نگهداری از کودک بیمار سخت تر از بیمار بالغ

اين تفاوت‌ها نه تنها براي بيماران بلکه بايد تفاوت‌هاي ساختاري ديگري نيز براي همراهان بيمار، اعم از والدين و ديگران، اعمال و تمهيدات خاصي را براي آن‌ها انديشيده شود.

براي مثال مبلمان درون بيمارستان‌ها، نوع و اندازه تخت، استانداردهاي عيني و فضاي فيزيکي، نقاشي اتاق، کريدور و تنظيم نور در بيمارستان هاي کودک با ديگر بيمارستان‌‌ها بسيار تفاوت دارد. براي مثال آلودگي صوتي در اين نوع مراکز درماني نبايد وجود داشته باشد تا خواب کودکي را که خود به اندازه کافي مضطرب است، بر‌هم نزند.

همچنين وجود وسايل سمعي بصري مانند تلويزيون براي تماشاي برنامه‌هاي کودک و امکانات صوتي براي شنيدن صداهاي مورد پسند او از ديگر زمينه‌هايي است که در مراکز کودکان به آرامش آن‌ها کمک مي کند. در مثالي ديگر مي توان به وجود اسباب بازي در اتاق‌ و يا وجود اتاق بازي اشاره کرد که مي تواند زمينه ايجاد سرگرمي بين اين افراد را فراهم کند.

از سويي ديگر نيروي انساني بخش کودکان، خود داستان جداگانه اي است که بايد شکل آن با ديگر مراکز درماني تفاوت داشته‌باشد. ما در بيمارستان کودکان با بيمار‌هاي کم حوصله کوچکي روبرو هستيم، براي همين در قدم اول بايد پزشک و پرستار بتواند ارتباط خوبي با او برقرار کند. کودک به بيمارستاني نياز دارد که مسئولان آن حرفش را بفهمند، چرا که کم‌حوصله تر از بيماران ديگر است و نمي‌تواند دردش را به خوبي بزرگسالان توصيف کند.

علاوه بر کودک، همراه او نيز با همراه يک بيمار بالغ تفاوت دارد. همراهان کودکان بيمار سخت‌ترين کار را بر گردن گرفته‌اند. آن‌ها زودرنج تر از همراهان ديگر و خواهان تسريع فرايند درمان کودکشان هستند. يکي از مشکل‌هاي بيمارستان‌هاي کودک ما در ايران، قرار گرفتن بسياري از مسئوليت ها بر دوش همراه کودک است.

آن هم درحالي که او امکان ترک بيمارش را ندارد. براي همين اين سوال پيش مي‌آيد که آيا بايد همراهان کودک را افزايش داد؟ اقتضاي بيمارستان‌هاي ما اجازه افزايش تعداد همراهان کودک را به ما نمي‌دهد اما مي‌تواند به‌جاي اين کار شرايط را به‌گونه ‌اي براي همراه فراهم کند که مسئوليت‌هاي همراه به صفر برسد. سختگيري‌ها بايد از دوش همراه بيمار کودک برداشته شود، چرا که وظيفه اصلي او نه پرستاري از او، بلکه حمايت عاطفي بيمار است.

در بازسازي اخير بيمارستان امام حسين (ع) اصفهان که بيمارستان تخصصي کودکان است، ما تلاش کرديم که در هر اتاق 2 تخت قرار دهيم. چرا که بالا بودن تعداد تخت آرامش را از هر بيماري مي‌گيرد، چه برسد به کودکان که زودرنج تر هم هستند.

در اين فرايند همزمان با آغاز طرح تحول سلامت، ما شروع به نيازسنجي کرديم و اولين مسئله‌اي که همراهان بخش‌هاي کودک از ما مي‌خواستند وجود يک تلويزيون ال‌سي‌دي در اتاق ها بود تا زمينه سرگرمي را در بين آنها فراهم کند.

بر مبناي نيازسنجي که ما براي ساخت اين بيمارستان انجام داديم تخت‌هاي بيماران کودک را هم در مقايسه با تخت‌هاي بزرگسالان تغيير داديم، براي مثال تخت هاي استانداردي براي آن‌ها تهيه کرديم که غير از تفاوت اندازه و طول، داراي گارد حفاظتي بلند تري در مقايسه با تخت‌هاي بزرگسالان دارند.

حميد‌رضاطلوعي