زمـان نشسـتن بـا ديـابـت ارتـبـاط دارد؟

بتاني گيبس، نويسنده اصلي اين مطالعه و پژوهشگر سلامت و فعاليت جسمي در دانشگاه پيتسبورگ در اين باره گفت: «ما به اين باور مي‌رسيم که قرار داشتن در حالت نشسته براي مدت‌هاي دراز چيزي با ورزش نکردن کاملا متفاوت است.»

گيبس گفت: «کسي که 30 دقيقه در روز مي‌دود، مي‌تواند 15 ساعت ديگر در روز در محل کار، در حين رفت‌وآمد ميان خانه و محل کار و در خانه در حالت نشسته باشد و اين شخص با اينکه به خاطر ورزش کردن فعال از لحاظ جسمي شمرده مي‌شود، درعين‌حال کاملا هم آدمي است که زندگي نشسته دارد.

از طرف ديگر، فردي که شغلش تميزکاري است، ممکن است هرگز ورزش نکند، اما اغلب روز را سرپا باشد و فعاليت سبک انجام دهد- اين شخص گرچه مطابق تعريف غيرفعال از لحاظ جسمي شمرده مي‌شود، مدت بسيار اندکي را در حالت نشسته مي‌گذراند.»

بر اساس گزارش‌هاي سازمان جهاني بهداشت، از هر 10 نفر بزرگسال در سطح جهان يک نفر به ديابت مبتلا است. اغلب اين افراد ديابت نوع 2 دارند که با چاقي و افزايش سن ارتباط دارد و هنگامي رخ مي‌دهد که بدن نمي‌تواند به‌اندازه کافي هورمون انسولين بسازد يا به آن پاسخ دهد.

گيبس و همکارانش که نتايج بررسي‌شان را در ژورنال Diabetes Care منتشر کرده‌اند، رابطه ميان فعال نبودن از لحاظ جسمي و ديابت را در 2027 نفر که در سنين 38 تا 50 قرار داشتند و به‌طور شاخص چاق بودند، جستجو کردند.

افرادي که در طول روز دستکم 10 ساعت غيرفعال بودند، نسبت به افرادي که کمتر از شش ساعت در روز در حالت نشسته قرار داشتند، با احتمال دو برابر بيشتر اختلال در تحمل گلوکز پيدا کرده بودند که اغلب به ديابت آشکار منتهي مي‌شود.

گيبس گفت: «يکي از نقص‌هاي اين بررسي اين است که در آغاز فقط يک بار فعاليت جسمي را اندازه گرفته شده بود، بنابراين امکان ندارد که دانست الگوهاي ساعات نشستن در طول زمان تغيير کرده است يا نه.»

به‌علاوه، به گفته مارک هامر، متخصص ورزش در يونيورسيتي کالج لندن، ازآنجايي‌که اين بررسي ميان نشستن و ايستادن افتراق نمي‌دهد، نمي‌توان ميان پيامدهاي ناشي از نشستن از نتايج مربوط به ايستادن افتراق داد.

او افزود، همچنين امکان دارد که افرادي که دچار چاقي هستند که خطرهاي خاص براي ابتلا به ديابت را دارد، به علت اشکال در حرکت کردن، مدت بيشتري را در حالت نشسته بگذرانند. هامر که در اين بررسي شرکت نداشته است، همچنين گفت اين بررسي همچنين فاقد جزئياتي در اين باره است که افراد هنگامي‌که نشسته هستند، چه کارهايي انجام مي‌دهند، کارهايي که ممکن است بر خطر دچار شدنشان به ديابت تاثير بگذارد.

هامر در اين باره گفت: «ممکن است نشستن فقط در شرايط معيني مانند تماشاي تلويزيون زيان‌بار باشد. تماشاي تلويزيون اغلب با ساير رفتارهاي مضر براي سلامت مانند خوردن هله‌هوله‌ها همراهي دارد.»

باوجوداين، پيتر کاترمارزيک، پژوهشگر در چاقي و ديابت کودکان در مرکز پژوهش زيست‌پزشکي پنينگتون در دانشگاه ايالتي لوئيزيانا در باتون روگ مي‌گويد: «اين نتايج نشان مي‌دهند که حتي پس‌ازآنکه ميزان فعاليت جسمي در اين افراد در نظر گرفته مي‌شد، مقدار زماني که در حالت نشسته صرف مي‌شد، به‌طور مستقيم با خطر ديابت همراهي دارد. حتي در افرادي که از لحاظ جسمي فعال بودند، ميزان قرار داشتن در حالت نشسته ازجمله رفتارهاي مهمي است که بايد آن را تغيير داد.»