شناخت بهترین روش برای موم انداختن

موم انداختن به این صورت انجام می‌شود که یک لایه نازک از موم گرم روی پوست مالیده شده و سپس یک پارچه، کاغذ یا زرورق روی آن قرار می‌گیرد و بعد از مالش در جهت خلاف رویش موها از سطح پوست برداشته می‌شود. به این روش «استریپ ‌واکس» گفته می‌شود و در مقابلش «هارد واکس» وجود دارد که در این روش از لایه ضخیم‌تری از موم استفاده می‌شود (نه از پارچه) و برای افرادی که پوست حساسی دارند مناسب‌تر است.

بهتر است موهای کدام بخش‌های بدن را موم بیندازیم؟
مناطق شایعی هست که موم انداختن برای آنها انجام می‌شود: اندام فوقانی، زیربغل، کشاله‌ران، اندام تحتانی، تنه‌ و ناحیه تناسلی.توصیه می‌شود موم انداختن در مناطق زیربغل، کشاله‌ران و ناحیه تناسلی به دلیل اینکه موهای ضخیم و پرپشتی دارند به دلیل عوارض احتمالی بعدی و تحریک غدد لنفاوی منطقه‌ای، استفاده نشود.

در داخل گوش، داخل بینی، مژه، پلک، ناحیه تناسلی آقایان و نوک پستان نیز نباید از موم استفاده شود. جدیدا انواع خاصی از موم به بازار آمده که می‌توان از آن دسته به موم جلبک دریایی اشاره نمودکه اگر چه پایه دریایی دارد ولی به هر حال عوارضی مشابه با روش مرسوم موم انداختن و احتمال انتقال عوامل بیماری‌زای جلبکی دارد.

و چه عوارضی دارد؟
درد، سوختگی با موم داغ، حساسیت تماسی با موم یا پارچه، انتقال عوامل بیماری‌زا، فولیکولیت و سودوفولیکولیت، خون‌ریزی و کبودی، کهیر، پارگی پوست، برآمدگی‌های قرمز در سطح پوست، فرو رفتن موها به داخل پوست و تغییررنگ قهوه‌ای در محل رویش موها.

و چطور عوارضش را کم کنیم؟
قبل از انجام کار به جهت رویش موها توجه کنید تا احتمال فرو رفتن موبه داخل پوست و التهاب و چرکی شدن (فولیکولیت) به حداقل برسد. گاهی به دنبال این فولیکولیت‌ها فرد موهای فرورفته را دستکاری کرده و سعی در بیرون آوردن آنها می‌کند که همین امر به التهاب بیشتر منجر شده و درنهایت قهوه‌ای شدن محل که ممکن است برای مدت‌های طولانی باقی بماند، ایجاد می‌شود. حتما حرارت موم قبل از تماس با بدن باید کنترل شود. احتمال حساسیت به پارچه، کاغذ و خود موم ممکن است وجود داشته باشد که به‌صورت قرمزی، خارش، تورم و حتی ایجاد تاول می‌تواند بروز کند.

استفاده از موم و کاردک و وسایل مشترک در آرایشگاه ضرری ندارد؟
چرا؛ مکررا دیده شده است که زگیل خصوصا در ناحیه تناسلی به دلیل استفاده از کاردک، موم یا ظرف مشترک انتقال پیدا می‌کند. ویروسی نیز وجود دارد که می‌تواند در اثر وسایل مشترک منتقل گردد. انتقال قارچ‌های سطحی پوست، عفونت‌های باکتریال و هپاتیت‌های ویروسی و ایدز نیز امکان‌پذیر است.
پس حتما باید توجه شود که از ظرف‌های یک‌بار مصرف، موم جدا و کاردک و پارچه مجزا برای هر فرد استفاده شود. بهتر است در مناطقی که موهای ضخیم و پوست حساس دارند (ناحیه تناسلی و زیربغل)به جای پارچه یا زرورق و کاغذ از پدهای مخصوص استفاده شود. پارچه‌های مصرفی بهتر است از انواع هیپوآلرژیک باشند و جنس خشن نداشته باشند.

و چه کسانی نباید از مومک استفاده کنند؟
کسانی که تحت درمان با داروهای لایه‌برداری مثل ترتینوئین و ایزوترتینوئین هستند به دلیل اینکه پوست‌شان راحت‌تر دچار پارگی و شکنندگی می‌شود، بهتر است از موم انداختن استفاده نکنند و مخصوصا از موم انداختن در مناطق مبتلا به زگیل، مولوسکوم، عفونت‌های قارچی و باکتریال، خال یا پوست تحریک شده، شکاف‌دار و آفتاب سوخته اجتناب نمایند.

موم؛ انواع و اقسام

موم گرم
استفاده از «موم گرم» شایع‌ترین روش مورد استفاده است. این موم بلافاصله بعد از استعمال در سطح پوست با پارچه برداشته می‌شود و از رزین، موم پارافین، شربت گلوکز و عسل ساخته می‌شود. این روش سریع بوده و برای مناطق وسیعی در یک مرتبه استفاده می‌شود و روش مناسبی برای انواع موهای ظریف و خشن است و می‌تواند موهایی با ریشه‌های محکم و عمیق را برداشت نماید. رویش مجدد موها به صورت ظریف‌تر رخ می‌دهد. از مضرات این روش می‌توان به باقی ماندن موم در سطح بدن، حساسیت پوستی بیشتر و فرو رفتن مو به داخل پوست اشاره نمود.

موم داغ
این روش، قدیمی‌تر است و امروزه کمتر استفاده می‌شود. در این روش موم در سطح پوست سرد می‌شود و سپس برداشته می‌شود. این روش بهتر از روش قبلی سبب به دام انداختن موها می‌شود و برای مناطق کوچک با موهای ضخیم مناسب‌تر است.