در
سال 2012 در بريتانيا، 580 زن تخمک خود را منجمد کردند، در حالي‌که اين
تعداد در 2009، 284 نفر بود. ارقام جديد بدون درنظر گرفتن زنان بريتانيايي
است که براي اين کار کشورهاي ارزان‌تر مانند اسپانيا و افريقاي جنوبي را
انتخاب کرده‌اند.
هرچند
هنوز تعداد زناني که تخمک خود را منجمد مي‌کنند زياد نيست، اما هواداران
اين روش هياهوي بسياري راه انداخته‌اند. آنها مي‌گويند، اين روش به زنان
اجازه مي‌دهد، ديرتر بچه‌دار شوند و از موقعيت‌هاي شغلي خود استفاده کنند و
نيز از اضطراب ناشي از افول قدرت باروري براثر افزايش سن کم مي‌کند.
يک
مطالعه در بلژيک نشان مي‌دهد، زناني که اين کار را انجام داده‌اند، کاملا
احساس رضايت مي‌کنند. 140 زني که در بلژيک تخمک خود را منجمد کرده‌اند، در
يک نظرسنجي گفته‌اند، دوباره اين کار را تکرار مي‌کنند.
مخالفان چه مي‌گويند؟
اما
سوال اينجاست که آيا انجماد تخمک درواقع سياست‌هاي باروري را مختل مي‌کند؟
لرد روبرت وينستون، متخصص ناباروري، که از کساني است که ايرادات زيادي به
روش انجماد تخمک وارد مي‌آورند، با صداي بلند جواب مي‌دهند: «خير!» آنها
مي‌گويند، انجماد تخمک نوعي حقه است که باعث مي‌شود، زنان مضطرب و نوميد
جيب درمانگاه‌هاي خصوصي را پر کنند. مخالفان انجماد تخمک عقيده دارند، زنان
پول زيادي بابت اين کار هزينه مي‌کنند، اما موفقيت آنقدرها ساده نيست.
درحقيقت، کمتر از 10درصد از تخمک‌هاي منجمد مي‌توانند به حاملگي منجر شود.
براساس
ارقامي که از طرف متصدي باروري انساني و رويان‌شناسي انگلستان منتشر شده
است، از مجموع 253 چرخه باروري به کمک تخمک منجمد بين سال‌هاي 1991-2012،
21 نوزاد متولد شده است، يعني موفقيت حدود 8درصد.
از
طرفي ديگر بايد درنظر بگيريم، اين ارقام مربوط به ابتداي کار هستند، يعني
زماني که اين درمان در مرحله تجربي بودند. وقتي تخمک براي اولين بار در سال
1986 منجمد شد، موفقيت طرح باورپذير نبود. آمار موفقيت مدتي بعد به واسطه
ابداع روش بلورسازي (وتريفيکاسيون) بسيار بيشتر شد. در اين روش، غشاء سلول
با مايع ضديخ جايگزين مي‌شود و به اين ترتيب، مايع زمان انجماد گسترش پيدا
نمي‌کند و خطر ترک خوردن تخمک وجود ندارد.
اسپانيا پيشتاز است
اسپانيا
به عنوان کشور پيشتاز اروپا در امر انجماد تخمک، مقصد زناني شده است که
مي‌خواهند با تخمک اهدايي حامله شوند. امروزه، تقريبا نيمي از تخمک‌هاي
اروپا در اسپانيا اهدا مي‌شوند. دکتر لاک‌وود، متخصص باروري از انگلستان،
مي‌گويد، همکاران اسپانيايي او بيشتر از گذشته ازتخمک‌هاي منجمد نسبت به
تخمک تازه استفاده مي‌کنند و يافته‌هاي آنها نشان مي‌دهند، اين دو نوع تخمک
نتايج مشابهي داشته‌اند.
اغلب
تخمک‌هاي منجمد در زمان بلورسازي جوان هستند (زير 35 سال). در جهان واقعي،
زنان تا وقتي احساس نکنند سن باروري آنها در حال گذر است، تخمک خود را
منجمد نمي‌کنند. اما، بهترين زمان براي انجماد تخمک در سال‌هاي پاياني
نوجواني يا اواخر دهه 20 زندگي است، يعني همان موقعي که کمتر زني دغدغه
مادر شدن را دارد.
موافقان چه مي‌گويند؟
موافقان
طرح مي‌گويند، با توجه به افزايش مشارکت زنان در اداره جامعه، انجماد تخمک
فرصتي را فراهم مي‌آورد تا اين زنان بتوانند بدون دغدغه از اينکه موعد
باردار شدن آنها مي‌گذرد، به نقش اجتماعي خود بپردازند.
دکتر
لاک‌وود که از جمله موافقان است مي‌گويد: «من هم عقيده دارم که اين روشي
است زن‌گرايانه. بسياري از مردان با ورود قرص‌ها به بازار هم مي‌گفتند، عمر
زندگي خانوادگي به سر مي‌آيد، اما چنين نشد. اين درواقع اين مخالفت با
آزادي بيولوژيکي زنان است.»
از
دلايل ديگر افزايش اهداء تخمک، راه‌اندازي برنامه تخمک اشتراکي بوده است.
در اين طرح که يکي از کلينيک‌هاي باروري انگلستان مبتکر آن بوده است، به
زناني که تخمک خود را اهدا کنند، يارانه تعلق مي‌گيرد.
قدرت طبيعت بيشتر است
با
توجه به پيشرفت فناوري انجماد تخمک و افزايش تعداد حاملگي‌ها با استفاده
از اين روش، پيش‌بيني مي‌شود که تعداد اهداکنندگان همچنان بيشتر شود و
زناني که نمي‌خواهند خللي در روند آموزش يا پيشرفت شغلي‌شان پيش آيد، بيشتر
به اين روش رو کنند. اما همانطور که کارشناسان هم مي‌گويند، بايد به ياد
داشته باشيم که همه تلاش‌هاي ما براي دور زدن طبيعت نمي تواند صد در صد بر
قدرت بيولوژي چيره شود.
کاهش قدرت باروري بيماري نيست، نوعي رويداد طبيعي است. لرد وينستون مي‌گويد: « روش‌هاي انجماد تخمک وIVF، با همه ارزشي که دارند، هنوز نمي‌توان گفت که بهترين روش براي باردار شدن زنان زير 40 سال هستند.»
