به گزارش شفاآنلاین از نيوساينتيست، كاناوارو كه مدير گروه مدولاسيون عصبي پيشرفته تورين است،اين ايده را اولين‌بار در سال 2013 مطرح كرد و گفت تكنولوژي كه بتواند دو سر نخاع قطع شده را به يكديگر پيوند دهد وجود دارد. از آن زمان تاكنون وي درحال مطالعه روي اين طرح بوده‌است و جزئيات چنين جراحي را در مقاله اخير خود توضيح داده‌است.
براساس اين مقاله،براي انجام چنين جراحي ابتدا بدن اهدا شده و سر تحت عمليات انجماد قرار مي‌گيرند تا سلول‌ها بتوانند بدون وجود اكسيژن زنده بمانند. پس از آن پيوند عروق انجام مي‌شود و نخاع سر كه در نهايت ظرافت بريده شده، به نخاع گردن اهدا شده پيوند خواهد‌خورد و اتصال اعصاب با كمك ماده‌اي سيلنت يا بتونه‌اي به نام پلي‌اتيلن گليكول برقرار خواهد‌شد، ماده‌اي كه به گفته كاناوارو از قدرت اتصال اكسون‌هاي قطع‌شده و يا ترميم نورون‌هاي آسيب‌ديده برخوردار است.
پس از بخيه زدن عروق و پوست، بيمار براي سه تا چهار هفته در وضعيت بيهوشي كامل نگهداري مي‌شود تا از ايجاد هرنوع حركتي جلوگيري شده و نخاع فرصت جوش خوردن داشته‌باشد. جوش خوردن نخاع به واسطه تحريك‌هاي الكتريكي نيز تسريع مي‌شود تا اتصالات حياتي عصبي هرچه زودتر ايجاد شوند و بيمار به‌تدريج داروهاي تضعيف سيستم ايمني بدن را براي جلوگيري از پس زده شدن اندام پيوند خورده دريافت خواهد‌كرد.
كاناوارو مي‌گويد در طي دوران بهبود، بيمار طي يك سال قادر خواهد بود با صداي خود صحبت كرده و روي پاهايش راه برود. هدف كمك به بيماراني است كه فلج هستند و يا به دليل ابتلا به بيماري‌هاي مختلف اعضاي بدن آنها تحليل رفته و از كار افتاده‌است. اگرچه اين جراحي بسيار پيچيده و ناخوشايند است، اما كاناوارو مي‌گويد تاكنون با بيماران مختلفي صحبت كرده و آنها نيز حاضر شده‌اند به چنين جراحي تن دهند. به گفته وي آنها به ديستروفي مبتلا بوده و به شدت درد مي‌كشند.
مشهورترين جراحي پيوند سري كه تاكنون انجام شده، پيوند سر يك ميمون به بدن ميموني ديگر است كه در سال 1970 توسط رابرت وايت انجام شد. در آن جراحي وايت نتوانست دو سر نخاع را به يكديگر متصل سازد و ميمون توانايي كنترل بدن خود را از دست داده‌بود و به تدريج بدن پس زده شد و ميمون جان خود را از دست داد.
اما كاناوارو مي‌گويد تكنولوژي‌هاي جديد اميدواري‌هاي بيشتري را براي موفقيت در اين جراحي زنده كرده‌اند. وي در تلاش است با ارائه مقاله اش در كنفرانس جراحان ارتوپدي و نورولوژي آمريكا، براي انجام اين پروژه كمك‌هاي مالي جمع‌آوري كند. در شرايطي كه طرح پروژه او جنجال‌هاي فراواني را دامن زده‌است و بسياري از متخصصان جزئيات آن را زير سوال برده و آن را غيراخلاقي مي‌دانند و حتي آن را در گروه دانش بد سته بندي كرده‌اند.
اما كاناوارو اهميتي به اين انتقادات نمي‌دهد و مي‌گويد اين متخصصان 35 سال است كه در درمان فلج‌ها ناتوان مانده‌اند و دانش بد قطعا از آن اين متخصصان است.
