به گزارش شفا آنلاين،خسرو گورابی در نشست خبری جامعه شنوایی‌شناسی ایران، با اشاره به اینکه توسعه جامعه شهری افراد را در معرض سر و صدا قرار داده است، اظهار داشت: برای اینکه بدانیم چه صداهایی برای ما آزاردهنده و مخرب است بد نیست بدانیم محدوده شنوایی انسان بین صفر تا 120 دسی‌بل است بنابراین فردی که شنوایی طبیعی دارد صداهایی در این بازه را می‌شنود.
وی افزود: وقتی فردی با طرف مقابل خود گفت‌وگو می‌کند صدایی بین 45 تا 55 دسی‌بل به گوش طرف مقابل می‌رسد که برای او مطلوب است. همچنین صدای خودروی روشن بین 65 تا 95 دسی‌بل، موتورسیکلت 80 تا 115 دسی‌بل، واکمن 95 تا 115 دسی‌بل، قایق موتوری 65 تا 120دسی‌بل، موسیقی راک 90 تا 120دسی‌بل، صدای موجود در بزرگراه 80 تا 120 دسی‌بل و صدای شلیک اسلحه 120 تا 135 دسی‌بل است.
رئیس انجمن شنوایی‌شناسان ایران گفت: در محیط کتابخانه و مکان‌هایی که کار فکری انجام می‌شود حداکثر صدا باید 35 دسی‌بل باشد همچنین در دفتر کار متمرکز اداری نباید صدا بیش از 45 دسی‌بل باشد. این مقیاس در مورد دفتر طراحی 55 دسی‌بل، در محیط اداری که ارباب رجوع وجود دارد 55 تا 60 دسی‌بل، محیطی که کار جسمی و فیزیکی انجام می‌شود 60 تا 70 دسی‌بل، محیط‌هایی که کارهای تأسیساتی مانند لوله‌کشی انجام می‌شود حدود 70 دسی‌بل و در کارگاه‌های مکانیکی 75 تا 80 دسی‌بل است.
وی با بیان اهمیت استانداردسازی صدا در محیط‌های شغلی و اجتماعی اظهار داشت: فردی که در محیط کاری خود در نوبت کاری 8 ساعته صداهایی به اندازه 80 دسی‌بل را می‌شنود مشکل خاصی پیدا نمی‌کند اما اگر همین فرد صداهایی به اندازه 85 دسی‌بل را بشنود باید برای کاهش این وضعیت یکی از سه روش کاهش صدا یا مدت زمان اشتغال روزانه یا استفاده از محافظ‌ها را در دستور کار قرار دهد تا صدای کمتری وارد سیستم شنوایی او شود.
گورابی ادامه داد: چنانچه فرد به جای 85 دسی‌بل با اصواتی به اندازه 90 دسی‌بل مواجه شود باید به جای 8 ساعت دو ساعت کار کند و اگر اصوات به صد دسی‌بل برسد ساعت کاری این فرد باید به یک ساعت کاهش یابد با این تفاسیر کارگرانی که سیستم شنوایی آنها باید صدای مته را بشنود نباید بیش از 7 دقیقه در روز کار کند.
وی افزود: بنابراین یکی از راه‌های کاهش آسیب به سیستم شنوایی استفاده از گوشی‌های محافظ است اما این گوشی‌ها تنها از ورود صدا از طریق راه‌های هوایی جلوگیری می‌کنند و نمی‌توانند جلوی ورود صدا از طریق استخوان‌های بدن که گیرنده صوت هستند را بگیرد.
رئیس انجمن شنوایی‌شناسان ایران گفت: اکنون کارخانه‌هایی در کشور وجود دارد که صدایی بالاتر از 120 دسی‌بل دارد و کارگران نیز مدام با صداها را می‌شنود. با این روند یک کارگر پس از دو ماه کم‌شنوا می‌شود و کم‌شنوایی موقت می‌تواند به دائمی تبدیل شود.
وی با اذعان نسبت به محیط‌های شغلی غیراستاندارد خواستار توجه به وضعیت محیط‌های شغلی افراد به ویژه کارگران می‌شد.
گورابی تصریح کرد: کم شنوایی یکی از عوارض اصوات بلند است. این اصوات بر انسان و محیط زیست تأثیر می‌گذارد مثلاً فرد 30 ساله‌ای که در کارگاه قالیبافی کار می‌کند ممکن است 60 ساله به نظر برسد و این به دلیل انقباض صورت به دلیل صدای بلندی است که در کارگاه وجود دارد.
وی افزود: استرس، اضطراب، اختلال در سیستم گوارشی، افزایش کلسترول، تغییر در فعالیت‌های قلبی، تحریک دهلیز و سیستم شنوایی، کاهش مقاومت الکتریکی عروق و خشونت‌طلبی نتیجه مواجهه با اصوات بلند است.
رئیس انجمن شنوایی‌شناسان ایران گفت: کارگران در محیط‌های صنعتی و نوجوانانی که از وسایل غیراستاندارد صوتی استفاده می‌کند جزو گروه‌های پرخطر هستند همچنین سازمان بهداشت جهانی کاهش صدا با استفاده از وسایل استاندارد صوتی را شعار خود برگزیده است. بسیاری از نوجوانان با هندزفری‌هایی صداها را می‌شنوند که موجب کم‌شنوایی آنها می‌شود. معیار برای تأثیر بر شنوایی این است که فردی که کنار نوجوان نشسته است بتواند صدای هندزفری او را بشنود.
وی خاطرنشان کرد: یکی از مشکلاتی که موجب می‌شود فرد صدای گیرنده تلویزیون یا رادیوی خود را کم و زیاد کند مشکل کم‌شنوایی صدابردارها است زیرا آنها پس از مدتی دچار مشکلات شنوایی می‌شوند و صدای برنامه‌ها را با شنوایی خود تنظیم می‌کنند بنابراین توصیه می‌شود صدابرداران سازمان صدا و سیما هر 6 ماه یکبار تحت ارزیابی شنوایی قرار گیرند تا تنظیم آنها موجب مشکلات شنوایی بینندگان و شنوندگان نشود.
فارس
