زن‌هایی که بیش از 100 سال عمر مي‌ کنند

پژوهشگران دانشگاه استنفورد که يافته‌هاي آنها در مجله سلول‌هاي بنيادي منتشرشده، به مطالعات قبلي درباره استروژن، هورموني که چرخه توليدمثلي زنان را کنترل مي‌کند، به‌عنوان يک عامل احتمالي عمر طولاني زنان اشاره‌کرده‌اند. يکي از پژوهش‌ها نشان داده که استروژن تعداد گلبول‌هاي قرمز خون در موش‌هاي ماده را افزايش مي‌دهد و سرانجام موجب تقويت ظرفيت باز زايندگي سلول‌هاي بنيادي در مغز مي‌شود، درحالي‌که مطالعه ديگري نشان داده که موش‌هاي نر طول عمر بيشتري به کمک استفاده از مکمل‌هاي استروژني داشته‌اند.

پژوهش ديگري از دانشکده پزشکي دانشگاه بوستون نشان داده است که زناني که بعد از 33 سالگي باردار مي‌شوند، در مقايسه با زناني که آخرين فرزند خود را قبل از 30 سالگي به دنيا مي‌آورند، شانس بيشتري براي طول عمر بيشتر دارند. بااين‌وجود همه موارد علمي نشانگر اين نيستند که زنان کاري آسان‌تر از مردان پيش رو دارند. پژوهش انجام‌شده در سال گذشته در دانشکده پزشکي دانشگاه دوک در آمريکا مشخص کرده است که استرس موجب واردکردن آسيب بيشتري به قلب زنان مي‌شود. زماني که مردان و زنان حاضر در مطالعه در مورد آخرين واقعه تنش‌زايي که با آن روبرو بوده‌اند مورد پرسش قرار گرفتند، 57درصد زنان نسبت به41درصد مردان، جريان خون کاهش‌يافته به قلب يا ايسکمي را که منجر به بيماري‌هاي قلبي- عروقي مي‌شود را تجربه کرده‌اند.

دکتر توماس پرلز، متخصص امراض دوران پيري از مرکز پزشکي بوستون و استاد دانشکده پزشکي دانشگاه بوستون مي‌گويد، با استفاده از مطالعاتي که انجام داده‌ايم، مي‌دانيم که زنان قطعا برنده رقابت ماراتون طول عمر هستند، به‌طوري‌که 85 درصد افراد اَبَر صدساله (حداقل 110 ساله و بيشتر) زن و مابقي مرد هستند. درحالي‌که به نظر مي‌رسد، همه نگاه‌ها به استروژن به‌عنوان کليد اين ماجرا معطوف باشد اما پرلز مي‌گويد اين توانايي ممکن است با ميزان آهن بدن يا کمبود آن نيز مرتبط باشد.

او توضيح مي‌دهد که قاعدگي در زنان به کمبود آهن منجر شده و تا زماني که اين حالت موجب کم‌خوني بيمارگونه نشود، ممکن است براي شما خيلي خوب باشد، مشخص‌شده که آهن نقش کليدي را در سلول‌هاي ما براي توليد راديکال‌هاي آزاد اکسيژن ايفا مي‌کند (از طريق مسيري به نام Fenton يا واکنش‌هاي Haber-Weiss) و باوجود مهم بودن در مبارزه با عفونت‌ها در فرايند پيري هم نقش دارند. آنها مولکول‌هاي بسيار واکنش‌پذيري هستند که مي‌توانند به DNA، غشاهاي سلولي و ساير ساختارهايي که احتمالا در فرايند پيري مشارکت دارند، آسيب وارد کنند؛ بنابراين باوجود آهن کمتر، زنان راديکال‌هاي آزاد اکسيژن کمتري توليد کرده که مي‌تواند به کاهش روند پيري و کاهش خطر بيماري‌هاي مرتبط با سن تعبير شود.

پرل اضافه مي‌کند که ساير افراد تلاش‌هاي او براي اهداي خون به بانک خون محل زندگي‌اش هر هشت هفته يک‌بار را مورد شوخي و مزاح قرار مي‌دهند. او مي‌گويد براي من اين کار بيشتر از يک عمل انسان‌دوستانه است، من براي دستيابي به يک کمبود آهن مختصر جهت داشتن دوران پيري سالم‌تر تلاش مي‌کنم. حتي اگر اين نظريه درست هم نباشد، من با اهداي خون به افرادي که به آن نياز دارند کمک کرده‌ام. او ادامه مي‌دهد که يک نفر هميشه نمي‌تواند کمک کند، اما سؤال اينجاست که چرا زنان مي‌توانند 50 سال بيشتر از سن متوسط يائسگي که حدودا در سن 53 سالگي شروع مي‌شود، زندگي کنند. نظريه و اما فرضيه ديگر اينکه ممکن است، اين حالت با روند تکامل مرتبط باشد.

نياز به يک زندگي به‌اندازه کافي طولاني براي مراقبت از فرزندان تا زماني که آنها خودشان صاحب فرزند شوند، يا داشتن يک زندگي به‌اندازه کافي طولاني براي پدربزرگ و مادربزرگ شدن، احتمالا منجر به انتخاب ژن‌هايي مي‌شود که به انسان‌ها اجازه مي‌دهد تا با روند کندتري پير شده و از آنها در برابر ژن‌هاي وابسته به پيري که تاثير منفي بر باروري افراد دارند، محافظت مي‌کند. داشتن يک دوره توليدمثلي طولاني‌تر شانس زنان را براي اينکه به‌صورت موفقيت‌آميزي صاحب فرزند شوند را افزايش مي‌دهد؛ بنابراين با افزايش شانس او براي برنده شدن در بازي تکامل، بزرگ‌ترين شانس را براي انتقال ژن‌ها به نسل بعدي خواهد داشت.

والتر بورتز استاد دانشکده پزشکي دانشگاه استنفورد و نويسنده کتاب "100 Dare To Be"، بيان مي‌کند که مادر طبيعت نيز نقشي محوري در حفظ زنان با طول عمر بيشتر ايفا مي‌کند. طبيعت ارزش بيشتري براي جنس ماده قائل مي‌شود، چون آنان را براي مدت طولاني‌تري نسبت به مردان حضور دارند.

جنبه ديگر جنبه ارتباط با ديگران است. بر اساس نوع پرورش و تربيت زنان، آنها داراي گروه و حلقه‌اي از دوستان در طول زندگي‌شان هستند، درحالي‌که مردان تمايل بيشتري به‌تنهايي دارند. او همچنين توضيح مي‌دهد که مشخص‌شده زنان افراد مقاوم‌تري هستند. اين موضوع صحت دارد که وقتي يک زن مي‌ميرد، فوت او موجب مرگ همسرش مي‌شود، اما زماني که شوهر فوت مي‌کند، اين موضوع موجب مرگ زن نمي‌شود. مردان حساس و شکننده هستند، ما مي‌شکنيم، اما زنان خميده شده ولي نمي‌شکنند. درحالي‌که بورتز به شوخي مي‌گويد که طول عمر يک زن با حس مدگرايي او در ارتباط است، زنان هميشه طوري لباس مي‌پوشند که انگار قصد رفتن به يک مهماني را دارند، اما مردان شبيه رفتن به يک مراسم خاک‌سپاري لباس مي‌پوشند.

او مي‌گويد: «اين قانون من است: هيچ‌وقت براي شروع کردن خيلي دير نيست، اما هميشه براي بازايستادن خيلي زود است.»