چگونه ميتوان با احتمال کمبود ويتامين روزهداري مقابله کرد؟
جذب
1 گرم پروتئين به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن باعث کاهش کمبود پروتئين و
مقاومت هر چه بيشتر بدن در روزهداران ميشود. علاوه بر اين بايد به ميزان
کافي مواد معدني مانند کلسيم، پتاسيم و منيزيم نيز جذب شود. اين مواد معدني
خاصيت آلکانيزه دارند و ميتوانند با حالت اسيدوز بدن (يعني افزايش pH
خون) مقابله کنند و حالت تهوع، دردهاي ميگرني و بوي بدن دهان را کاهش
ميدهند.
در نتيجه ميتوانيد از مکمل ويتامينهاي A،B،C،D،E،F و مواد معدني لازم که در عملکردهاي حياتي بدن دخالت دارند استفاده کنيد تا در طول ماه رمضان دچار کمبود ویتامین نشويد. البته بايد بر حسب شرايط جسمي و نيازهاي بدني خود با پزشک مشورت کنيد تا مکملهاي لازم و نحوهي مصرف آن را تجويز کند.
از نظر علمي چه کساني نبايد روزه بگيرند؟
روزه
براي افراد بسيار لاغر، افرادي که از بياشتهايي عصبي رنج ميرند و شاخص
تودهي بدنشان کمتر از 18 است، خانمهاي باردار و شيرده، کودکان و افرادي
که از مشکل نارسايي کليوي يا کبدي رنج ميبرند توصيه نميشود. افرادي که
دچار مشکلاتي مانند زخم معده، ديابت نوع 1، سرطان و اماس هستند نيز قبل از
روزهداري بايد حتماً نظر پزشک خود را جويا شوند و تدابير پزشکي لازم را
به کار ببندند.
آيا ميشود براي لاغر شدن روزه گرفت؟
روزه
گرفتن زمينه را براي کاهش وزن و لاغري مهيا ميسازد. خانمهاي روزهدار در
طول روز 200 تا 500 گرم و آقايان کمي بيش از اين ميزان وزن کم ميکنند.
اما حواستان باشد نبايد از روزه تنها به هدف لاغري استفاده کرد بخصوص اگر
از اختلالات و عادتهاي نادرست غذايي رنج ميبريد؛ چون مانند رژيمهاي سخت
لاغري خطر افتادن در دام رژيمهاي يويويي وجود دارد.
روزهداري ميتواند روشي براي پيشگيري از ابتلا به ديابت نوع 2 در افراد مستعد باشد در واقع روزهداري براي افرادي که عادت به ريزهخواري، غذا خوردن از روي استرس و عادتهاي نادرست ديگري مانند پرخوري و غيره دارند روش مناسبي براي لاغري نيست. چون اين افراد بعد از افطار عادتهاي بد غذايي خود را دنبال کرده و دست از پرخوري و ريزهخواري برنميدارند. براي کاهش وزن قبل از هر چيز لازم است که در طولانيمدت نسبت به ترک عادتهاي نادرست و اصلاح سبک زندگيتان اقدام کنيد.
روزه از بروز ديابت پيشگيري ميکند
نتايج
پژوهشي که در کنگرهي سالانهي American Diabetes Association Scientific
در سانفرانسيسکو ارائه شد نشان ميدهد که روزهداري ميتواند روشي براي
پيشگيري از ابتلا به ديابت نوع 2 در افراد مستعد باشد.مرحلهي پيش از
ديابت، مرحلهاي است که در آن ميزان قند خون فرد بالاست اما به حد ابتلا به
ديابت نرسيده است. محققان روي افراد بين 30 تا 69 سالي که يکي از عوامل
ابتلا به ديابت مانند چاقي مفرط، ميزان تري گليسيريد بالا، ميزان کلسترول
خوب پايين، فشار و قند خون بالا را داشتهاند بررسي کردند.
آنها
بعد از بررسيهاي لازم مشاهده کردند که در روزهاي نخست روزهداري ميزان
کلسترول بالا رفته و در طولانيمدت به ميزان 12 درصد کاهش مييابد. اين يک
پروسهي بيولوژيکي است. در روزهاي نخست روزهداري، بدن از چربيهاي موجود
در سلولهاي چربي استفاده ميکند.
در نتيجه چربي خون در ابتدا افزايش و سپس
کاهش پيدا ميکند. در بين افرادي که مستعد ابتلا به اين بيماري هستند، بدن
از کلسترول بد يا LDL سلولهاي چربي استفاده ميکند و به اين ترتيب حالت
مقاومت نسبت به انسولين کاهش پيدا ميکند.
به عقيدهي محققان اين پروژهي تحقيقاتي، روزه گرفتن ميتواند روشي موثر براي پيشگيري از ابتلا به ديابت نوع 2 باشد. با وجود اينکه محققان نسبت به اين سلاح درماني جديد خوشبين هستند اما نياز به بررسيهاي تکميلي براي اثبات هر چه دقيقتر تأثير روزه گرفتن در پيشگيري از ابتلا به ديابت در بين افراد مستعد همچنان احساس ميشود.
آریا