به گزارش شفا آنلاین، محققان برای انجام این آزمایش، موش را با رژیم غذایی که حاوی ۴۰% روغن بود، غذا دادند. چربی در رژیم غذایی اول روغن نارگیل اشباع شده بود، در حالی که چربی موجود در رژیم غذایی دوم از روغن سویای غیر اشباع شده بود؛ آنها همچنین موش ها را با دو نسخه رژیم تغییر یافته که حاوی فروکتوز نیز بودند، غذا دادند.
فرض بر این بود که موش هایی که چربی فروکتوز می خورند، بیشترین میزان چربی را جذب می کنند و ضعیف ترین مقاومت را در مقابل انسولین دارند اما نتایج چیز دیگری را نشان دادند.
موش هایی که روغن سویای بدون فروکتوز مصرف کردند، بیشترین اضافه وزن را پیدا کردند. این موش ها تقریباً ۹% بیشتر از موش هایی که در رژیم غذایی آنها از روغن حاوی فروکتوز و ۲۵% بیشتر از گروهی که روغن نارگیل مصرف کرده بودند، اضافه وزن پیدا کردند. در مقایسه با دو گروه دیگر، موش هایی که روغن سویا مصرف کرده بودند کبد چرب تری داشتند و مقاومت بیشتری در برابر انسولین از خود نشان دادند که هر دو نشانه های قریب الوقوع دیابت و سندروم متابولیک است.
«پونامجوت دئول»، یک زیست شناس سلولی در دانشگاه ریورساید کالیفرنیا گفت: «این برای کسانی که تصور می کردند اسیدهای چرب غیر اشباع شده (مثل اسیدهای چرب موجود در روغن سویا) بسیار مفید هستند، بسیار حیرت انگیز است.».
این نوع اسید های چرب در همه جا یافت می شوند. بیش از نیمی از روغن های گیاهی دنیا از روغن سویا تهیه می شود و به خاطر قیمت ارزان آن به وفور در غذاهای آماده مورد استفاده قرار می گیرد.
