ترسي که در مورد استفاده از متفورمين در بيماران مبتلا به CKD
وجود دارد، به اين دليل است که اين دارو مي‌تواند ازنظر تئوري مقادير
بالايي اسيد لاکتيک در بدن توليد کند.
متفورمين با ايجاد مانع در زنجيره تنفسي ميتوکندري‌ها باعث مي‌شود سلول از متابوليسم غيرهوازي استفاده کند (سوخت وسازي که درآن بدن از اکسيژن استفاده نمي‌کند). در متابوليسم غيرهوازي مقدار زيادي اسيد لاکتيک توليد مي‌شود که خون را اسيدي مي‌کند و در صورتي که غلظت آن در خون بالا رود، مي‌تواند در عملکرد ارگان‌هاي مختلف به طور همزمان اختلال ايجاد کند.
به‌دليل اينکه متفورمين از طريق کليه‌ها دفع مي‌شود، هر درجه‌اي از اختلال عملکرد کليه باعث افزايش سطح متفورمين در خون شده که متعاقب آن سطح اسيد لاکتيک خون نيز افزايش مي‌يابد. لذا يک مطالعه مروري نظام‌مند جامع براي پاسخ دادن به اين سوال که آيا مسائل تئوري مطرح شده، توسط اطلاعات تجربي دنياي واقعي حمايت و تاييد مي‌شوند، لازم به‌نظر مي‌رسيد
در مطالعه‌اي ديگر، سطوح سرمي متفورمين در بيماران مبتلا به مراحل مختلف CKD اندازه‌گيري و ديده شد که همه اندازه‌ها در حد سطوح درماني قرار دارد. متاسفانه نويسندگان اين مطالعه قادر به پيدا کردن اطلاعات جامع در مورد سطح توليد شده اسيد لاکتيک در بيماران مبتلا به درجات مختلف نارسايي کليه که متفورمين مصرف مي‌کردند، نبودند.در بسياري از مطالعاتي که با تمرکز بر توليد اسيد لاکتيک انجام شده، بيماران مبتلا به نارسايي کليه از مطالعه حذف شده‌اند و ساير مطالعات نيز کاري براي کنترل اثرات مخدوش‌کننده‌ها انجام نداده‌اند. اطلاعات موجود نشان مي‌دهد، درجات مختلف اسيد لاکتيک در بيماران ديابتي که متفورمين دريافت مي‌کنند، مشابه مقادير مشاهده شده در بيماراني است که از ساير درمان‌هاي ديابت مانند سولفونيل‌اوره‌ها استفاده مي‌کنند يا اصلا دارو دريافت نمي‌کنندعلي‌رغم نواقصي که مطرح شد، اين مطالعه مروري نظام‌مند نظر دوباره‌اي به اين موضوع مي‌اندازد که متفورمين براي بيماران مبتلا به نارسايي کليه به طور واضحي ناامن است.
اما با‌توجه به ارزان بودن اين دارو، اثرات ثابت شده آن در کاهش قند بالا و اثرات مثبت ثانويه (مثلا کاهش وزن)، هنوز متفورمين براي بيماران ديابتي داروي مورد توجهي است، حتي اگر مبتلا به بيماري کليه باشند.
پژوهشگران متوجه ارزش استفاده از متفورمين در بيماران مبتلا به CKD شده و پيشنهاد مي‌کنند از روش دوز جايگزين که براي بيماران بيشتري قابل مصرف خواهد بود، استفاده شود.
تدوين تمام اطلاعات موجود در يک مطلعه مروري نظام‌مند، چشم‌انداز مختصري در مورد مسئله امنيت متفورمين در بيماران مبتلا بيماري مزمن کليه ارائه مي‌دهد. اگرچه برخي از توليد‌کنندگان ممکن است هنوز در مورد اثرات زيانبار استفاده درازمدت از متفورمين که در ابتدا مطرح شد نگران باشند، با اين مطالعه مروري امکان استقبال از بازگشت متفورمين به خانواده داروهاي کاهش دهنده قند خون در بسياري از بيماران مبتلا به بيماري کليوي که به آن نياز دارند، فراهم مي‌شود.
