وقـت آن رسـيده که دکتـرها روپـوش سـفيـد را کنـار بگـذارنـد؟

طي 4 سالي که در کالج پزشکي بودم، آن روپوش سفيد کوتاه را در بخش‌هاي مختلف بيمارستان مي‌پوشيدم. پس از فارغ‌التحصيلي، براي گذراندن دوره تخصص به کاليفرنيا رفتم و آنجا بود که روپوش سفيد کوتاه من به روپوشي بلند تبديل شد. دوران دستياري سخت و طاقت‌فرسا بود. کشيک‌هاي 30‌ساعته مجال استراحت را از من گرفته بود، به‌نحوي‌که حتي وقت شستن روپوش‌هايم را هم نداشتم.

روپوش‌ها کثيف و پر از لکه مي‌شد و تميز نگه‌داشتن آن‌ها بسيار مشکل بود. يک‌بار، در بخش مراقبت‌هاي ويژه، پزشک معالج من را کنار کشيد و گفت: «از اين به بعد روپوشت را بهتر بشور! بيماران و خانواده‌هاي آن‌ها نبايد تو را در اين وضعيت ببينند.»

چند سال بعد، من عضو انجمن بيماري‌هاي عفوني بيمارستان‌هاي دولتي ماساچوست و بيمارستان زنان بودم و در بخش باليني بيماري‌هاي عفوني دانشگاه هاروارد نيز تدريس مي‌کردم.

آن‌ها به من روپوش‌هايي دادند که نام آن بيمارستان‌ها بر روي‌شان حک شده بود. هرچند، هرگز آن روپوش‌ها را نپوشيدم! بعد از چند سال تجربه، به اين نتيجه رسيده‌ام که بايد از شر اين روپوش سفيد خلاص شد و جشن روپوش سفيد را هم به دست فراموشي سپرد.

مسلماً اگر شما هم جاي يک بيمار باشيد،اصلاً دوست نداريد توسط پزشکي که دست‌هايش را نمي‌شويد، ويزيت شويد، نمي‌خواهيد با وسايلي که کاملاً استرليزه نشده‌اند،جراحي شويد يا در اتاقي بستري شويد که مرتب نظافت نمي‌شود.حال به اين سؤال پاسخ دهيد: «آيا مي‌خواهيد توسط پزشکي درمان شويد که روپوشش بيش از يک هفته است که شسته نشده است؟!» در حقيقت، اغلب روپوش‌ها حاوي باکتري استافيلوکوک آرئوس مقاوم به متي‌سيلين هستند و وقت آن رسيده است تا روپوش‌ها مملو از باکتري‌هاي مختلف را به چوب‌لباسي بياويزيم.

روپوش سفيد وسيله‌اي ايده‌آل براي برقراري ارتباط است

بااين‌حال، پزشکان هميشه از روپوش سفيد استفاده نکرده‌اند. تا اواخر قرن19ميلادي، جراحان هنگام عمل روپوش سياه مي‌پوشيدند. اگرچه ژوزف ليستر پزشک دانشگاه انديبورگ دريافت که عاري بودن از ميکروارگانيسم‌ها (آنتي‌سپسيس) خطر ابتلا به عفونت‌هاي بيمارستاني را کاهش مي‌دهد، اما سال‌ها طول کشيد تا پزشکان روپوش‌هاي سياهشان را کنار بگذارند. شستن و ضدعفوني کردن دست‌ها هنوز سرسري انجام مي‌گرفت.

جراحان وسايل خود را با اسيد کاربوليک ضدعفوني مي‌کردند اما جالب اينجا است که با همان روپوش‌هاي سياه و آغشته به خون و احشا از عمل قبلي، به کار خود ادامه مي‌دادند.سال‌ها بعد، چند پزشک برجسته آلماني از اولين پزشکاني بودند که از روپوش‌هاي سفيد آزمايشگاهي استفاده کردند، اتاق‌هاي عمل را براي دستيابي به محيط‌هاي آزمايشگاهي کامل استريل از نو طراحي کردند و دقت در جراحي را بر سرعت ترجيح دادند..و به‌اين‌ترتيب روپوش سفيد در بين پزشکان رايج شد.

روپوش سفيد در طول تاريخ همواره يک نماد بوده‌ است، اما مراسم جشن روپوش سفيد درواقع يک نوآوري جديد است که در سال1993توسط بنياد آرنولد گولد شکل گرفت. اين مراسم در حال حاضر در اکثر دانشکده‌هاي علوم پزشکي و پرستاري يک اساس محسوب مي‌شود و به معناي اتصال دانشجو به سنت شريف طبابت است. البته اين تنها سنت نيست که پزشکان را در روپوش سپيد نگاه مي‌دارد.

دکترها به دلايل مختلف آن‌ها را مي‌پوشند؛ براي حمل مقالات و پرونده‌ها، براي گرم نگاه داشتن خود در محيط سرد بيمارستان يا براي افزايش اعتماد به نفسشان در مواجه شدن با يک موقعيت استرس‌زا. بااين‌حال، شرايط در بسياري از کشورها به‌طور چشمگيري متفاوت است. در بريتانيا پزشکان هنگام ويزيت بيمار از روپوش سفيد استفاده نمي‌کنند چراکه دولت بريتانيا سياست «برهنه تا زير آرنج» را ابلاغ کرده است. تنها پاتولوژيست‌ها و پزشکان آزمايشگاه‌ها از روپوش سفيد استفاده مي‌کنند و روپوش‌ها هرگز از آزمايشگاه خارج نمي‌شوند.

حتي بدون روپوش سفيد، شما هنوز يک دکتر هستيد

در يک نظرسنجي از هزاران بيمار در آمريکا، ايتاليا، سوييس و ژاپن، مشخص شد که اغلب بيماران لباس رسمي با پيراهن‌هاي آستين‌بلند و کروات را براي پزشکان مرد، و لباس فرم را براي پزشکان زن ترجيح مي‌دهند. يک مطالعه در اسکاتلند نيز نشان داد که براي اغلب بيماران ادب و دانش پزشکان از اهميت بيشتري نسبت به‌ظاهر آنها برخوردار بود و تنها نيمي از بيماران عقيده داشتند که بهداشت فردي پزشک برايشان مهم است و لباسي راحت و شيک را براي پزشکشان ترجيح مي‌دادند که خوشبختانه با سياست «برهنه تا زير آرنج» مطابقت داشت .

فرهنگ پزشکي بسيار قدرتمند است و ترک عادات قديمي، مانند روپوش سفيد، بسيار مشکل. اما دکترها چه اين روپوش‌ها را بپوشند يا نپوشند، همچنان دکتر هستند. حتي اگر روپوش‌هاي سفيد باعث جلب اعتماد و اطمينان در بيماران بشوند، اين فوايد نظري ارزش جنبه‌هاي منفي و مضر آن را نخواهد داشت. Medicalxpress