اغلب کودکاني که بيشتر از 2 ماه سن دارند،
آنتي‌بيوتيک خوراکي دريافت مي‌کنند، چه به‌صورت مايع يا قرص جويدني. اگر
بيمار کمتراز 2 ماه سن دارد، يا به دليل استفراغ، نمي‌تواند داروي خوراکي
دريافت کند، شايد لازم باشد در بيمارستان بستري شده و آنتي‌بيوتيک وريدي
دريافت کند.
اغلب
آنتي‌بيوتيک‌ها براي 5 تا 10 روز تجويز مي‌شوند. در همه موارد، مهم است که
کودک هر دوز آنتي‌بيوتيک را سر موقع دريافت کند و دوره درمان نيز کامل
شود.
پاسخ به درمان:
کودک شما بايد 24 تا 48 ساعت پس از شروع آنتي‌بيوتيک، علائم بهبود را نشان
دهد. اگر کودک بهتر نشده يا وضعيت وي بدتر شود، بايد مجددا بوسيله پزشک
معاينه شود. اغلب کودکاني که مبتلا به عفونت‌هاي مجاري ادراري مي‌شوند،
دچار صدمه طولاني‌مدت دستگاه ادراري نمي‌شوند. اگر پس از پايان دوره درمان،
علائم بيمار بهبود يافت، ديگر نيازي به انجام تست ادراري نيست.
پيشگيري از ابتلا به عفونت‌هاي مجاري ادراري: در
حدود 8 تا 30 درصد کودکان که مبتلا به عفونت‌هاي مجاري ادراري شده‌اند،
ممکن است دوباره به اين عفونت مبتلا شوند. اين موضوع اغلب در طول 6 ماه
نخست پس از عفونت اولي و بيشتر در دختران رخ مي‌دهد.
درمان يبوست مزمن و مشکلات مثانه نيز مي‌توانند به پيشگيري از بروز عفونت‌هاي مجاري ادراري کمک مي‌کند.
آنتي‌بيوتيک‌هاي پيشگيرانه: دوز
کم روزانه يک آنتي‌بيوتيک براي کودکاني که به‌طور مکرر به عفونت‌هاي مجاري
ادراري مبتلا مي‌شوند، پيشنهاد مي‌شود. اين درمان اغلب براي مدت 6 تا 12
ماه ادامه پيدا مي‌کند.
چه زماني بايد کمک بطلبيم؟ اگر کودک بيمار هر يک از علائم زير را نشان داد، هرچه سريع‌تر با پزشک وي تماس گرفته تا توسط پزشک ويزيت شود:
تب: تب بيش از 38 درجه سانتي‌گراد ممکن است، تنها علامت عفونت‌هاي مجاري ادراري در نوزادان و کودکان کم‌سن باشد.
درد يا سوزش هنگام ادرار کردن يا تکرر ادرار
درد شکم يا پشت.
هميشه
به ياد داشته باشيد که پزشک کودک شما بهترين منبع اطلاعات براي سوال‌ها و
نگراني‌هاي شما در رابطه با مشکلات پزشکي کودک شما است.
منبع: UpToDate, May 2015
