به گزارش شفا آنلاين، دکترعلیاصغرعباسی با اشاره به اینکه گروهی از بیماران روزهداری برایشان مناسب نیست، اظهار کرد: البته یکسری از بیماران با رعایت مواردی خاص میتوانند به وظیفه شرعی خود عمل کنند، اما گروهی نباید گرسنگی طولانی یا روزهداری داشته باشند. این گروه شامل بیماران دیابتی تیپ یک، بیماران با دیابت بارداری، بیماران مبتلا به یکی از عوارض دیابت نظیر نارسایی کلیوی یا عوارض چشمی، قلبی یا سایر موارد مربوط به دیابت را دارند، است.
عباسی بیان کرد: همچنین بیمارانی که برای کنترل قند خون باید در چند نوبت روزانه دارو مصرف کنند یا تزریق انسولین داشته باشند و بیمارانی که علیرغم مصرف دارو هنوز به نتایج مناسبی از جهت کنترل قند نرسیدهاند، امکان روزهداری ندارند.
وی تصریح کرد: علاوه بر آن بیماران دیابتی سالمند یا بیمارانی که به تنهایی زندگی میکنند و در صورت افت قند کسی برای کمک در دسترسشان نباشد، وجود یکسری بیماریهای همراه با دیابت که البته برای کنترل آنها بیمار باید تحت درمانهای دارویی باشد مانند مبتلایان به انواع سرطان یا بیماریهای مغز و اعصاب و مواردی از این قبیل نیز نمیتوانند روزه بگیرند.
وی با اشاره به خطراتی که دیابتیهای روزهدار را تهدید میکند، گفت: مهمترین خطری که ممکن است این بیماران با آن مواجه شوند، افت شدید قند خون است که میتواند تهدید کننده حیات باشد؛ از این رو این موضوع باید از ناحیه بیمار و خانواده وی کاملا مد نظر باشد و در صورت بروز علایم افت قند سریعا اقدامات لازم را انجام دهند و چنانچه علایم رفع نشود، هرچه سریعتر بیمار را به یکی از مراکز اورژانس منتقل کنند.
عباسی یادآوری کرد: از جمله علایم افت قند میتوان به احساس سبکی سر، احساس ضعف شدید در اندامها، تعریق سرد در تمام بدن، عدم توانایی تکلم، احساس سرگیجه و افت بینایی اشاره کرد.
وی سپس درمورد نحوه مصرف داروها در زمان روزهداری تاکید کرد: بیمارانی که توانایی روزهداری در ماه مبارک رمضان را دارند برای آنها مصرف داروها با تغییراتی همراه است، از جمله اینکه میزان مصرف داروی خوراکی یا انسولین مربوط به وعده صبحگاهی به وعده افطار و میزان داروی مربوط به شب با نصف میزان قبلی به وعده سحر منتقل میشود.
مدیر انجمن دیابت استان کرمان افزود: البته اگر بیماری تحت درمان با سه بار تزریق انسولین باشد، باید میزان انسولین ظهر و شب را با هم جمع کرده و نصف حاصل آن را به وعده سحر منتقل کند.
عباسی به توصیههای تغذیهای جهت افراد روزهدار پرداخت و بیان کرد: این افراد باید موارد کلی تغذیه دیابتی را رعایت کنند و البته مواردی که بویژه در زمان روزهداری با ساعات طولانی تابستان قابل توجه است از جمله جلوگیری از کم آبی بدن، خودداری از مصرف مقادیر زیاد غذا در یک وعده (جدا کردن وعده افطار از شام)، عدم مصرف تنقلات و غذاهای پرچرب، خودداری از مصرف انواع میوهجات در یک زمان و مهمترین موضوع تغذیهای برای بیماران دیابتی خودداری از روزه گرفتن بدون سحری است.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه اگر روزهدار دیابتی دچار افت شدید قند شود چه اقداماتی باید انجام دهد؟ گفت: در واقع اقدامات لازم در این موارد به سطح قند خون بیمار بستگی دارد، اما بهترین راه برای تشخیص سطح قندخون استفاده از دستگاه گلوکومتر است و در صورتی که میزان قند بیمار به سطح کمتر از 80 رسیده باشد، باید اقدامات فوری برای بازگشت آن به سطح طبیعی انجام شود.
پزشک انجمن خیریه حمایت از بیماران دیابتی استان کرمان ادامه داد: در این موارد سادهترین راه مصرف یک لیوان آب شیرین شده با چهار حبه قند یا مصرف آب میوه شیرین یا چند عدد خرما است، چنانچه بیمار به علت کاهش سطح هوشیاری توانایی مصرف خوراکی را نداشته باشد باید سریعا به یک مرکز پزشکی انتقال یابد.
عباسی افزود: اصول کلی تغذیه بیماران دیابتی در ماه مبارک رمضان تفاوت چندانی با زمانهای دیگر ندارد و رعایت موارد تغذیهای همچون خودداری از مصرف مقادیر زیاد غذا در یک وعده، مصرف میزان کافی سالاد و سبزیجات، مصرف میزان کافی آب، مصرف برنج در ترکیب با سبزیجات یا حبوبات (مانند سبزی پلو، لوبیا پلو یا عدس پلو)، استفاده از گوشت سفید مانند ماهی و مرغ، مصرف مغز دانههای کافی (البته سرخ نشده در نمک) توصیه میشود. ضمن اینکه مصرف میوههایی که شیرینی کمتری دارند همچون خیار، سیب، کیوی و موز(کمی نارس) هم در مقادیر محاسبه شده در برنامه غذایی پیشنهاد میشود.
وی تصریح کرد: به علاوه مصرف مقادیر کمی از عسل و خرمای غیر رطبی در ترکیب برنامه غذایی و خودداری از مصرف نانهای تهیه شده با آرد سفید (مانند نان باگت) نیز میتواند در این شرایط مفید باشد.
عباسی در پایان خاطرنشان کرد: ضمن آرزوی قبولی طاعات وعبادات تمامی
مسلمانان از جمله بیماران دیابتی، امیدوارم این بیماران با رعایت نکات
ایمنی لازم از ایجاد صدمات جسمانی حاصل از نوسانات شدید قند مصون باشند،
ضمن اینکه تاکید میشود تصمیمگیری در مورد توانایی روزهداری در این
بیماران در وهله اول بر عهده خود شخص بیمار است و در صورت شک به این موضوع
بهتر است با پزشک معتمد مشورت شود.