به گزارش شفا آنلاین، تخمين زده شده است که 90درصد از کودکان زير 2 سال به ويروس
سينسيشيال تنفسي آلوده مي‌شوند. تنها منبع اينRNA ويروس، انسان است. ويروس سينسيشيال تنفسي در 25 تا 40درصد از نوزادان آلوده، موجب بروز برونشيوليت يا پنوموني مي‌شوند. در برونشيوليت، اينفيلتراسيون التهابي گلبول‌هاي سفيد، اپيتليوم برونشيولار را احاطه کرده و موجب تشکيل دبريس سلولي و موکوس مي‌شود.
ساخت پلاک‌هاي دبريس و ادم در برونشيول‌هاي نکروتيک مي‌تواند موجب انسداد راه هوايي و در نتيجه، توقف جريان هوا مي‌شود.
در کودکان خردسال به دليل کوچک‌تر بودن راه‌هاي هوايي، خطر بروز عوارض برونشيوليت بيشتر است. عوارض حاد برونشيوليت عبارتند از آپنه، پنوموني بافت بينابيني، آتلکتازي و نارسايي تنفسي. در کودکاني که به برونشيوليت مبتلا شده‌اند، تا 50 درصد تا سن 7سالگي با تشخيص آسم روبرو مي‌شوند. در نوزادن و کودکان سالم، برونشيوليت معمولا خود محدود شونده است و بين 7 تا 10 روز کاملا برطرف مي‌شود.
عوامل
خطرساز پيشرفت اين بيماري عبارتند از : سن کمتر از 34 هفته و بيماري
زمينه‌اي نظير فيبروز کيستيک، بيماري مادرزادي قلبي، بيماري مزمن ريوي از
پيش موجود، بيماري عصبي-عضلاني و بيماري قلبي- ريوي. به‌طور معمول علائم
باليني اوليه عبارتند از، نشانه‌هاي درگيري مجاري تنفسي فوقاني نظير سرفه،
احتقان بيني، تب اندک که بين يک تا 3 روز برطرف شود و سپس ويز تنفسي،
کراکل‌هاي نرم، تاکي پنه، افزايش کار تنفسي، استفاده از عضلات فرعي تنفسي،
نيز در برخي از بيماران انقباضات عضلاني.
نياز به بستري بستگي دارد به وجود
علائم تنفسي، سيانوز، بي‌قراري يا لتارژي و بيماري زمينه‌اي نظير پنوموني.
ايجاد برونشيوليت شديد مي‌تواند منجر به نارسايي تنفسي و مرگ شود. هرچند
که مرگ و مير ناشي از برونشيوليت ويروس سينسيشيال تنفسي اندک است و کمتر از
400 مرگ در سال را شامل مي‌شود.
اخيرا هيچ بررسي آزمايشگاهي يا راديولوژيک روتين براي قطعي کردن تشخيص برونشيوليت مورد تاييد قرار نگرفته است. تشخيص براساس تظاهرات باليني، سن بيمار، شيوع فصلي و معاينه باليني بيمار گذشته مي‌شود.
آزمون آنتي‌ژن سريع، در صورت موجود بودن، در تشخيص عامل ويروسي و در صورت تاييد، پرهيز از تجويز بيهوده آنتي‌بيوتيک کمک کننده است. مشاهده اندکس‌هاي خوني براي کنترل عفونت همزمان، در بيماراني که علائم برونشيوليت را نشان داده‌اند پيشنهاد مي‌شود.
راديوگرافي سينه در پيش‌بيني پيشرفت بيماري کمک کننده نيست و بايد فقط براي هدايت روند درمان مورد استفاده قرار گيرد. در تشخيص افتراقي اين بيماري، آسم شديد، آسپيراسيون جسم خارجي، رفلاکس معدي- مروي، پنوموني و نارسايي احتقاني قلبي بايد درنظر گرفته شوند.
