شفاآنلاين:الان در جامعه، ما با شيوع بالاي ديابت در دو نوع يک و دو مواجه هستيم. ديابت نوع يک ديابتي است که معمولاً در سنين پايين (کودکي و نوجواني) رخ مي دهد. در اين نوع ديابت، عوامل ژنتيکي و محيطي و همچنين سيستم ايمني بدن باعث مي شوند تا سلول‌هايي که هورمون انسولين ترشح مي کنند از بين بروند.
بدن فرد ديگر انسولين توليد نمي کند
و فرد مبتلا به ديابت مي شود. اما ديابت نوع دو که 90 تا 95 درصد فراواني افراد ديابتي
را تشکيل مي دهد، معمولاً در سنين بالا رخ مي دهد. در اين حالت، سلول هاي ترشح کننده
انسولين کاملاً از بين نمي روند، اما ترشح انسولين تحت تاثير عوامل ژنتيکي و محيطي
کم مي شود. در اين نوع ديابت، سابقه خانوادگي، چاقي و اضافه وزن دخيل مي باشند. ديابت
نوع دو به ميزان زيادي قابل پيشگيري مي باشد. البته با شيوع چاقي در سنين پايين، موارد
ابتلا به ديابت نوع دو در سنين پايين نيز به فراوان ديده مي شود.
به گزارش شفاآنلاين ،دکتر مريم ابوالحسني، متخصص پزشکي ورزشي و عضو هيئت
علمي دانشگاه علوم پزشکي تهران، با بيان اينکه ديابت نوع دو که سابقه خانوادگي افراد دخيل مي باشد، قابل پيشگيري
نيست و با مداخلاتي مانند ورزش هم نمي توان از بروز آن جلوگيري کرد، گفت: يکي از مهمترين
فاکتورهاي خطر در اين نوع از ديابت، چاقي و افزايش وزن مي باشد که مي توان با انجام
ورزش منظم و رژيم غذايي مناسب آن را کنترل کرد. ورزش مي تواند با افزايش سوخت و ساز
قند خون، حساسيت سلول هاي عضلاني به مصرف انسولين را بالا ببرد که در نتيجه قند خون
کاهش مي يابد. ورزش حتي مي تواند ترشح انسولين در لوزالمعده را بالا ببرد. بطورکلي،
ورزش هم با کنترل فاکتورهاي خطر و هم با تاثير روي سيستم هورموني بدن به خصوص انسولين،
مي تواند در پيشگيري از ابتلا به ديابت نوع دو موثر باشد.
وي افزود: ورزش هايي که براي پيشگيري از ابتلا به
ديابت توصيه مي شود، براي افراد سالم مي باشد که بيماري هاي ديگري مانند بيماري هاي
قلبي عروقي و بيماري هاي کليوي ندارند. در انجام ورزش توصيه مي شود افراد از ورزش هاي
هوازي و قدرتي استفاده کنند. ورزش هاي هوازي مانند پياده روي تاثير بسيار خوبي در اين
زمينه دارند. افراد حداقل سه تا پنج روز در هفته و در هر روز حداقل به مدت 30 دقيقه،
برنامه هوازي منظم داشته باشند. دوچرخه سواري، استفاده از تردميل (دويدن سبک)، شنا
و راه رفتن در آب، از ديگر ورزش هاي هوازي مي باشند. همچنين توصيه مي شود افراد 2 تا
3 روز در هفته ورزش هاي قدرتي مانند ورزش با دمبل انجام دهند. در ورزش هاي قدرتي زمان
مهم نيست، بلکه تعداد ست ها و تکرار آن مورد تاکيد مي باشد. بهتر است هر عضله در يک
تا دو ست و در هر ست، 8 تا 15 بار تمرين داده شود. در ورزش هاي قدرتي، در هر جلسه بايد
عضله هاي متفاوت تمرين داده شوند. چون بعد از ورزش قدرتي بدن احتياج به ريکاوري (بازسازي)
دارد. انتخاب وزنه بايد توسط متخصص و با توجه به وضعيت بدني افراد تعيين شود.
ابوالحسني با بيان اينکه علاوه بر انجام ورزش هاي
قدرتي و ترکيبي، ورزش انعطاف پذيري بدن (ورزش هاي کششي) نيز در هر روز هفته انجام شود
تا آمادگي بدن براي انجام ورزش هاي هوازي و قدرتي بالا برود، گفت: ورزش کششي براي هر
عضله چهار بار و هر بار در 10 ثانيه انجام شود.
البته اين ورزش ها براي افراد سالم مي باشد. ديابت
يک فاکتور خطر براي ابتلا به انواع بيماري ها نظير بيماري هاي قلبي عروقي مي باشد.
بنابراين پس از ارزيابي هاي پزشکي در افراد ديابتي، در ابتدا يک تست ورزش تشخيصي انجام
مي شود و بر اساس اين تست، ورزش مناسب به بيمار تجويز مي شود. بيماران ديابتي که انسولين
مصرف مي کنند، حتماً زير نظر پزشک به ورزش بپردازند.
عضو هيئت علمي دانشگاه علوم پزشکي تهران در پايان
با بيان اينکه بهتر است قند خون ناشتا زير 100 باشد که البته در بعضي منابع پزشکي عدد
زير 110 را نرمال مي دانند، گفت: اگر قند خون ناشتا بيشتر از عدد 126 باشد، از آن به
عنوان ديابت آشکار نام مي برند. اگر فرد در حالت ناشتا، داراي قند خون پايين (زير
100) و بالا (بالاي 250) باشد، ابتدا بايد قند خون وي کنترل شود و سپس به ورزش بپردازد.
ورزش درحالت قند خون زير 100 و بالاي 250، حتي احتمال به کما رفتن و افت شديد قند خون
را نيز در پي دارد.
نظرشما
آخرین اخبار