به گزارش شفا آنلاین،سوران حریری، دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی پزشکی با اشاره به استفاده گسترده از ایمپلنت‌های فلزی، به ویژه آلیاژهای تیتانیوم به عنوان جایگزین بافت‌های استخوانی آسیب دیده بدن اظهار کرد: توانایی و کیفیت اتصال این گونه ایمپلنت‌ها به بافت زنده استخوان موضوع بسیار مهمی است که نادیده گرفتن آن موجب افزایش احتمال لقی و نیاز به جراحی مجدد می‌شود.
وی با اشاره به اینکه این مشکل موجب هزینه‌های فروان و رنجش بیماران می‌شود، افزود: استفاده از فرایندی که بتواند برای بیمار اطمینان به عمل جراحی را به واسطه اتصال مناسب ایمپلنت و استخوان بالا برد اهمیت زیادی دارد.
حریری گفت: در این پژوهش به روش بیومیمیتیک (تقلید زیستی)، یک پوشش سرامیکی مشابه با ساختار استخوان بر روی ایمپلنت تشکیل داده شد.
وی تصریح کرد: در این تحقیق از روشی استفاده شده است که علاوه بر رفع معایب روش‌های مرسوم از جمله نیاز به ابزار گران قیمت یا دمای بالا، امکان پایین آوردن هزینه‌های پوشش دهی ایمپلنت را به وجود آورده است.
این پژوهشگر درباره طرح درباره روش کار خود عنوان کرد: ابتدا با تهیه قطعاتی از آلیاژ تیتانیوم، عملیات سطحی برای بهبود کیفیت چسبندگی پوشش سرامیکی با سطح ایمپلنت انجام شد و در مرحله بعد داخل محلولی با ترکیباتی کاملاً مشابه پلاسمای خون که در این پژوهش ساخته شد قرار گرفت.
وی افزود: در دوره‌های زمانی مختلف، این نمونه‌ها از محلول خارج شدند و بر روی آنها آزمایش‌های متعددی برای ارزیابی کیفیت پوشش تشکیل شده انجام شد که این امر نشان داد ما به استانداردهای مورد نظر، بسیار نزدیک شدیم.
حریری مرحله بعدی کار را آزمون‌های سلولی و سپس حیوانی ذکر کرد و گفت: ادامه این تحقیق می‌تواند با انجام آزمون‌هایی مانند کشت سلول‌های استخوانی بر روی سطح ایمپلنت بعد از تشکیل پوشش صورت پذیرد که توانایی رشد این سلول‌ها بررسی شود و این موضوع در اتصال استخوان به ایمپلنت مهم است.
این تحقیق در دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر به راهنمایی آقای «دکتر مضطرزاده» انجام شده است.تسنیم
