رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: آمریکایی‌ها بیشترین تولید ناخالص داخلی یا GDP برای بهداشت و درمان هزینه میکنند ولی سلامتشان نسبت به کشورهای دیگر پایین است و مشکلاتی دارند و وضع خوبی ندارند. هر رئیس جمهوری که آنجا می‌خواهد سر کار بیاید باید یک برنامه بهداشت و درمان ارائه دهد و بدون آن حرفش پیش نمی‌رود.
جعفریان تصریح کرد: از بُعد پرداخت و دریافت عددهای ما با آنجا قابل مقایسه نیست به خاطر اینکه متوسط درآمد یک پزشک متخصص در آمریکا حدود 250 تا 300 هزار دلار در سال است و این آمارها را سایت مشخصی اعلام می‌کند که آخرین آمار از این دست اطلاعات به طور متوسط درآمدی بین 170 هزار دلار هست تا حدود 400 هزار دلار که کمترین درامد برای رشته‌های عفونی با 170 هزار دلار بوده است و بیشترین آن نیز برای ارتوپدی که 413 هزار دلار بوده است، بنابراین اگر درآمد متوسط کل را بگیریم حدود 200 هزار دلار در سال می‌شود.
وی ادامه داد: حال ما در ایران در پزشکی اصلاً از این عددها نداریم و از طرفی هم مقایسه اعداد ما با آمریکایی‌ها کار درستی نیست. اختلاف آنقدر زیاد است که قابل بحث نیست. در ایران اتفاقی که می‌افتد این است که درآمد چند نفر خاص که درآمد بالایی دارند را ملاک قرار می‌دهیم برای درآمد کل پزشکان. کما اینکه اگر درآمد چند نفر بسیار پایین را ملاک درآمد قرار بگیریم، هم غلط است. ما در دانشگاه علوم پزشکی تهران، پزشکان تمام وقت جغرافیایی‌مان (پزشکان متخصصی که تمام وقت در دانشگاه کار میکنند) قبل از طرح تحول سلامت درآمدشان متوسط حدود 7 میلیون و 800 هزار تومان بود. حال این آمار برای برترین دانشگاه علوم پزشکی ایران است که بهترین متخصص‌ها در آن مشغول فعالیت هستند.
جعفریان تصریح کرد: حالا اگر ما یک آدمی پیدا می‌کنیم که در بخش خصوصی 300 میلیون تومان درآمد دارد نباید بگوییم که پزشکان ما 300 میلیون تومان درآمد دارند. اگر می‌خواهیم مقایسه کنیم راه درست این است که اول درآمد د رآمریکا را کنار بگذاریم و با کشورهای حاشیه را ببینیم که یک ویزیت و یا یک عمل جراحی و در نهایت درآمد پزشکان در آنجا چقدر است.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران در پاسخ به این پرسش که اگر بخواهیم چنین مقایسه ای کنیم کدام کشورها را می‌توانیم با ایران مقایسه کنیم، افزود: کشورهای همسایه ما همه بیش از این مقدار و رِنج هستند. به جز جاهایی مانند عراق که طب‌شان دولتی است و بیمار رایگان درمان می‌شود. اما آنجایی که تعرفه دارند و اعداد را اعلام کردند اصلاً با وضعیت درامد در ایران قابل مقایسه نیستند، مثلاً یک ویزیت متخصص در ایران حدود 30 هزار تومان تومان است یعنی 10 دلار؛ شما این قیمت را در هیچ جا نمی‌توانید پیدا کنید، زیرا ویزیت در کشورهای عربی از 50 تا 60 دلار به بالا شروع می‌شود. ترکیه را نمی‌دانم چند است. ولی آنچه که شنیدم 4 برابر اینجا بود (فکر کنم). بنابراین اگر می‌خواهیم مقایسه ای انجام دهیم منطقی اش این است که اگر ما می‌خواهیم یک آدم با انگیزه و با سواد و باهوشمان بیاید پزشکی بخواند و به مردم سرویس دهد باید "مابه‌ازایش" را هم درست کنیم. نمی‌شود بگوییم فقط فی سبیل الله کار کنند.
جعفریان ادامه داد: اگر پزشکی روحیه اش کمک به مردم نباشد نمی‌تواند پزشک
موفقی باشد ولی جامعه هم باید "مابه‌ازایش" را درست ببیند تا آدم‌هایی که
این پتانسیل را دارند این کار را بپذیرند. وگرنه ما کم نداریم کسانی که
پزشکی را رها کردند و کار دیگری میکنند. بعد می‌گوییم چرا پزشک کم داریم.
شاید پزشک عمومی کم داریم ولی بشمارید ببینیم چقدر از پزشکان عمومی ما
دارند کار پزشکی میکنند و از آنهایی که کار پزشکی نمی‌کنند بپرسیم چرا؟
کسی که رفته است هفت سال از بهترین دوران شیرین زندگی اش را در دانشگاه
پزشکی گذرانده از 18 تا 25 سالگی؛ چرا حالا کار پزشکی را رها کرده است؟
یعنی این آدم هوش نداشته که رفته پزشکی را انتخاب کرده است!
وی درباره معضل زیرمیزی در ایران و اینکه آیا زیرمیزی در کشورهای دیگر
وجود دارد، عنوان کرد: فرق دارد، بعضی جاها دارند، بعضی ها ندارند. یک
جاهایی طب آزاد است، کشورهای دور و بر خودمان خیلی‌هاشون اینطوری است حساب
کتابی ندارد. یک جاهایی هم حساب کتاب دارد که دو گروه هستند. بعضی‌ها فاقد
تعرفه هستند زیرا یک سری کارها فاقد تعرفه هستند که توافقی است.
جعفریان در توضیح بیشتر درباره اینکه یعنی کشورهای دیگر نیز مانند ایران دچار معضل زیرمیزی پزشکان هستند، خاطرنشان کرد: بله دارند، البته شدت و ضعف دارد. هر چقدر شما منطقی‌تر تعرفه تعیین کرده باشید و مکانیسم‌های دریافت و پرداخت شما درست‌تر باشد این آلودگی در آن کمتر خواهد بود.
«اوباماکِر» و «روحانی‌کِر»، چیست؟
طرح بیمه رایگان در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی در شبکه‌های اجتماعی به
عنوان روحانی‌کِر (Rouhanicare) معروف است و با طرح خدمات درمانی اوباما
با عنوان اوباماکِر (Obamacare) مقایسه می‌شود.
گرچه آمریکایی‌ها تا قبل از اوباماکِر طرح تامین اجتماعی یا بیمه افراد مسن یا کم‌درآمد را داشتند، اما هیچ رئیس‌جمهوری نتوانست ایالات متحده را در داشتن بیمه همگانی متحد کند؛ تقدیر چنین بود که اوباما نام خود را در تاریخ با تصویب و اجرای قانون «حفاظت از بیمار و مراقبت مقرون به صرفه» ثبت کند؛ قانونی که به نام بیمه اوباما (اوباماکر) در حافظه مردم ایالات متحده نشست و سال 2010 تصویب شد. دیوان عالی آمریکا نیز کلیاتش را در تابستان 2012 بررسی و تایید کرد که مغایرتی با قانون اساسی ایالات متحده ندارد و هدفش آن است که شهروندان آمریکایی که مشمول هیچ‌گونه بیمه‌ای نیستند، به تدریج به خدمات بیمه دسترسی یابند.
ولی با این وجود بیمه اوباما (اوباماکر) با نخالفانی نیز مواجه بوده است بطوریکه میچ مک کانل مقام ارشد جمهوریخواهان در سنای آمریکا طرح خدمات درمانی رئیس‌جمهور این کشور موسوم به (Obama care) را «مزخرف» و «شکست خورده» توصیف کرده است و حتی در ادامه مخالفت‌ها با طرح خدمات درمانی اوباما، مقام ارشد قوه قانونگذاری آمریکا خواستار کنار گذاشتن این طرح شد.حال این در شرایطی است که روحانی نیز با اولویت قرار دادن طرح رفاه اجتماعی و اهمیت قرار دادن به سلامت توانست در سال 93 بالغ بر حدود 8،5 تا 9 میلیون نفر فاقد بیمه را تحث پوشش بیمه رایگان قرار دهد کما اینکه بیماران از نوع پوشش ضعیف بیمه‌ها ناراضی هستند و مدتهاست تمدید رایگان این دفترچه‌ها نیز در کُش و قوس است، (نگرانی جیب‌هایی که پشیزی در آن یافت نمی‌شود) زیرا برخی مسؤلان مرتبط بیمه ای عنوان میکنند باید کسانی که توانایی پرداخت هزینه بیمه را دارند از پوشش رایگان خارج و هزینه بیمه را بپردازند، در حالیکه مخاطب این افراد، کسانی هستند که سال گذشته به دلیل بی بضاعت بودن تحت پوشش بیمه رایگان قرار گرفتند.
تسنیم
