به گزارش وی ادامه داد: در حال حاضر تعداد نابینایان کشور حدود ۱۵۰ هزار نفر تخمین زده می‌شود که این افراد حدود ۲۰ درصد کل معلولان جسمی حرکتی، ذهنی و.... کشور را شامل میشوند. این در حالی است که با احتساب افراد کم بینا این رقم به ۷۵۰ هزار نفر ناتوان بینایی افزایش می یابد.
محمدی با اشاره به اینکه در حال حاضر در کشور کمتر از ۱۰ مرکز تخصصی کمبینایی وجود دارد که عمدتا در تهران، شیراز و مشهد هستند بر توسعه این مراکز در این شهرها و دیگر شهرهایی که فاقد این قبیل مراکز هستند، تاکید کرد.
وی یادآور شد: مراقبتهای بازتوانی نابینایی و کمبینایی به دو دسته بزرگ، وسایل کمبینایی(اپتیکی) و غیر از آن(مانند عصای سفید و خط بریل) طبقهبندی می‌شود.
مدیر برنامه ملی پیشگیری از نابینایی و سلامت چشم وزارت بهداشت در مورد مهمترین موانع بهره مندی و استفاده از خدمات کمبینایی بیماران ارجاع یافته به مراکز درمانی گفت: ناآگاهی بیماران و ارجاع ندادن آنان به نظام درمانی برای دریافت این خدمت و در درجات بعدی انگیزه و توقعات افراد در استفاده از این خدمات، مکانیزمهای حمایتی خانواده و جامعه و عوامل فرهنگی در کنار مسایلی همچون پوشش ندادن بیمه نیز از جمله این موانع به شمار می رود.
وی با اشاره به اینکه بر اساس برآورد انجمن نابینایان، میزان بیکاری در افراد نابینا و کم بینا بیش از ۶۰ درصد برآورد شده است، اضافه کرد: اصولاً اقدامات ما به منظور توانمند سازی اجتماعی و فردی افراد معلول ناکافی است. برای مثال با وجود ناکافی بودن میزان مناسب سازی معابر که به صورت بسیار اندک و محدود انجام شده است، اغلب معابر بهسازی شده نیز از نظر شیب و مصالح غیر استاندارد هستند.
محمدی تصریح کرد: دسترسی به خط بریل در کل کشور به دلیل کمبود مربی برای آموزش و هزینه بالای دستگاه، ضعیف و دسترسی به رایانههای مناسب به منظور کاربران نابینایان نیز برای نابینایان تحصیلکرده حدود ۴۰ درصد تخمین زده می‌شود.مهر
