به گزارش شفا آنلاین،دکتر سید علی اکبر حسینی در آستانه برگزاری پانزدهمین کنگره بین المللی انجمن متخصصین دندانپزشکی ترمیمی ایران(۱۹ تا ۲۲ آبان ۹۴)، گفت: آنچه به عنوان رسالت حرفه ای در دندانپزشکی ترمیمی، در برابر مردم مطرح است این است که رشته تخصصی دندانپزشکی ترمیمی به معنی حفظ و ترمیم نسوج باقی مانده دندان تا سر حد امکان است و هنر همکاران دندانپزشکی ترمیمی باید تنها معطوف به حفظ وضعیت موجود و بازسازی دندان ها باشد، نه انهدام و نوسازی دندان ها.
عضو هیئت علمی دانشکده دندانپزشکی علوم پزشکی مشهد گفت: شاید در جوامع پیشرفته، اولین نگاه، به حفظ وضعیت موجود است و در موارد نیاز، نوسازی آن باشد، اما باید گفت تحمیل هزینه های هنگفت به بهانه بهره گیری از دندانپزشکی پیشرفته، می بایست اقدامی ناپسند و ممنوع تلقی شود.
حسینی در باب رسالت این رشته در برابر جامعه، اظهارداشت: می توان رشته دندانپزشکی ترمیمی را در مقوله های آموزشی، پژوهشی، اجرایی و سیاست گذاری بازنگری و موردتوجه قرار داد و مفاد آموزشی دوره های مختلف و مرتبط دندانپزشکی، باید منطبق با نیاز اکثریت جامعه ایرانی باشد.
وی گفت: بهتر است از آموزش مواردی که فاصله زیادی با نیاز جامعه دارد در دوره های مذکور اجتناب و آنها را منتقل به دوره های آموزشی مداوم و آن هم همراه سایر موارد آموزشی پایه نمود.
حسینی اظهار داشت: در مقوله پژوهشی نیز باید خاطر نشان کرد که دوران مطالعات پایه آن هم بر روی مواد تولیدی کارخانجات خارجی گذشته و شایسته و بایسته است که توان و استعداد نیروی انسانی و بودجه مربوطه را صرف پژوهش های دانش بنیان و در راستای تحقیق، توسعه و تولید مواد در مراکز تحقیقاتی وابسته و پیوسته نمود و انجام تحقیقات و مطالعاتی که حاصل و ثمر آن به جامعه برگردد باید سرلوحه مراکز تحقیقاتی و محققین این رشته قرار گیرد و مستقیما خدمت حرفه ای به جامعه قلمداد می شود.
این متخصص دندانپزشکی ترمیمی عنوان کرد: نقش متولیان دندانپزشکی ترمیمی، هدایت سیاست گذاران و مجریان وزارت بهداشت به تربیت و توزیع متعادل نیروی انسانی در تمامی مقاطع مرتبط دندانپزشکی است و بهره گیری حداکثری از امکانات موجود وظیفه مدیران دندانپزشکی ترمیمی در قبال جامعه است.
وی ادامه داد: در بعد بهداشت و پیشگیری در جامعه به تبلیغات و آموزش های رسانه ای باید توجه جدی صورت گیرد در پیشگیری در معاینه، مراحل و دوره های تشخیص و طرح درمان و درمانهای علمی و Evidence based گاه می تواند نیاز به تعدد و تکثر نیروی انسانی و مراکز دانشگاهی را کمتر نموده و صرف جوئی هنگفتی همتراز با سایر درآمدهای ملی را بدنبال داشته باشد.مهر
