وی ادامه داد: بیماران دیابتی از نظر روحی؛ روانی و اجتماعی باید حمایت های لازم را داشته باشند؛ به ویژه در مورد بیماران انسولینی مشکلات خاصی ایجاد می شود،بنابراین همه این افراد باید تحت مشاوره های روانپزشکی قرار گیرند.
وی تأکید کرد: در تیم درمان بیماران دیابتی باید یک روانپزشک حضور داشته باشد. حال آن که متأسفانه در کشور ما اغلب به این مسئله توجه نمی شود و گاهی هم حتی با دید منفی نیز به آن نگاه می شود.
فوق تخصص غدد و متابولیسم ادامه داد: افراد دیابتی به دلیل شرایطشان باید در کلاس های مشاوره شرکت کنند،مشاوره های شخصی داشته باشند و راه مدیریت با استرس را یاد بگیرند.ضمن اینکه پذیرش بیماری خیلی مهم است. زیرا استرس های آنها در طول زندگی بر روند بیماری به شدت نیز اثرگذار است حال آنکه اکثر افراد مدیریت استرس را بلد نیستند.
وی همچنین افزود: حمایت های اجتماعی شامل مسائل مختلفی است که گاهی همان مسائل روانی را پیدا می کند. متأسفانه گاهی اوقات برخی خانواده ها ابتلای فرزندانشان به دیابت را مخفی نگه می دارند؛ زیرا به دیابت به چشم بد نگاه می شود. برای نمونه در مهمانی ها که به بچه خوراکی شیرین تعارف می شود به وی می گویند به دلیل بی اطلاعی دیگران از بیماری ات باید بخوری که بنابراین مشکلاتی برای بیمار رخ می دهد!
نیکوسخن خاطرنشان کرد: متأسفانه بیمه ها خیلی از هزینه های فرد دیابتی مانند تست قند خون،وسایل تزریق نظیر سرنگ یا سوزن های قلم انسولین که بسیار هم گران اند حمایت جدی نمی کنند .این درحالی است افرادی که انسولین می زنند حداقل سه مرتبه باید این کار را انجام دهند و در کودکان گاهی به 6 تا 7بار می رسد. بنابراین در حمایت های روحی، روانی و اجتماعی دیابتی ها جنبه های حمایتی لازم را ندارند که در چنین صورتی به کنترل فرد دیابتی لطمه وارد می شود.