روانشناسان و پژوهشگران این پروژه برای بررسی دقیق تر مقوله فوق، اقدام به بررسی اطلاعات پزشکی و اشتغال بیش از دو میلیون و هفتصد هزار کارگر، کارمند و افراد شاغل در سایر بخش های خدماتی در فاصله زمانی سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱ نمودند.
در نتیجه بررسی و تحلیل اطلاعات این افراد مشخص شد که نداشتن امنیت شغلی و استفاده از قراردادهای موقت کاری، ارتباط مستقیمی با افزایش بروز افسردگی و استفاده از داروهای اعصاب دارد.
پژوهشگران دانشگاه میلان برای تکمیل اطلاعات خود ضمن دریافت اجازه دسترسی به آمارهای رسمی دولتی در وزارتخانه های کار و بهداشت ایتالیا، به بررسی اطلاعات پرونده افراد شاغل در پست های قراردادی و مشاغل موقت پرداخته و در مدارک وزارت بهداشت نیز به بررسی سوابق پزشکی این افراد پرداختند. نتایج این جستجو نشان می دهد که میزان تجویز و استفاده از داروهای ضد افسردگی، تثبیت کننده رفتار و داروهای ضد دلهره و نگرانی، ارتباط مستقیمی با شرایط ثبات شغلی افراد دارد.
بر پایه این مطالعات مشخص شد افرادی که در مشاغل موقت مشغول به کار هستند به طور میانگین ۶ دهم درصد بیشتر از سایر افراد از داروهای مرتبط با سلامت روان استفاده می کنند و از سوی دیگر نداشتن امنیت شغلی احتمال بروز مشکلات و اختلالات روانی را افزایش می دهد.
در این مطالعات همچنین مشخص شد عدم وجود امنیت شغلی در بین افراد جامعه، تاثیر مستقیمی بر سلامت کلی آن جامعه گذاشته و همچنین این میزان از بروز ناهنجاری های روحی به طور مستقیمی با سن افراد درگیر در آن مرتبط است.
