کد خبر: ۴۹۰۶۵
تاریخ انتشار: ۰۷:۵۰ - ۰۵ بهمن ۱۳۹۳ - 2015January 25
شفاآنلاین-کم‎خونی فقر آهن، شایع‎ترین گونه کم‎خونی در زنان است. این بیماری به دلیل کمبود آهن در تغذیه، دفع بیش‎ از حد خون در بلندمدت (مانند خونریزی گوارشی) یا سوءجذب آهن رخ می‌دهد.
به گزارش شفا آنلاین،شایع‎ترین علایم‎عمومی این بیماری، احساس‎ سستی، خستگی‎ همیشگی یا هنگام فعالیت و احساس کسالت‎عمومی، سرگیجه کاذب، ابتلای‎مکرر به بیماری‎های ویروسی مانند سرماخوردگی، ناخن‎های قاشقی ‎شکل (گودشدن روی ناخن)، هرزه‌خواری مانند خاک ‎خوردن، یخ ‎خوردن و... و خواب‎رفتن و
 سوزن‎ سوزن شدن دست‎ و پاها هستند.
کمبود آهن گاهی سبب رنگ ‎پریدگی و زخم غیرطبیعی گوشه‎ لب نیز می‌شود.
کم‎خونی فقرآهن شایع‎ترین گونه کم‎خونی بوده و به علت مقدار ناچیز آهن در غذا یا نبود جذب ‎گوارشی آن برای جبران آهن از دست ‎رفته در عادت ‎ماهانه یا بیماری روی می‎دهد. آهن یک قسمت‎اصلی در ترکیب هموگلوبین است و کمبود آن سبب کاهش ورود هموگلوبین به داخل گلبول ‎قرمز می‌شود.
در ایالات‎متحده، ٢٠‌درصد زنان در سنین باروری در مقایسه با ٢‌درصد مردان‎بالغ به کم‎خونی کمبود آهن دچار هستند.
علت ‎اصلی کم‎خونی کمبود آهن در زنان، هدر رفتن خون در زمان عادت‎ ماهیانه است و کمبود آهن بدون کم‎خونی در دختران ‎نوجوان سبب پایین ‎افتادن کیفیت ‎تحصیلی و ضریب‎ هوشی می‌شود.
کمبود آهن شایع‎ترین حالت کمبود یک ‎عنصر بایسته در سراسر جهان است.
تشخیص این بیماری با یافته‎های غیرطبیعی در آزمایش خون و علایم‎بالینی در بدن حاصل می‌شود و ترکیبات دارای آهن مانند فروس‎سولفات در درمان و پیشگیری از کم‎خونی فقرآهن به‎کار می‎رود.
مصرف گوشت و جگر، مغزها مانند پسته، ماهی، زرده تخم‌مرغ، سبزی‎های دارای برگ سبز تیره مانند جعفری، اسفناج و حبوبات مثل عدس و لوبیا و همچنین میوه‌های خشک (مانند برگه‌ها) و دانه‌های روغنی در درمان مفید است. مصرف ویتامین C بعد از غذا (مانند آب‎لیمو) موجب افزایش جذب آهن و مصرف چای و قهوه موجب کاهش جذب آهن می‎شوند.
نیاز روزانه به این ماده، بسیار اندک و حدود یک میلی‎گرم است، البته میزان نیاز به آهن براساس سن، جنس و وضع فیزیولوژیکی افراد متفاوت است. مثلا زنان باردار به علت افزایش حجم ‎خون، رشد جنین و جفت و سایر بافت‌ها به آهن بیشتری نیاز دارند و در شیرخوارانی که شیرمادر می‎خورند، در صورت سلامت مادران، میزان آهن موجود در شیرمادر برای ٤ تا ٦ ماه اول زندگی کافی است اما از ٦ماهگی به بعد استفاده از قطره‎آهن توصیه می‎شود.
در کودکانی که از شیرخشک استفاده می‎کنند معمولا کمبود آهن وجود ندارد و در نوزادانی که با وزن کم متولد می‌شوند، ذخایر آهن اغلب اندک بوده و باید از ٣ ماهگی، آهن‎ اضافی
 به صورت قطره ‎خوراکی خورانده شود و همچنین بستن پیش‎ از موقع بندناف نیز به این دلیل که نوزاد را از یک‎سوم کل خونش محروم می‎کند، خطر فقرآهن را افزایش می‌دهد.
اسیــد سیــتــریک و اسیداسکوربیک یا ویتامین C که در آلو، خربزه، ریواس، انبه، گلابی، طالبی، گل‎کلم، سبــزی‌هــا، آب‎پـرتـقــال، لیموشیریـن، لیـمـوترش، سیب و آناناس وجود دارند، می‌توانند عوامل افزایش‌دهنده جذب‎ آهــن در بدن باشند. اسیدمالیک و اسیـد تارتــاریک که در هویـج، سیب‎زمینی، چغندر، کدوتنبل، گوجه‎فرنگی، کلم‎پیچ و شلغم موجود است نیز سبب افزایش جذب‎آهن می‌شوند.
محصولات‎ تخمیری مثل سس‎ سویا نیز در این دسته از عوامل گنجانده می‌شود. از غذاهایی که غنی از آهن هستند و منابع غذایی حاوی ویتامین C در هر وعده‎ غذایی، جهت جذب ‎بهتر آهن مانند پرتقال، گریپ‌فروت، گوجه‎فرنگی، کلم، توت‎فرنگی، فلفل‎سبز و لیموترش استفاده کنید.  استفاده از گوشت قرمز، ماهی یا مرغ را در برنامه‎غذایی خود بگنجانید و از مصرف چای یا قهوه همراه یا بلافاصله بعد از غذا پرهیز کنید.
در صورت داشتن مشکلات گوارشی و یبوست برای رفع آنها حتما به پزشک مراجعه کنید و عادات‎ غذایی غلط خود را (مثل مصرف موادغیرخوراکی مانند خاک و یخ) که خود از علایم کم‎خونی فقرآهن هستند، تصحیح کنید و جهت پیشگیری به‎ موقع یا بهبود کم‌خونی خود با پزشک و متخصص تغذیه مشورت کنید.

پری بسطامی  |   کارشناس ارشد مامایی


شهروند
نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: