» عمومی
شفاآنلاین-محققان آمریکایی می‌گویند: ورزش و رژیم غذایی باعث کاهش وزن افراد چاق نمی‌شود و این درک نادرست پزشکان بالینی از علت چاقی است که مانع از درمان موثر چاقی می‌شود.
به گزارش شفا آنلاین،این نظر چهار محقق آمریکایی است که آن را در تحلیلی در نشریه معتبر «لنست» منتشر کرده‌اند.
در حال حاضر باور رایج این است که چاقی بیشتر محصول سبک زندگی ناسالم است و افراد چاق اگر کمتر بخورند و بیشتر تحرک داشته باشند، می‌توانند وزن کم کنند.
اما این چهار پژوهشگر معتقدند توصیه به افراد چاق برای کاهش وزن با ورزش و رژیم غذایی، نتیجه فهم نادرست از ماهیت این مشکل است و با چنین توصیه‌هایی نمی‌توان جلوی شیوع گسترده چاقی را گرفت.
این محققان می‌گویند: توصیه به کاهش مصرف کالری به فردی که قصد کاهش وزن دارد شاید در این حد موثر باشد که به کسی که به شدت در حال خونریزی است، بگوییم از اشیای نوک تیز پرهیز کند.
دکتر کریستوفر اُچنر یکی از نویسندگان این تحقیق می‌گوید: درواقع عده کمی از افراد می‌توانند بر چاقی خود غلبه کنند و بیشتر به‌طور گذرا ممکن است وزن خود را کم کنند.
وی می‌گوید: بیشتر افراد چاق می‌توانند چند ماهی وزن کم کنند اما ٨٠ تا ٩٥درصد آنها دوباره به وزن قبلی برمی گردند.
این محققان معتقدند محدودکردن مصرف کالری باعث تغییر سوخت و ساز بدن می‌شود.
آنها می‌گویند: این افراد با کسانی که هم جنس و هم سن و هم وزن آنها هستند اما هیچ‌گاه چاق نبوده‌اند کاملا از نظر زیست شناختی متفاوتند.
این تغییرات ممکن است آن‌قدر شدید باشد که در درازمدت، اصلاح سبک زندگی را در بسیاری از افراد چاق بی‌اثر کند.
انتشار این تحلیل در نشریه لنست با انتشار تحقیق دیگری در نشریه نیچر همزمان شده است.
در این تحقیق، پژوهشگران از شناسایی ٩٧ ناحیه در ژنوم (مجموعه ژن‌ها) انسان خبر داده‌اند که باعث چاقی می‌شوند.
این ژن‌ها علایمی را که مغز برای کنترل اشتها و تنظیم مصرف انرژی صادر می‌کند، کنترل می‌کنند.
آنها با بررسی رابطه ژن‌ها و فرایندهای مغز به این نتیجه رسیده‌اند که چاقی ممکن است ریشه در کارکردهای دستگاه عصبی داشته باشد.
این تحقیق همچنین نشان می‌دهد که بیش از ٢٠درصد موارد چاقی منشا ژنتیکی دارد، بنابراین ورزش و تغذیه نقش اندکی در کاهش وزن این افراد دارند.
پروفسور الیزابت اسپلیوتس از دانشگاه میشیگان می‌گوید: ژن‌های متعددی در ایجاد چاقی نقش دارند، بنابراین احتمال این‌که برای غلبه بر چاقی یک راه‌حل برای همه موثر باشد، بسیار کم است.
در حال حاضر ما در توصیه‌های عمومی درباره سلامت و وزن، جنس و سن فرد را در نظر می‌گیریم.
محققان ابراز امیدواری کردند که این اطلاعات درباره ژن ها به آنها کمک کند در آینده به هر فرد توصیه‌های خاص خود او را داشت.
دکتر اسپلیوتس می‌گوید در آینده می‌توان با بررسی ژنتیکی متوجه شد آیا چاقی فرد، خطر بیماری‌ها را افزایش می‌دهد یا نه؛ چون در درصدی از افراد، چاقی خطری برای سلامتی ایجاد نمی‌کند و حتما افراد چاقی هستند که بسیار سالم اند.
دکتر ریچل بَتِرهم رئیس مرکز کاهش وزن دانشگاه UCL لندن می‌گوید: صدها بیمار را دیده که «تقریبا همه آنها» با موفقیت وزن کم کرده اما دوباره به وزن سابق برگشته‌اند، چون بدن آنها از نظر زیست‌شناسی مایل است به حداکثر وزن برگردد.
پروفسور جان ویلدینگ استاد مرکز پیری و بیماری‌های مزمن دانشگاه لیورپول می‌گوید: کاهش وزن با رژیم و ورزش بهترین روش است اما بیشتر کسانی که به این ترتیب وزن کم می‌کنند اگر به تغذیه سابق برگردند، دوباره وزن شان زیاد می‌شود. در واقع برای کسی که وزنش را از ١٠٠ کیلو به هفتاد کیلو رسانده بسیار بسیار دشوارتر است که در این وزن بماند تا برای کسی که وزنش همیشه ٧٠ کیلو بوده است، چون این افراد باید دایم با مجموعه‌ای از علایم پیچیده متابولیک در نبرد باشند که به بدن شان می‌گوید، باید ١٠٠ کیلو وزن داشته باشند.
با این حال برخی متخصصان با این دیدگاه مخالفند ازجمله تام فرای از مجمع ملی چاقی می‌گوید: اگر عزم افراد برای کاهش وزن جزم باشد، شعار قدیمی کمتر بخورید و بیشتر تحرک داشته باشید هنوز موثر است.
زیست شناسی بدن انسان در ٤٠سال گذشته تغییر نکرده اما در آن زمان، افراد، کمتر چاق بودند. وزن کم کردن نیاز به اراده دارد اما برخی تسلیم شکمبارگی می‌شوند.
اما دکتر اچنر معتقد است: پزشکان و متخصصان وقتی از افراد می‌خواهند رفتار خود را تغییر دهند، نباید ریشه‌های بیولوژیک چاقی را نادیده بگیرند.
وی می‌گوید: به چاقی باید به چشم یک بیماری مزمن و مقاوم به درمان نگاه کرد که دلایل بیولوژیک و رفتاری دارد.
شهروند
در حال حاضر باور رایج این است که چاقی بیشتر محصول سبک زندگی ناسالم است و افراد چاق اگر کمتر بخورند و بیشتر تحرک داشته باشند، می‌توانند وزن کم کنند.
اما این چهار پژوهشگر معتقدند توصیه به افراد چاق برای کاهش وزن با ورزش و رژیم غذایی، نتیجه فهم نادرست از ماهیت این مشکل است و با چنین توصیه‌هایی نمی‌توان جلوی شیوع گسترده چاقی را گرفت.
این محققان می‌گویند: توصیه به کاهش مصرف کالری به فردی که قصد کاهش وزن دارد شاید در این حد موثر باشد که به کسی که به شدت در حال خونریزی است، بگوییم از اشیای نوک تیز پرهیز کند.
دکتر کریستوفر اُچنر یکی از نویسندگان این تحقیق می‌گوید: درواقع عده کمی از افراد می‌توانند بر چاقی خود غلبه کنند و بیشتر به‌طور گذرا ممکن است وزن خود را کم کنند.
وی می‌گوید: بیشتر افراد چاق می‌توانند چند ماهی وزن کم کنند اما ٨٠ تا ٩٥درصد آنها دوباره به وزن قبلی برمی گردند.
این محققان معتقدند محدودکردن مصرف کالری باعث تغییر سوخت و ساز بدن می‌شود.
آنها می‌گویند: این افراد با کسانی که هم جنس و هم سن و هم وزن آنها هستند اما هیچ‌گاه چاق نبوده‌اند کاملا از نظر زیست شناختی متفاوتند.
این تغییرات ممکن است آن‌قدر شدید باشد که در درازمدت، اصلاح سبک زندگی را در بسیاری از افراد چاق بی‌اثر کند.
انتشار این تحلیل در نشریه لنست با انتشار تحقیق دیگری در نشریه نیچر همزمان شده است.
در این تحقیق، پژوهشگران از شناسایی ٩٧ ناحیه در ژنوم (مجموعه ژن‌ها) انسان خبر داده‌اند که باعث چاقی می‌شوند.
این ژن‌ها علایمی را که مغز برای کنترل اشتها و تنظیم مصرف انرژی صادر می‌کند، کنترل می‌کنند.
آنها با بررسی رابطه ژن‌ها و فرایندهای مغز به این نتیجه رسیده‌اند که چاقی ممکن است ریشه در کارکردهای دستگاه عصبی داشته باشد.
این تحقیق همچنین نشان می‌دهد که بیش از ٢٠درصد موارد چاقی منشا ژنتیکی دارد، بنابراین ورزش و تغذیه نقش اندکی در کاهش وزن این افراد دارند.
پروفسور الیزابت اسپلیوتس از دانشگاه میشیگان می‌گوید: ژن‌های متعددی در ایجاد چاقی نقش دارند، بنابراین احتمال این‌که برای غلبه بر چاقی یک راه‌حل برای همه موثر باشد، بسیار کم است.
در حال حاضر ما در توصیه‌های عمومی درباره سلامت و وزن، جنس و سن فرد را در نظر می‌گیریم.
محققان ابراز امیدواری کردند که این اطلاعات درباره ژن ها به آنها کمک کند در آینده به هر فرد توصیه‌های خاص خود او را داشت.
دکتر اسپلیوتس می‌گوید در آینده می‌توان با بررسی ژنتیکی متوجه شد آیا چاقی فرد، خطر بیماری‌ها را افزایش می‌دهد یا نه؛ چون در درصدی از افراد، چاقی خطری برای سلامتی ایجاد نمی‌کند و حتما افراد چاقی هستند که بسیار سالم اند.
دکتر ریچل بَتِرهم رئیس مرکز کاهش وزن دانشگاه UCL لندن می‌گوید: صدها بیمار را دیده که «تقریبا همه آنها» با موفقیت وزن کم کرده اما دوباره به وزن سابق برگشته‌اند، چون بدن آنها از نظر زیست‌شناسی مایل است به حداکثر وزن برگردد.
پروفسور جان ویلدینگ استاد مرکز پیری و بیماری‌های مزمن دانشگاه لیورپول می‌گوید: کاهش وزن با رژیم و ورزش بهترین روش است اما بیشتر کسانی که به این ترتیب وزن کم می‌کنند اگر به تغذیه سابق برگردند، دوباره وزن شان زیاد می‌شود. در واقع برای کسی که وزنش را از ١٠٠ کیلو به هفتاد کیلو رسانده بسیار بسیار دشوارتر است که در این وزن بماند تا برای کسی که وزنش همیشه ٧٠ کیلو بوده است، چون این افراد باید دایم با مجموعه‌ای از علایم پیچیده متابولیک در نبرد باشند که به بدن شان می‌گوید، باید ١٠٠ کیلو وزن داشته باشند.
با این حال برخی متخصصان با این دیدگاه مخالفند ازجمله تام فرای از مجمع ملی چاقی می‌گوید: اگر عزم افراد برای کاهش وزن جزم باشد، شعار قدیمی کمتر بخورید و بیشتر تحرک داشته باشید هنوز موثر است.
زیست شناسی بدن انسان در ٤٠سال گذشته تغییر نکرده اما در آن زمان، افراد، کمتر چاق بودند. وزن کم کردن نیاز به اراده دارد اما برخی تسلیم شکمبارگی می‌شوند.
اما دکتر اچنر معتقد است: پزشکان و متخصصان وقتی از افراد می‌خواهند رفتار خود را تغییر دهند، نباید ریشه‌های بیولوژیک چاقی را نادیده بگیرند.
وی می‌گوید: به چاقی باید به چشم یک بیماری مزمن و مقاوم به درمان نگاه کرد که دلایل بیولوژیک و رفتاری دارد.
شهروند
نظرشما
آخرین اخبار