دانشمندان دانشگاه شمال غرب آمریکا به منظور بررسی عکس العمل بیماران کما به صداهای آشنایی که مربوط به اعضای خانواده آنان است، اقدام به پخش صداهای ضبط شدهای از اعضای خانوداه بیماران کما برای آنان نمودند. آنان روزی چهار بار به مدت شش هفته اقدام به پخش صداهای آشنا برای شش بیمار کمایی نمودند. نتایج این تحقیقات که در مجله توانبخشی اعصاب و ترمیم عصبی انتشار یافت حکایت از آن داشت تمامی این بیماران زودتر از مدت زمان معمول از حالت کما خارج شدند.
دکتر ترسا پایپ عصب شناس بالینی میگوید: ما بر این باوریم شنیدن صدای والدین و خواهر و برادر باعث فعال شدن آن بخش از مغز بیمار میشود که مسئول حافظه بلند مدت میباشد. این نوع تحریک باعث ایجاد اولین جرقههای هوشیاری در بیماران کما میشود.