به گزارش شفا آنلاین، مدیرکل آموزش‌و مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط‌زیست، از ردپای خشکسالی در بحران هفتادقله پرده برمی‌دارد و از نقش خشکسالی شدیدی می‌گوید که باعث‌شده گونه‌های حیات‌وحش به حوالی سکونتگاه‌های انسانی حرکت کنند و در معرض بیماری قرار بگیرند که در دام‌های اهلی ایجاد شده است.
حالا هفتادقله هم گرفتار طاعون است و هم گرفتار خشکسالی. محمد درویش، در
رابطه با علل و راهکارهای حل مسأله شیوع بیماری pprدر منطقه هفتادقله اراک،
به ایسنا می‌گوید: «خشکسالی‌های شدید باعث حرکت گونه‌های حیات‌وحش
به‌سمت سکونتگاه‌های انسانی شده و این امر سبب‌شده تا گونه‌های حیات‌وحش از
طاعون نشخوارکنندگان کوچک (بیماری ppr) که در دام‌های اهلی ایجاد شده، اثر
بگیرند.
از سوی دیگرناقل این بیماری وارد محدوده حیات‌وحش شده است.» او با اشاره به راهکارهای رفع این معضل، تأکید می‌کند که «دامپزشکی باید با جدیت بیشتری وارد عمل شده و آموزش‌های لازم را به دامداران محلی ارایه دهد، همچنین واکسیناسیون و آزمایش مرتب بهداشتی باید انجام بگیرد. وزارت بهداشت هم باید به وظایف خود به‌طور دقیق‌تر عمل کند تا بیماری ریشه‌کن شده و دیگر شاهد این قبیل مسائل نباشیم؛ چراکه پیش از این، همین اتفاق در پارک ملی استان فارس رخ داد و به فاصله دو ماه در استان مرکزی هم تکرار شد.»
آخرین روزهای خردادماه، یعنی یک‌ماه پیش بود که خبر افتادن سایه
طاعون بر سر منطقه هفتادقله شنیده شد. خبرهایی که خیلی زود از رسیدن شمار
تلفات به ٩٧ رأس حکایت کردند و برخی مسئولان از تلف‌شدن قوچ و میش هم در
میان کل و بزها خبر دادند. یک‌ماه گذشت، چند پایش از منطقه انجام شد تا
شمار تلفات به ٣١٦ رأس رسید و بالاخره، نشست مشترکی بین سازمان‌های حفاظت
محیط‌زیست و دامپزشکی برگزار شد تا راهکارهای مقابله با طاعون بررسی شود.
نشستی که در آن روسای دو سازمان و استاندار استان مرکزی هم حضور
داشتند. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی محیط‌زیست(پام)، در این جلسه
مقرر شد، پیگیری‌های لازم برای رفع موانع موجود جهت تولید و واردات واکسن
موردنیاز، جلوگیری یا ایجاد محدودیت برای ورود دام به مناطق حفاظت‌شده
تحت‌مدیریت سازمان حفاظت محیط‌زیست، تأمین اعتبارات برای برنامه‌ریزی‌های
بلندمدت و کوتاه‌مدت مقابله با شیوع طاعون در حیات‌وحش کشور صورت پذیرد.
همچنین زمانی قمی، استاندار استان مرکزی برای تأمین بخشی از اعتبار
موردنیاز قول مساعد همکاری داد. در این نشست مجید خرازیان‌مقدم، مدیرکل
دفتر تنوع‌زیستی و حیات‌وحش سازمان حفاظت محیط‌زیست با ارایه آمار تلفات
حیات‌وحش بر اثر بیماری طاعون در استان مرکزی و ارایه گزارشی از شرایط
حیات‌وحش استان پس از بیماری، اشاره‌ای هم به اقدامات انجام شده در هفتاد
قله و استان مرکزی پس از تأیید بیماری و تلفات حیات‌وحش داشت و گفت: «دفن
بهداشتی، ضدعفونی‌کردن آبشخورها و امحای اصولی برخی از اقدامات صورت گرفته
است. به‌دلیل انتقال این بیماری ویروسی از دام‌اهلی به حیات‌وحش، یکی از
علل مهم گسترش این بیماری، ورود دام‌های اهلی به مناطق حفاظت‌شده تحت‌پوشش
سازمان حفاظت محیط‌زیست است که سال‌هاست ادامه دارد و امیدوارم این مسأله
با توجه و پیگیری ویژه ادارات کل منابع طبیعی سراسر کشور رفع شود و این
ادارات با روش‌های مختلف مانع ورود دام‌های اهلی به مناطق حفاظت‌شده شوند.»
او ادامه داد: «بررسی‌ها نشان می‌دهد، اگر دام‌های اهلی دو‌سال مداوم واکسن طاعون نشخوارکنندگان را دریافت کنند، مادام‌العمر نسبت به آن بیماری ایمن می‌شوند ولی درحال‌حاضر به‌دلیل محدودیت‌هایی که سازمان دامپزشکی با آنها مواجه است، تنها زمانی که گزارشی از مشاهده بیماری به آن سازمان می‌رسد، اقدام به واکسیناسیون می‌کنند، درحالی‌که این روش درستی نیست و در این فاصله، بیماری تلفات خود را می‌گیرد.»
مقدم با تأکید بر اهمیت انجام این واکسیناسیون در کشور به‌ویژه ١٠ استان برخوردار از بالاترین جمعیت حیات‌وحش کل، بز، قوچ و میش و تمرکز بالغ بر ٧٠درصد این گونه‌ها در این ١٠ استان، تصریح کرد: «شرایط تلفات حیات‌وحش بر اثر خشکسالی با شرایط تلفات بر اثر بیماری طاعون کاملا متفاوت است. زیرا در خشکسالی حیات‌وحش ضعیف‌تر از بین می‌رود، ولی در طاعون عکس آن رخ می‌دهد و این آسیب بزرگی به ذخیره ژنتیکی ایران است.» خرازیان‌مقدم درحالی از اهمیت واکسیناسیون دام‌ها در استان‌های برخوردار از بالاترین جمعیت حیات‌وحش همچون، کل، بز، قوچ و میش حکایت می‌کند که داریوش جهان‌پیما، مدیرکل دفتر بهداشت و مدیریت بیماری‌های دامی سازمان دامپزشکی با اشاره به سابقه بیماری طاعون نشخوارکنندگان در ایران گفت: «به‌دلیل محدودیت‌های موجود، میزان واکسن دراختیار سازمان دامپزشکی، جوابگوی نیاز کشور نیست.»
او با اشاره به پروتکل جهانی ریشه‌کنی بیماری ویروسی طاعون نشخوارکنندگان کوچک ادامه داد: «یکی از مهم‌ترین راهکارهای بلندمدت برای ریشه‌کنی این بیماری سالانه ٨٠میلیون دوز واکسن موردنیاز است که تنها برای پوشش واکسیناسیون بره و بزغاله‌های حساس دو‌سال پیاپی به ١٧میلیون دوز واکسن نیاز است.»
شهروند
