انسان‌هایی که به دنبال بهترین مکان برای مُردن می‌گردند!

معمولاً برای انتخاب محل زندگی تحقیقات و پرس‌و جوی زیادی انجام می‌دهیم. مکانی که امنیت بالایی داشته باشد، نزدیک به وسایل نقلیه عمومی و راه‌های دسترسی شهر باشد و ... به امید روزهایی که بتوانیم زندگی خوب و راحتی داشته باشیم. اما بعضی از ما، در شهر دنبال مکانی برای مرگ مناسب می‌گردیم. جایی که در آن بتوان خودکشی را به مطمئن‌ترین روش انجام دهیم. مورد آخر چند روز پیش توسط زنی رقم خورد که خود را از طبقه چهارم برج میلاد به پایین انداخت. چرا بعضی از ما وقتی به بن‌بست زندگی می‌رسیم راه خودکشی را می‌گزینیم؟ چه کسانی خودکشی در اماکن عمومی را انتخاب می‌کنند؟

این اولین بار نبود که شخصی برج میلاد را برای خودکشی انتخاب کرد. یک دختر جوان دانشجو قبل از تکمیل ساخت برج خود را برای اولین بار از ارتفاع این برج به پایین پرت کرد. مترو نیز یکی از مقصدها برای خودکشی است. یکبار پیرمردی قصد خودکشی در مترو ایستگاه آزادی را داشت که بین ریل‌ها افتاده و با جراحاتی نجات یافت؛ ولی جوان سفره فروش که به اعتراض ماموران مترو که سفره‌هایش را گرفته بودند، خود را به زیر قطار انداخت، از بین رفت. نخستین مورد خودکشی در ایستگاه مترو، در فروردین ماه سال ۸۴ گزارش شد. دختر 18 ساله‌ای به نام مریم، در ایستگاه شهید بهشتی خودکشی کرد. البته مسئولان ایستگاه بلافاصله دختر جوان را به بیمارستان جم منتقل کردند، اما او به دلیل شدت جراحات، جان خود را از دست داد. آمار خودکشی در مترو خیلی بالاست.

دکتر نسرین دانایی، جامعه شناس در خصوص وضعیت روانی فردی که خودکشی را به عنوان آخرین انتخاب خود می‌بیند، بیان کرد:« اگر بخواهیم درباره خودکشی صحبت کنیم، نکته مهم این است که فرد خود را کاملا در پایان راه احساس می‌کند. این فرد خود را از نظر امید به زندگی در سطح بسیار پایینی می‌بیند. خودکشی می‌تواند به عوامل زیادی ربط داشته باشد. افسردگی و بیماری روحی و روانی شدید می‌تواند عاملی برای خودکشی باشد. عقده‌های دوران کودکی یا نیاز هایی که می‌توانست در دوران کودکی تامین شود ولی سرکوب شده، در آینده فرد را با آسیب و مشکلات زیادی مواجه می‌کند.»

این استاد دانشگاه با اشاره به دیدگاه امیل دورکیم درباره خودکشی، گفت:« دورکیم از چندین نوع خود کشی یا Suicide صحبت می‌کند. یک نوع خودکشی خودخواهانه است که فرد خودکشی می‌کند؛ چون فقط خود را می‌بیند و فکر می‌کند که زندگی‌اش به پایان رسیده است. در اینجا فرد می‌خواهد خود را از مشکلاتی که درگیرش شده، نجات دهد. این انسان اصلا به کسانی که او را دوست دارند، توجه نمی‌کند. خانواده‌اش و اطرافیان را نادیده می‌گیرد. افرادی که می‌توانند به عنوان عضوی از خانواده به آنها انرژی مثبتی دهد. نوع دیگر، خودکشی دگرخواهانه است که در آن جنبه ایثارگرایانه مطرح است. می‌بینیم نوجوانی که به خود نارنجک بسته و زیر تانک می‌رود. اینجا فرد سعی دارد نفعی را به دیگران برساند. خودکشی های دیگری هم مثل تقدیرگرایانه و ... داریم.»

خودکشی در مکان عمومی باعث شهرت فرد بعد از مرگ می‌شود

دانایی درباره خودکشی در مکان‌های عمومی اظهار داشت:« این نوع از خودکشی می‌تواند دو جنبه داشته باشد. فردی که خود را بسیار بی ارزش می‌داند و در خانواده و محیط اجتماعی بسیار سرکوب شده است. اعتماد به نفس بسیار پایینی دارد و می‌خواهد خود را به شکلی مطرح کند. خود کم بینی، نقش بسیار مهمی را در ذهن فرد بازی می‌کند، تا خود را به نقطه‌ای برساند که برای خودکشی مکان مناسبی از شهر را انتخاب کند. تا بتواند به خانواده و اطرافیانش چیزی را ثابت کند و بعد از خودکشی اسمی از او در ذهن‌ها باقی بماند. با توجه به شبکه‌های اجتماعی که در اینترنت به صورت گسترده به وجود آمده و بلافاصله خبرها به همه نقاط جهان و کشور می‌رسد.»

وی افزود:«به نظر من از دیدگاه جامعه شناسی و روان شناسی خودکشی به این شکل می‌تواند نقش بسیار آسیب‌گذاری را در جامعه داشته باشد. یکی از راهکارهای پیشگیری این است که فقط به کودکان زمانی که کار خطا انجام می‌دهند توجه نکنیم. بلکه کارهای مثبت آنها راببینیم. نیازهای آنها را تشخیص داده و نیاز واقعی آنها را تامین کنیم. به این شکل اگر افراد در محیط خانواده از محبت و عاطفه اشباع شوند، خیلی از خودکشی‌هایی که در اثر خود کم بینی و بی ارزشی خود است کاسته شود.»

این جامعه شناس با تفکیک قایل شدن برای خودکشی‌هایی که در مکان‌های عمومی صورت می‌گیرد، افزود:« از نظر تقسیم بندی این مساله، مکان‌های خیلی بلند و آسیب رسان داریم و مکان‌های عمومی که احتمال زنده ماندن فرد در آنها بیشتر خواهد بود. برای مثال فرد می‌خواهد خود را به زیر ماشین پرتاب کند این از مواردی است که می‌توانیم شاهد تعلل فرد در خودکشی باشیم. ولی کسی که خود را از برج میلاد یا طبقه بیستم یک برج پرت می‌کند، در واقع زندگی‌اش به پایان رسیده است. به قدری برای خود در زندگی کم ارزش شده که دوست دارد اسمش حتی بعد از مرگ ذکر شود که از فلانی خود را از فلان برج پایین انداخت. چون می‌داند اگر با مثلا قرص و در محیط خصوصی خود کشی کند اصلا اسمی از او بیان نخواهد شد.»

گاهی فرد با خودکشی می‌خواهد از نزدیکانش کمک بگیرد

این جامعه شناس با اشاره به رفتارشناسی فردی که نزدیک به خودکشی است، بیان کرد:« اگر فرد بخواهد از نزدیکانش کمک بگیرد، دیگران را می‌ترساند تا به او کمک کنند. مثلا می‌گوید که من رگ دستم را می‌زنم؛ تا نجاتش دهند یا چند قرص خواب‌آور می‌خورد تا نشان دهد که خودکشی کرده است ولی این پیام را به خانواده خود می‌فرستد که به من کمک کنید. حتی به مکان‌های عمومی و نه خیلی خطرناک می‌رود، قصد او کشتن خودش نیست. بلکه می‌خواهد توجه اطرافیان را به خود جلب کند. که این می‌تواند به دلیل مواجه شدن با بی‌توجهی در دوران کودکی ناشی شود. می‌تواند زمینه ژنتیکی داشته باشد. اینکه کسی در یک مکان عمومی طوری خود کشی کند که جان خود را از دست ندهد فقط دلیلش بدست آوردن جلب توجه دیگران است.»

وی افزود:«کسی که در محیط خانه خود خودکشی می‌کند ولی طوری خود کشی می کند که فقط توجه اطرافیان را جلب کند و نمی‌خواهد خودش را بکشد علتش خود کم بینی است. ولی اگر کاری کند تا واقعا موجب از بین رفتنش شود یک بیمار روانی است. چون کسی که چنین کاری می‌کند صد درصد دچار مشکل است. او زندگی را برای خود به پایان رسیده می‌بیند. به نظر او کار دیگری برای نجات زندگی ممکن نیست. نمی‌تواند مسائل زندگی را حل کند. این مسائل تبدیل به مشکلاتی می‌شوند که فرد را از پای در می‌آورد. کسی این کار را می‌کند که احترام به خود و اعتماد به نفس خود را از دست داده باشد.»




نامه نیوز