به گزارش شفا آنلاین،پروفسور
داوست (انيستسوي تحقيقاتي سرطان، انگلستان) در يافته‌هاي خود اذعان داشته
که تا آخر امسال حدود 231840 زن با سرطان پستان تشخيص داده خواهند شد و
بيشتر از 40000 نفر از آنها جان خود را از دست خواهند داد. نوع گيرنده مثبت استروژن (ER-positive) سرطان پستان شامل 70 درصد از مبتلايان مي‌شود. در اين نوع از سرطان پستان روي سلول‌هاي سرطاني گيرنده‌هايي وجود دارد که مي‌توانند به استروژن متصل شوند. اين اتصال موجب مي‌شود که سلول‌هاي سرطاني رشد کرده و تشکيل تومور بدهند.
در
حال حاضر اکثر اين بيماران تحت درمان با تاموکسيفن هستند. دارويي که از
اتصال استروژن به سلول‌هاي سرطاني جلوگيري مي‌کند. اين دارو به طور معمول
براي زناني تجويز مي‌شود که در مراحل اوليه سرطان بوده و تحت عمل جراحي،
راديوتراپي و يا شيمي‌درماني براي جلوگيري از عود بيماري قرار گرفته‌اند.
طبق
تحقيقات پروفسور داوست، استفاده از تاموکسيفن براي پنج سال مي‌تواند ميزان
مرگ و مير را در مبتلايان تا 30 درصد کاهش دهد، اما اين مطالعه ادعا
مي‌کند نوع ديگري از داروهاي هورموني- مهارکننده‌هاي آروماتاز- مي‌توانند
موثرتر باشند.
مهارکننده‌هاي آروماتاز با مهار عملکرد آنزيم آروماتاز، که در بافت چربي يافت مي‌شود، از تبديل هورمون‌هاي ديگر به استروژن جلوگيري کرده و بدين‌گونه سطح هورمون استروژن را پايين مي‌آورد. در نتيجه استروژن کم‌تري براي اتصال به گيرنده‌هاي سلول‌هاي سرطاني در بدن وجود خواهد داشت.
در آمريکا،
مهارکننده‌هاي آروماتاز هم‌اکنون براي درمان زنان يائسه‌اي به کار مي‌رود
که در مراحل اوليه سرطان پستان بوده و 2 تا 3 سال تحت درمان با تاموکسيفن
قرار داشته‌اند. مطالعات پيشين نشان داده بودند که مهارکننده‌هاي آروماتاز
در کاهش عود مجدد سرطان پستان موثرتر از تاموکسيفن عمل مي‌کنند، گرچه تاثير
آنها در حيات بخشي مشخص نشده بود.
در اين مطالعه، محققان داده‌هاي 9 آزمايش کلينيکي را که شامل 31920 زن يائسه مبتلا به مراحل اوليه سرطان پستان نوع ER-positive
بود، بررسي کردند. بيماران شرکت کننده در اين مطالعه يا هيچ داروي هورموني
دريافت نکرده بودند و يا براي حداقل 5 سال از تاموکسيفن يا مهارکننده‌هاي
آروماتاز استفاده کرده بودند.
در
مقايسه با بيماراني که هيچ داروي هورموني مصرف نکرده بودند، در زنان تحت
درمان با مهارکننده‌هاي آروماتاز 40 درصد کمتر احتمال مرگ بر اثر سرطان
پستان تا 10 سال بعد از شروع درمان وجود خواهد داشت. اين رقم در مورد
تاموکسيفن 30 درصد خواهد بود.
پروفسور داوست در اين‌باره مي‌گويد: «تحقيقات جهاني ما نشان مي‌دهد که ريسک مرگ و مير در زنان يائسه و مبتلا به شايع‌ترين فرم سرطان پستان در صورت مصرف يک مهارکننده آروماتاز به مدت پنج سال تا 40 درصد کاهش مي‌يابد. اين رقم در مقايسه با تاموکسيفن بسيار قابل توجه است.»
مهارکننده‌هاي
آروماتاز مقدار بسيار اندکي را از استروژن که از دوران قاعدگي زنان در
جريان خون آنها مانده از بدن حذف مي‌کند. با اين حال حذف همين مقدار اندک
براي تاثير قابل‌توجه روي طيف وسيعي از تومورهاي ER-positive،
صرف‌نظر از تفاوت‌هاي فوق‌العاده‌شان در سطح مولکولي، کافي است.»
البته اين نکته قابل ذکر است که درمان با مهارکننده‌هاي آروماتاز عوارضي نيز در پي دارد. اين عوارض جانبي شامل تنفس منقطع، درد قفسه سينه، درد عضلات و مفاصل و يا افسردگي است. «اين موضوع بسيار مهم است که ما بتوانيم عوارض جانبي را در زنان تحت درمان کنترل کنيم تا بيماران درمان خود را ادامه داده و سلامت خود را بازيابند.»
سپید
