یادداشت دكتر نويد ناصرى عضو شورايعالى نظام پزشكى کشور
شفاآنلاین :سلامت >جامعه پزشکی >دندانپزشكى در تعريف به دو بخش "علم و هنر" تفكيك مى شود. در واقع در برخى از موارد تقدم هنر بر مفاهيم علمى در درمانهاى دندانپزشكى بيشتر هم مى باشد.
با
اين توضيح بايد اذعان كرد كه على رغم اين كه تعرفه گذارى براى آثار هنرى
بطور يكسان و واحد نيست و به بيانى ديگر براى تعيين اجرت و دستمزد انجام
آثار و كارهاى هنرى، تعرفه يكسانى وجود ندارد متأسفانه در تعرفه گذارى بر
روى خدمات دندانپزشكى به هيچ عنوان به وجهه هنرى درمانهاى دندانپزشكى توجهى
نمى شود و از اين منظر تعرفه گذارى هاى موجود امرى بسيار مشكل بحساب مى
آيد و تا حدودى نا كارآمد.-و در نهايت تعرفه واحد مى تواند عاملى باشد براى
كاهش وجهه هنرى درمان.-
البته
در بحث آثار هنرى هم بايد متذكر شد كه هم آثار هنرى خيابانى و با قيمتهاى
نازل داريم ( قيمتى مناسب از نظر خلق كننده اثر و ميزان نياز وى) و هم آثار
هنرى فاخر و طبعاً با قيمتهاى بسيار بالا و يا حتى بدون امكان ارزشگذارى
قيمتى داريم ( با قيمتى مورد نظر كارشناسان خبره و كلكسيون دارهاى دنيا).
در
بحث تعرفه گذارى خدمات دندانپزشكى ( البته بدون لحاظ وجهه هنرى درمانهاى
دندانپزشكى) بايد موارد و پارامترهاى متعددى در نظر گرفته شود كه از جمله
آنها مى توان به موارد زير اشاره كرد:
الف) مواد مصرفى
١-
مواد مصرفى در طى درمانهاى مختلف دندانپزشكى( مثل مواد مورد استفاده در
درمانهاى ترميمى، عصب كشى، پروتزهاى دندانى و قالبگيرى و ايمپلنت، ارتودنسى
و ...)
٢- مواد يكبار مصرف جهت رعايت كنترل عفونت
٣- مواد مورد نياز جهت اجراى مراحل استريل، ضدعفونى كردن وسايل، تجهيزات و فضاى كار دندانپزشكى
ب) تجهيزات دندانپزشكى و استهلاك آنها
١- تجهيزات اوليه محيط دندانپزشكى( شامل يونيت، صندلى، توربين و آنگل و ساير تجهيزات جانبى و متصل به آن)
٢-
تجهيزات جانبى جديد و پيشرفته براى افزايش دقت و كيفيت در درمان ( مثل
سيستم روتارى و نشانگر انتهاى ريشه در عصب كشى، تجهيزات متنوع ليزر در
درمانهاى مختلف، تجهيزات كامپيوترى CAD-CAM و ساير وسايل از اين دست )
٣- تجهيزات استريل سازى براى استريل كردن وسايل كار دندانپزشكى
هر
كدام از موارد سه گانه بندهاى الف و ب در بازار كشور از تنوع بسيار زيادى
برخورداراست و بدليل وارداتى بودن بيش از٩٠ درصد مواد و تجهيزات
دندانپزشكى، در طى دهه گذشته كه تحريمهاى مختلف مداوماً اضافه مى شد و
بويژه طى سالهاى ٩٠ تا اواخر ٩٢ كه شاهد افت شديد پول ملى و بازار آشفته
ارز بوديم، موضوع تأمين مايحتاج مطبهاى دندانپزشكى به يكى از معضلات مهم
دندانپزشكان تبديل شده بود كه در اين راستا دندانپزشكان كشور متحمل ضررهاى
زيادى شدند بدان حد كه طى برخى تحقيقات ميدانى صورت گرفته در كلان شهرها،
قريب به يك سوم دندانپزشكان با اعلام ورشكستگى خاموش، مجبور به تعطيلى مطب و
يا واگذارى آن شده و يا در مراكز درمانگاهى مشغول به فعاليت شدند، يا خانه
نشين شده يا از كشور مهاجرتى اجبارى نمودند.
بدليل
تحريمها، مواد و تجهيزات چينى با كيفيت بسيار نازل و حتى تقلبى و قيمت
نسبتاً پايين، در اين دوره زمانى بازار دندانپزشكى ايران را در اختيار خود
گرفت و دندانپزشكان جهت تأمين مواد و تجهيزات مرغوب كه عمدتاً ساخت كشورهاى
غربى است، مجبور به پرداختهاى گزاف چند برابرى به دليل اجبار در پرداخت
هزينه هاى ورود از مبادى غير رسمى ( قاچاق كالا) مى شدند و يا با استفاده
احتمالى از مواد چينى بى كيفيت، دچار مشكلاتى در درمان بيمارانشان و ... مى
شدند.
ج) درجه سختى درمانهاى دندانپزشكى
كه
به درجات ساده، متوسط، سخت و پيچيده تقسيم بندى مى شود و نبايد تصور كرد
كه مثلاً همه درمانهاى ترميمى يا عصب كشى و ... براى يك دندان از درجه
سختى يكسانى برخوردارند،
كه اين پارامتر نقشى مهم در تعيين تعرفه بازى مى كند.
بايد
تأكيد كرد كه موضوعى كه همواره بدان بى توجهى شده است، امكانات مطبهاى
دندانپزشكى است كه اضافه بر معاينه، كل مراحل و پراسيجرهاى درمانى در همان
مطب انجام مى شود. همانند بيمارستانها كه از نظر هتلينگ داراى رتبه بندى ١
تا ٤ هستند( و كاملاً موضوعى پذيرفته شده است) و هر رتبه اى از تعرفه مخصوص
به خود تبعيت مى كند، لازم است كه در بخش دندانپزشكى هم موضوع امكانات و
هتلينگ به نحوى مناسب در نظر گرفته شود و مطبها و كلينيكهاى دندانپزشكى با
توجه به موارد زير( كه حداقل موارد محسوب مى شوند)، رتبه بندى شده و مطبهاى
قرار گرفته در هر رتبه، ضمن صرف هزينه هاى لازم، تعرفه هاى مربوط به خود
را دريافت نمايند:
١- مسير دسترسى به مطب و فضاى فيزيكى آن
٢-
تسهيلات و امكانات رفاهى موجود در مطب يا كلينيك دندانپزشكى جهت رفاه و
آسايش بيمار و همراهان بيمار در زمان انتظار و حين انجام درمان ( از جمله
فضاى سالن انتظار و ميزان امكانات رفاهى موجود در آن، امكانات رفاهى موجود
در بخش كلينيك جهت آسودگى خاطر بيمار و تعداد پرسنل مطب براى انجام وظايف
محوله به نحو احسن)
٣- ميزان خدمات ارائه شده پس از اتمام درمان و ميزان پاسخگويى نسبت به درمان انجام شده
دندانپزشكان
در تمام نقاط كشور همانند ساير جامعه پزشكى از بهترين مؤديان مالياتى
هستند و مبالغ ماليات پرداختى آنها در طى تمام سالهاى پيش تا سال گذشته كه
تفاهم نامه مالياتى بين سازمان نظام پزشكى و اداره كل مالياتى وزارت اقتصاد
و دارايى برقرار مى شد، جزء بالاترين مبالغ بود و ضرايب افزايش ساليانه اى
بين ١٥ تا ٢٥ درصد براى دندانپزشكى و تخصصهاى مختلف آن محاسبه مى شد كه از
بسيارى از اصناف ديگر ماليات بيشترى پرداخت مى نمودند.
موضوع
خصوصى بودن تمامى مطبهاى دندانپزشكى و عدم وجود كوچكترين حمايتى در مراحل
تأسيس مطب و نگهدارى از آن امرى كاملاً مشهود و بديهى است. بيش از ٩٠ درصد
خدمات دندانپزشكى كشور در مطبها و بخش خصوصى ارائه مى گردد كه توسط خود
دندانپزشكان تأسيس و راه اندازى شده است( و اكثراً با اخذ وامهايى با سود
بين ٢٢ تا ٣٨ درصد!! در يك دهه گذشته صورت مى گرفته است)
در
اين راستا خروجى از جيب مردم در درمانهاى دندانپزشكى در شرايط عدم پوشش و
كارايى صنعت بيمه موجود در كشور در بخش خدمات متنوع دندانپزشكى، بالغ بر
٩٣ درصد بوده است كه انصافاً درصد زيادى است و همين موضوع همراه با فشارهاى
اقتصادى مختلف بر مردم، عاملى شده است كه از ديد اكثريت جامعه، رسيدگى به
سلامت دهان و دندان به موضوعى با درجه دوم و يا حتى درجه چندم اهميت تبديل
شده است و بالطبع ميزان مراجعه كنندگان به مصبهاى دندانپزشكى نسبت به
سالهاى قبل از ٨٩-٩٠، افت بسيار شديد و محسوسى كرده است كه نتيجتاً باعث
كاهش شديد چرخه اقتصادى مطبهاى دندانپزشكى شده است.
ناتوانى
بيمه ها بطور كلى در پوشش خدمات دندانپزشكى و يا تأخير هاى بيش از ٦ ماه و
حتى يكسال در پرداخت حق الزحمه دندانپزشكان در آن تعداد بيمه تكميلى كه
برخى از خدمات دندانپزشكى را پوشش مى دادند، اجباراً يك ارتباط كاملاً
مستقيم مالى بين بيمار و دندانپزشك ايجاد كرده است كه بويژه در طى سالهاى
اخير باعث شده است بخشى از يارانه سلامت دهان و دندان جامعه از جيب
دندانپزشكان تأمين و پرداخت شود( با لحاظ نمودن تخفيفات بسيار زياد و عدم
افزايش واقعى تعرفه هاى خدمات دندانپزشكى در طى ٥ سال اخير).
در
طى ٤ ساله گذشته قيمت مواد و تجهيزات مختلف دندانپزشكى افزايشى بين ٦ تا
١٠ برابر داشته است. در همين بازه زمانى ٨٩ تا پايان ٩٣ماليات پرداختى توسط
دندانپزشكان و متخصصان مربوطه از رشدى بين ٥ تا ٨ برابر برخوردار بوده است
و نكته جالب آنكه ضريب K خدمات دندانپزشكى در سال ٨٩ برابر با ٤٨٠٠ ريال
بوده است و در سال ٩٣ برابر با ٩٠٠٠ ريال، كه افزايشى كمتر از ٢ برابر يا
به عبارت دقيق افزايشى برابر با ١/٨٧٥ برابر!!؟؟ داشته است كه به هيچ عنوان
با افزايش هزينه هاى جارى مطب همخوانى ندارد.
نكته
حائز اهميت در همين افزايش پلكانى و جزئى تعرفه هاى دندانپزشكى اين است كه
در طى ٥ سال گذشته، معمولاً پس از گذشت ٤ تا ٦ مان از سال، همين افزايش
جزئى در تعرفه ها ابلاغ ميشد و مى شود و دندانپزشكان چند ماه ابتداى سال،
عليرغم بالا رفتن ساير هزينه هايشان، با تعرفه سال پيش ارائه خدمت مى كنند.
در
ضمن تعرفه گذارى خدمات دندانپزشكى، علاوه بر موارد فوق كه بايد در نظر
گرفت موارد ديگرى هم هست كه عمدتاً از ديدگان مسؤولين و متوليان امر پوشيده
مى ماند كه عبارتند از:
- طول دوره كوتاه "عمر مفيد كارى دندانپزشكان"، بدليل شرايط سختى كار دندانپزشكى( كه حدود ١٥تا ٢٠ سال تخمين زده مى شود)
- موضوع سابقه و تبحر دندانپزشك
- لحاظ كردن ميزان اجاره بهاى مطب يا مبلغ خريد ملك مطب،
- افزايش سالانه تعهدات دندانپزشكان نسبت به حقوق و بيمه دستياران و كاركنان مطب
- افزايش سالانه عوارض شهردارى و هزينه پس ماند و عوارض مختلف از قبيل تابلو
- افزايش شديد هزينه حامل هاى انرژى كه تجهيزات مطب با آنها كار مى كنند
نظرشما
آخرین اخبار
مگه میشه با حقوق چندرغاز 30 میلیونی زندگی کرد!!!
اصلا به فکر دندان پزشکا نیستین،هیچ میدونین این قشر چقدر زحمت کشیدن تا دندون پزشک شدن،و حالا ما ملت ایران باید کمک کنیم تا به حقشون برسن
لطفا تعرفه های نازل و کم دندان پزشکی که گاهی به مبلغ 2 یا 3 میلیون تومن میرسه رو بیشتر کنین و اون رو بر مبنای نرخ مصالح و مسکن کنید تا دندون پزشکا بتونن راحتتر برای برنامه های عمرانی خودشون برنامه ریزی کنند.
شایدبهتر باشه سالانه از بیت المال حقوقی تحت عنوان حق الپزشک شدن به جامعه پزشکی بدن تا این قشر مظلوم این قدر با حقوق های ناچیز 30 یا 40 میلیونی زیر فشار اقتصادی و تورم کمر خم نکنن
پزشک ها ودندان پزشکاهای عزیز حق خودتون رو از ملت و دولت بگیرین و نذارین کسی پایمالش کنه...