بدنهاي
ما نشانههايي را از محيط زندگيمان ميگيرد، بنابراين اگر به بدن
قبولانده شود که در تمام طول سال در تابستان قرار دارد، تلاشهاي طبيعي بدن
ما براي محافظت درباره بيماريهاي فصلي مهار ميشود.
براي مثال، ژنهاي ما
طوري تحول يافتهاند که در طول فصول سرد که آنفلوآنزا شيوع پيدا ميکند،
پروتئينهاي دفاعي بيشتري توليد کنند. ما در غياب اين نشانههاي فصلي
حساسيت بيشتري به بيماريهاي عفوني پيدا ميکنيم و اتکايمان به واکسنها و
داروها بيشتر ميشود.
اين مقاله که در ?? اکتبر در ژورنال Proceedings of the Royal Society B منتشر
شده است، همچنين يادآور ميشود که قطع ارتباط ميان ما و فصلهاي طبيعي
ميتواند اثرات رفتارشناختي و رفتاري هم داشته باشد. بسياري از وضعيتهاي
انساني الگوهاي فصلي دارند؛ براي مثال تولدها، بيماريها و پاسخهاي ايمني.
ميزان خودکشيها و نيز پرخاشگري و رفتار خشونتآميز در اواخر بهار و اوائل
تابستان اوج ميگيرند. اين بررسي همچنين يادآور ميشود توانايي ما براي
کنترل درجه حرارت در خانه، ماشين و محل کار همچنين باعث فاصله گرفتن
انسانها از تاثير گرمايش جهاني ميشود.
اگر هوا بيش از حد گرم شود، ما فقط درجه تهويه مطبوع را بالا ميبريم و يا اگر هوا بيش از حد سرد شود درجه رادياتور شوفاژ را افزايش ميدهيم و موضوع تغييرات آب و هوايي جهاني را به فراموشي ميسپاريم. اين موضوع نيز باعث حساسيت بيشتر ما در اين تغييرات ميشود.