نظر قاليباف درباره انتقال پايتخت

به گزارش شفاآنلاين ،وی با اشاره به مشکلات موجود در شهر تهران گفت: ما در تهران  بیش از 23 درصد جمعیت را در حدود یک درصد وسعت جغرافیایی کشور متمرکز کردیم. این حرف به معنای مرگ آب، خاک، هوا و علایم و عناصر زندگی در یک محیط است. وقتی 23درصد جمعیت متمرکز در یک درصد خاک می شوند، یعنی از همه خط قرمزهای محیط زیست عبور کردیم و امکان بازپروری آن نیز وجود ندارد. در این شرایط نه تنها چهار سد، بلکه هر سد دیگری را هم در اینجا بزنیم باز هم امکان تامین آب را نداریم چرا که ظرفیت بیش از اندازه بر این زمین مستقر کرده ایم.

شهردار تهران همچنین به موضوع آلودگی هوا و زمین در شهر تهران اشاره کرد و گفت: برای زندگی و پیشرفت برنامه ها توسعه لازم است اما با این وجود در یک جامعه پیشرفته، همیشه تاکید می کنیم که نمی توانیم عوامل محیط زیستی را قربانی پیشرفت کنیم. توسعه پایدار درنهایت می خواهد این حرف را به ما بزند اما در تهران وضعیت محیط زیست را به این شرایط سخت و غیرقابل برگشت رسانده ایم.


محمدباقر قالیباف تاکید کرد: ما در کنار این چالش بزرگ محیطی زیستی شهر تهران، مشکلات دیگری همچون آسیب های اجتماعی، مشکلات اقتصادی و فرهنگی را هم داریم. البته بخشی از این مشکلات اجتماعی و فرهنگی همچون حاشیه نشینی، کارتن خواب ها، کودکان کار، ترافیک و... مشکلات عمومی همه کلانشهرهای دنیاست و موضوعی نیست که خاص شهر تهران باشد اما با این وجود این مسایل در شهرهای مختلف شدت و ضعف دارد.

شهردار تهران در ادامه با تاکید بر ضرورت حل مشکلات پایتخت، از انتقال پایتخت و ساماندهی شهر به عنوان دو نگاه مختلف برای حل مشکلات یاد کرد و گفت: آیا اگر حمل و نقل عمومی را حل کرده و ظرفیت بیش از 40 درصدی امروز در حمل و نقل عمومی را به 70 درصد برسانیم مشکل ما حل می شود؟ اگر فرهنگ ترافیکی را در شهر حل کرده و یا از ساخت و ساز جلوگیری کنیم مشکل برطرف می شود؟ هم اکنون بحثی وجود دارد که شهرداری تهران بیش از اندازه جواز صادر می کند اما رسما این حرف را رد می کنم چرا که ما کارمان را بر اساس طرح جامع، طرح تفصیلی و حقوق مردم انجام می دهیم.

قالیباف ادامه داد: با این وجود من به عنوان شهردار تهران در حدود 5- 6 ماه گذشته اعلام کردم که اگر احساس می کنید ساختمان سازی در تهران باعث معضل شده و تنها مرکز درآمد شهرداری نیز از ساخت و ساز است، آماده ایم هیچ پروانه ساخت و سازی اعم از پروانه مسکونی، اداری و تجاری در شهر تهران صادر نکرده و شهر را هم اداره کنیم. البته یک چالش برای دولت این است که خودش را با رانت نفت اداره می کند و چالش شهرداری ها در کشور نیز استفاده از رانت ساخت و ساز است. با این وجود افتخار ما در شهرداری تهران در طول یک دهه گذشته این است که در اقتصاد مقاومتی، شهرداری برای همیشه رانت ساخت و ساز را تعطیل کرده است. به این معنی که می توانیم هیچ ساخت و سازی را در شهر انجام نداده و شهر را هم اداره کنیم تا نگویند ساخت و ساز در تهران باعث لجام گسیختگی در شهر شده است.

شهردار تهران با بیان اینکه براساس طرح جامع، چشم انداز 1404 و جمعیت پذیری شهر، امروز تهران کاملا در کنترل است و افزایش جمعیت خارج از برنامه در تهران نداریم، عنوان داشت: رشد جمعیت در تهران چه در زاد و ولد و چه در مهاجرت کند است و به 1.7 هم نمی رسد، اما سوال این است که وقتی از 640 کیلومترمربع شهر تهران بیرون می رویم، آیا ساخت و ساز همانند تهران در کنترل است؟ آیا مهاجرت و رشد جمعیت بالاتر از چهار و نیم  و پنج در دشت تهران وجود ندارد؟ یعنی اگر این نابسامانی در آن طرف اتوبان آزادگان اتفاق افتاد ایرادی ندارد اما اگر در این طرف اتوبان که محدوده شهر تهران است اتفاق افتاد، اشکال دارد؟

وی افزود: محدوده شهر تهران با این عدد و ارقام کاملا در کنترل است، اما بگویند شهرهای میلیونی که در فاصله کمتر از چند کیلومتر از تهران شکل گرفته است را چطور می خواهند سامان دهند؟ شهرهایی که بدون اینکه هیچ نقشی در تولید داشته باشند، خودشان خوابگاه شده اند و همه برای کار به تهران مراجعه می کنند. روزانه بالغ بر 3 تا 3.5 میلیون نفر جمعیت وارد تهران شده و شب از شهر خارج می شوند. حالا اگر چالش حمل و نقل را حل کنیم، پس از آن چه اقدامی می خواهیم انجام دهیم؟

قالیباف ادامه داد: گاهی موضوع را به حدی تقلیل می دهیم و ساده اندیشی می کنیم که حتی فرق بین تراکم زدایی با تمرکز زدایی را هم تشخیص نمی دهیم و فکر می کنیم اگر کالبد وزارتخانه ای را در نقطه ای از تهران بلند کنیم و سسیتم اداری اش را در کرج بگذاریم، تمرکز زدایی کردیم و به این ترتیب می توانیم مشکلات پایتخت، ترافیک، آلودگی و ... را حل کنیم! این تصمیمات را هم در همین کشور اجرا کرده ایم اما آیا واقعا تراکم زدایی همان تمرکز زدایی است؟ آیا تمرکز زدایی خودش فی نفسه به این معنی است که  ما تنها یک کار شکلی انجام دهیم.

شهردار تهران با تاکید بر اینکه در جریان توزیع اقتصاد و سرمایه در کشور باید توجه داشت که اقتصاد منطق خودش را دنبال خواهد کرد، گفت: یکی از افتخارات ما در تهران این است که کمترین حاشیه نشینی را داریم و محدوده شهر تهران معلوم است. هم اکنون تقریبا هشت میلیون نفر جمعیت در شب و 11 میلیون نفر در روز داریم. سهم ما در حاشیه نشینی حتما زیر 10 درصد است؛ این در حالی است که امروز در مشهد، شیراز و تبریز حاشیه نشینی در شهر بالغ بر 35 درصد است و حتی حاشیه بر متن غلبه پیدا کرده است.

به گزارش شهرنوشت وی در ادامه از تمرکززدایی و ساماندهی نه تنها مختص تهران، بلکه به عنوان یک موضوع ملی یاد کرد و گفت: از دید بنده ما دو مشکل ساختاری و کارکردی داریم؛ البته ساختار و کارکرد دائما بر هم اثر گذار هستند و  ورودی ها و خروجی ها روی هم اثرگذارند اما با این وجود در بحث ساختاری ما باید دو کار را انجام دهیم؛ اگر دولت تصمیم نگرفته و توزیع فضایی قدرت را انجام نمی دهد، امکان ندارد بتوانیم در پیشرفت کشور و در غالب شدن بر مشکلات خود راهی داشته باشیم. امروز به حدی تمرکز در قدرت و در ساختار و نظام اداری و اجرایی ما وجود دارد که همه استعدادها را در کشور کشته و همه ظرفیت ها را از بین برده است. تا جایی که باید برای یونجه، کود و دانه یک کشاورز و داروی یک درمانگاه در دور ترین نقطه کشور نیز در تهران تصمیم بگیریم، اما واقعا این اقدام چه معنایی دارد؟

وی گفت: البته این موضوع به گونه ای نیست که احساس کنیم می توانیم اختیارات را تفویض کنیم، بلکه باید اختیارات را به صورت ذاتی واگذار کنیم. خصلت دولت های رانتی این است که وقتی پول دارند، هیچ اختیاری را نمی دهند اما  وقتی نیازمند هستند و نمی توانند پاسخگو باشند، اختیارات را واگذار می کنند.

قالیباف در ادامه عنوان داشت: در ابتدای دهه هشتاد نفت بشکه ای 12 الی 13 دلار شد و حتی مطرح شد که آیا تولید نفت با هزینه 6 – 7 دلار اقتصادی است یا خیر؟ در آن برهه به دلیل اینکه دولت پول نداشت، با تدبیری شروع به  واگذار کردن اختیارات کرد، از این رو تنها زمانی که صنعت کشور رشد دو رقمی را تجربه کرد، همان زمانی بود که دولت دست از تولید و صنعت برداشت و مردم کارشان را ادامه دادند. اگر به اطلاعات و آمار سازمان برنامه در سال 78 تا 80 نگاه کنید، شاهد خواهید بود که در آمارها رشد 11 درصدی صنعت را داریم. این رشد نیز به دلیل آن بود که دولت رها کرد و اجازه داد صادرات و واردات جهت خودش را پیدا کرده و مردم در این کار دخیل شوند. اما وقتی که نفت بشکه ای 100 دلار شد و درآمد کشور به 100 میلیارد دلار در سال رسید، نهایتا در پایان دوره رشد اقتصادی منفی بود.

وی در ادامه با تاکید بر ضرورت تفکیک کار ملی و محلی در حوزه ساختاری، گفت: در کشور باید همه اموراتی که جنبه تولی گری دارد را در دولت و مرکزیت باقی نگه داشته و هر امری که جنس تصدی گری دارد - ولو هرچقدر پرحجم و بزرگ باشد – را به مدیران محلی واگذار کنیم. همچنین در حوزه ساختار، نظام قوانین و مقررات نیز باید این موضوع را دنبال کنیم البته یکی از ویژگی های خوب قانون اساسی ما این است که این وضعیت در قانون اساسی ما پیش بینی شده و ظرفیت در قانون اساسی وجود دارد، به گونه ای که اصل هفتم و همچنین اصول 101 تا 106 قانون اساسی این ظرفیت را برای کشور فراهم کرده که تفکیک کار ملی و محلی را انجام داده و جنس کارهای تصدی گری و تولی گری را تفکیک کنیم.

دکتر قالیباف در ادامه تاکید کرد: اگر هر تیپ و ساختی از حکومت شامل فدرال، نیمه متمرکز، جمهوری، پادشاهی و ... وجود داشته باشد، کار تولی گری و حاکمیتی  هرچقدر هم که جزئی باشد، باید تا آخرین رده در دولت مرکزی اداره و کنترل کرد و امورات تصدی گری نیز به پایه مدیریت محلی واگذار شود. البته وقتی از دولت و حکومت محلی سخن می گوییم، برداشت های دیگری نیز از آن صورت می گیرد اما ما در همه جا از ساختار اداری و اجرایی سخن می گوییم. ما می خواهیم بگوییم رده ساختاری که در کشور باید شکل بگیرد مدیریت محلی است و ظرفیت این موضوع هم در شهردرای ها و شوراهای شهر وجود دارد.

شهردار تهران تاکید کرد: باید اجازه دهیم همه امورات تصدی گری محلی زندگی جاری و روزانه، هفتگی و ماهانه مردم در این بخش انجام شود. حتی در این میان در حوزه سبک زندگی نیز مردم نیازهایی دارند که همه این موارد در مدار شهرداری ها و شوراهای شهر هویت پیدا  می کند، البته معنی این حرف آن نیست که شهرداری ها خودشان متمرکز شوند بلکه آن ها نیز یک نهاد عمومی غیر دولتی هستند که خودشان باید به صورت غیرتمرکزی عمل کنند.


 قالیباف در ادامه به انتخابات پیش روی شورایاری ها اشاره کرد و گفت: انتخابات شورایاری ها بعد از رفراندوم جمهوری اسلامی، بزرگترین انتخابات  است چرا که 15 هزار نفر در آن ثبت نام کرده و سه هزار و چهارصد نفر انتخاب می شوند. من شهردار تهران هستم اما چه حقی دارم برای محلات تصمیم بگیرم؟ ما به همه محلات گفتیم خودتان شورای 9 نفره ای را انتخاب کنید تا آن ها تصمیم بگیرند. من چه کاره ام که در تهران بگویم اولویت محله شما چیست، همین طور که آن محله حق ندارد در مقیاس شهری، سیاست گذاری کند چرا که سیاست گذاری در مقیاس شهری، وظیفه من و در مقیاس محلی وظیفه آن هاست.

وی ادامه داد: برای انتخابات شورایاری ها خیلی مخالفت کردند اما بنده به سهم خودم ایستادم. در همین دوره هم خیلی ها گفتند نباید این انتخابات انجام شود اما به هر حال دولت متقاعد شد و قرار شد این کار در بقیه شهرها هم انجام شود.

شهردار تهران با بیان اینکه اگر همه کارها در شهرداری ها متمرکز شد، همان اشکالی که امروز در دولت مرکزی وجود دارد در شهرداری ها هم ایجاد خواهد شد، تاکید کرد: باید همه کارها را در شهرداری ها برون سپاری کنیم تا شهرداری بزرگ نشود و معلوم باشد که چه کارهایی را انجام می دهد. پایه محلی، شهرداری ها و شوراهای شهر هستند و حتی عوامل دولت مرکزی برای امورات محلی و تصدی گری نیز باید زیر نظر شورای شهر قرار گیرند، این در حالی است که هم اکنون شورای شهر ما، شورای شهرداری هستند و غیر از شهرداری، با کسی کاری ندارند.

محمدباقر قالیباف در بخش دیگری از سخنان خود به موضوعات کارکردی اشاره کرد و گفت: در برنامه های سوم، چهارم و پنجم مدیریت واحد شهری را نوشتند و 23 وظیفه را معلوم کردند اما 15 سال تمام شد و نه تنها این موضوع اجرا نشد، بلکه بدتر هم شد و بخشی از وظیفه های دیگر را گرفتند چون در آن زمان پول داشتند. به عنوان نمونه مترو مربوط به تهران و حومه است اما وقتی دولت مرکزی پولدار می شود، می گوید حومه مترو با من است!  این در حالی است که حمل و نقل شهری، یکپارچه است و ما نمی توانیم اگر  قطاری از مشهد و تبریز به تهران رسید، جلوی ورود آن را به شهر بگیریم. حمل و نقل ملی ریلی، سراسری است، ولو اینکه داخل شهر بیاید. در موضوع مترو نیز همه دنیا وضعیت متروی شهری و حومه مشخص است اما به راحتی تصمیم می گیریم که متروی تهران و حومه را جدا کنیم و هفت سال نیز اصرار غلط می کنیم؛ اما بعد از هفت سال می گوییم که این تصمیم سر جای خودش برگردد.

وی مدیریت در کشور را چالش اصلی حوزه کارکردی عنوان کرد و گفت: حتی اگر طرح خوب داشته باشیم و ساختار را هم اصلاح کنیم، اما باید در کنار آن عرضه هم داشته باشیم و بتوانیم این موضوعات را اجرایی کنیم چرا که تنها با حرف زدن و گفتن؛ موضوع حل نمی شود چرا که یک طرح خوب، یک اجرای قوی هم می خواهد.

 شهردار پایتخت با تاکید بر اینکه مشکل ما در کشور مشکل پول نیست، گفت: ما در فاصله یک دهه نفت 12 دلاری  و 120 دلاری را فروختیم و درآمد ما از 16 میلیارد به 100 میلیارد دلار در سال رسیده است اما وضع اقتصادی ما بدتر شده که بهتر نشده است. باور کنید که اگر درآمد ما 200 میلیارد در سال هم بشود، وضع خوب نخواهد شد چرا که مدیریت و ساختار غلط است. ما سال ها است که کشوری در حال توسعه هستیم و علت آن نیز غلط بودن ساختار، کارکرد و در راس آن مدیریت است.

 قالیباف خاطر نشان ساخت: در این بحث مصمم هستیم که فاصله بین حوزه نظری و علمی را نزدیک کرده و جلوی این چالش ها را بگیریم تا بتوانیم کار را اندیشمندانه و با خرد جمعی پیش ببریم. در این میان باید توجه داشته باشیم که خواست انقلاب، نظام، رهبری، امام (ره)، باورهای اسلام و فرهنگ قرآنی نقش دادن به مردم در اداره امور خودشان است؛ همانطور که امام خمینی(ره) فرموند در کاری که مردم می توانند انجام دهند، دولت ها دخالت نکنند اما ما حتی می خواهیم در کار شخصی مردم هم دخالت کنیم.  اگر این چالش ها را حل نکنیم، همیشه در حال توسعه هستیم و حتی اگر پول داشته باشیم و یا نداشته باشیم، فقیر هستیم. بنابر این باید اصلاح ساختار و کارکردها را داشته باشیم.

شهر