب، انواع
طبقهبنديهاي قبلي که با کمک بانکدادهاي کوچکتر انجام شده بود، ارتقا
يافت.
محققان
در اين مطالعه دريافتند که 87 درصد سرطانهاي روده به يکي از اين 4 گروه
تعلق ميگيرد. تومورهايي که درون 4 زيرگروه اجماع مولکولي يا CMSs جاي
ميگيرند، هر يک الگوي بينظميهايي را نشان ميدهند که ميتواند آنها را
به همان استراتژي درماني آسيبپذير کند.
بيماراني
که يک نوع خاص را از تومور رودهاي با نام CMS4 يدک ميکشند، اغلب در
مراحل بالاتر 3 و 4 تشخيص داده ميشوند و سطح بالايي هم از متاستاز نشان
ميدهند. اين بيماران بهطور قابل توجهي بقاي کمتري نسبت به بقيه بيماران
دارند. بيماراني که مبتلا به نوع CMS2 هستند، نرخ بقاي بهتري دارند، حتي
اگر سرطان عود کند.
نتايج
اين مطالعه ميتواند منجر به ابداع تستهاي تشخيصي مولکولار جديدي شود تا
بيماران براساس نوع خاص سرطان رودهشان تشخيص داده شده و موثرترين
درمانهاي موجود را براي آن نوع خاص سرطان دريافت کنند.
منبع: Medical Xpress