وقتی مادر سرطانی به آرامش رسید

زهرا خانم تعريف ميكرد :

تمام اميد و آرزوي من همين پسر خوبم است رضا اولين فرزند و پشت و پناه خواهراش ( مريم و مهسا ) است . تازه سربازي رفته ولي سرهنگ بهش گفته چون مامانت سرطان داره ميتوني شبها بري خونه و مواظبش باشي.

رضا وارد شد و گفت دکتر داروهای شیمی درماني مامانم را تهيه كردم ببينيد كم وكسري نداشته باشه.

وقتي زهرا خانم را بيرون بردن ، رضا دوباره برگشت و گفت دکتر جان ، تو را بخدا هر کاری ميتوني برا مامانم انجام بده ، اخه هم مامانمونه هم بابامون، بابام دو ساله كه عمرش را به شما داده، و بعدهم اشك امانش نداد.....

گفتم : پسرم نگران نباش ، اميد و توكلت به خدا باشه ، عزيزم ، درمان از ما و شفا از خداست .

دوره پنجم شیمی درماني را كه دريافت كرد با توجه به سرطان متاستاتيك پستان که کبد و استخوان و ریه ها را درگیر کرده بود، درمان تسكيني مي گرفت، حالش اصلا رضایت بخش نبود. بیمار را به خانه بردند . رضا شماره موبايلم را داشت و ميدونست كه اگر مامانش بدحال شد ميتونه باهام تماس بگیره.

ساعت 23:15 موبايلم زنگ خورد ، رضا بود .گفتم بفرما پسرم گفت دکتر درچین دستمبه دامنت بدادمون برس

گفتم : چی شده ؟

گفت : مامانم بدحال شده

گفتم : ببرينش اورژانس بیمارستان دکتر گنجویان ، اگر لازم شد دكتر بمن اطلاع ميده و من سريع خودم رو ميرسونم

ده دقيقه بعد پزشک اورژانس تماس گرفت و منهم دستورات لازم را دادم.

چند لحظه گذشت و موبايلم دوباره زنگ خورد ، رضا سراسيمه گفت : دکتر کاشکی بتونی بیای بیمارستان که گفتم  الان میام.

(البته آنشب  ما خانه عموجان مهمان بوديم )

خانمم گفت : بیمار اورژانسی داري؟

با جواب مثبت و عذرخواهي از جمع خودم را به بيمارستان رساندم

وقتی به بیمارستان رسیدم رضا و مهسا و مريم احساس کردند ناجی مادرشان را ديده اند .

رضا مرا به سمت تخت مادرش هدايت كرد. بيمار در كما ((Coma بود و متخصص قلب علت را اختلال عروقي ذكر كرد. با مشاوره تخصصي بين كارديولوژیست ، انکولوژیست ، اینترنیست ومتخصص بیهوشی ، دستور و هماهنگی جهت انتقال به ICU داده شد .این درحالی بود که رضا لحظه اي از مادرش جدا نمي شد.

سرانجام پس ازاقدام های درمانی ،مهسا و مريم ، عموها و عمه ها وسایربستگان بیمار از بنده بخاطر اينكه تا ساعت 2 بامداد بر بالين بيمارشان بودم تشكر كردند و به منزل برگشتم

فردا عصر ساعت 6 منشي اومد و گفت اقای ... اومده و ميخواد يه دقيقه باهاتون صحبت كنه .

رضا و خواهراش وارد اطاق شدند درحاليكه يه دسته گلی را روی ميزم گذاشتند رضا گفت :

دکترجان ، من و خواهرهام اومديم كه بگیم هم ما و هم مادرمون و هم خانواده مون از شما تشكر مي كنيم.

مامانمون دم صبح درحالي كه همه را ارام كرد، ارام شد

گفتم اما شما كه انهمه نگران بودی ، مادرت چي گفت که ارام شدی؟

رضا گفت: مامانم حرفی زد که مرا ارام کرد . مامانم ساعت 4 هوشيار شد درحالی که بسيار درد مي كشيد.

گفتم: مامان تحمل کن .

گفت: مامان دعا کن رها بشم .

گفتم : نه مامان نگو.

گفت : مامان انگار با قیچی دارن بدنم را تکه تکه میکنن ، رضا ، گل پسرم ، تو كه مرا دوست داري ، راضي هستي مامانت اينهمه زجر بكشه ، ديگه نمي تونم و باور کن مرگ برام بهتره وآرامشه!

این بود که همه ساکت شدیم و کم کم مامان هم ساکت و ارام ، تسلیم مرگ شد

خدایش رحمت کند و ایزد منان به همه بیماران شفا عنایت فرماید.