کد خبر: ۴۴۲۸۵
تاریخ انتشار: ۲۲:۲۰ - ۲۵ آذر ۱۳۹۳ - 2014December 16
شفا آنلاين-يکي از بزرگترين اشتباه ها در استفاده و انتخاب کفش اين است که وقتي يک برنامه تمريني مثل دويدن يا پياده روي داريد به طرف قفسه کفش ها مي رويد و يک جفت کتاني را انتخاب مي کنيد. شايد فکر کنيد اين بهترين انتخاب است! اشتباه نکنيد کفش کتاني بسته به نوع هدفي که انتخاب مي کنيد ممکن است کيفيت وحمايتي را که مورد نياز پاهاي شما است، نداشته باشد.

به گزارش شفا آنلاين، اغلب کفش هاي کتاني گذشته از اينکه مناسب پياده روي نيستند بلکه مشکل زا نيز هستند و ممکن است شما را به دردسر بيندازند. کفش هاي ورزشي ويژگي هاي متفاوتي نسبت به کفش پياده روي دارند. هر چند کفش هاي کتاني که به بازار عرضه مي شوند نياز بسياري از مشتريان را تامين مي کنند اما بايدتوجه داشت همان طور که ورزشکاران نبايد با کفش مخصوص پياده روي ورزش کنند، کفش هاي ورزشي نيز براي پياده روي و راه رفتن طولاني مدت گزينه مناسبي نيستند.


تفاوت کفش ورزشي با کفش پياده روي
کفش هاي مخصوص دويدن بايد سبک باشند و کف نرمي داشته باشند تا در هر بار اصابت پا به زمين فشار وارد بر کف پا را جذب کنند از سويي اين کفش ها بايد با پهناي کف پا تناسب داشته باشد. مثلاً ورزشکاري که پاي پهن دارد نبايد از کفش هاي نوک باريک استفاده کند. کفش هاي پياده روي نسبت به کفش هاي دويدن نسبتاً سفت تر هستند. کفش هايي که براي دويدن طراحي شده اند، پاياسازي کناري در آن ها ساخته نشده است چرا که هنگام دويدن پاها به اطراف حرکت نمي کنند و فقط به طرف جلو گام برداشته مي شود. منظور از پاياسازي کناري، ساق دار بودن کفش است. يعني کفشي که محدوده بيشتري از مچ پا را حمايت کند. يک کفش ورزشي که براي دويدن ساخته شده فقط ثبات و حمايتي که در حال دويدن در پيست دووميداني نياز است، فراهم مي کند. کفش هاي بسکتبال و تنيس نياز دارند تا از طرفين پاياسازي شوند. به اين خاطر که هنگام ورزش در اين نوع رشته هاي ورزشي پاها به اطراف زياد حرکت مي کنند.

تفاوت زيرسازي کفش ورزشي با کفش پياده روي
کفش پياده روي با کفش دويدن تفاوت دارد. دونده ها بيشتر روي جلوي پا فرود مي آيند بنابراين هنگام دويدن در مسافت هاي طولاني، به کفشي نياز است که لايه بيشتري در قسمت سينه پا داشته باشد در حالي که کفش هاي پياده روي بايد لايه سخت تري براي حمايت از پاشنه داشته باشند. دوندگان با هرگامي که بر مي دارند سه برابر وزن بدن شان روي زمين فشار وارد مي کنند. در حالي که کفش هاي واکر (کفش هاي پياده روي)فقط يک و نيم برابر وزن بدن به زمين ضربه مي زنند. کفش هاي ورزشي نسبت به کفش هاي واکر به زير سازي بيشتري در قسمت پاشنه و نوک پا نياز دارند. به همين دليل است که سيستم زير سازي هوا در اين کفش ها زياد است. واکر ها به زير سازي کمتري بويژه در قسمت نوک پا نياز دارند زيرا زير سازي اضافي وزن بيشتري را به کفش اضافه مي کند. براي اينکه پاها بعد از ضربه طولاني روي زمين احساس خستگي نکنند، زيرسازي مناسب در اين کفش ها مهم است. گاهي ممکن است از کفي هاي کفش مسابقه يا کفش هاي خيلي سبک در داخل کفش هاي مخصوص پياده روي استفاده شود در حالي که اين کفي ها براي استفاده منظم و پياده روي طولاني مدت به اندازه کافي زيرسازي نشده اند.

پاشنه مناسب براي کفش هاي پياده روي
کفش هاي پياده روي طوري طراحي شده اند که اختلاف ارتفاع پاشنه با نوک انگشتان پا حداقل است. هر چند قسمت بيروني اين کفش ها فريبنده است و برخي افراد ممکن است فکر کنند ارتفاع پاشنه اين کفش ها از نوک کفش بالاتر است ولي در حقيقت پاشنه آنها در داخل کفش در سطح پايين قرار دارد چون واکرها هنگام گام برداشتن با پاشنه خود روي زمين ضربه مي زنند و هيچ نيازي به يک پاشنه بلندتر ندارند. کفش پياده روي يا کفش راحتي نبايد پاشنه هاي زياد تخت و صافي داشته باشد. واکر ها با پاشنه خود به زمين ضربه مي زنند و پاشنه صاف مانع از نورد به جلو در هنگام راه رفتن مي شود. يک کفش پياده روي واقعي نبايد پاشنه کاملاً صافي داشته باشد. کمر درد و درد در ناحيه عضلات پا ناشي از پوشيدن طولاني مدت کفش هايي با پاشنه هاي کاملاً تخت است.

انعطاف پذيري کفش ها
هر دو کفش ورزشي و پياده روي بايد انعطاف پذير باشد. براي اطمينان از انعطاف پذيري کفش با نوک انگشت کفش را به پايين فشار دهيد و ببينيد کفش خم مي شود يا خير. بسياري از طرح هاي کفش هاي ورزشي در قسمت مياني انعطاف پذيري بالايي دارند و برخي ديگر در قسمت جلوي پا انعطاف پذير هستند. انتخاب اين کفش ها با توجه به نياز ورزشکاران متفاوت است اما کفش هايي که در قسمت مياني انعطاف پذير هستند، براي ضربه به توپ مناسب نيستند.
قسمت جلوي کفش پياده روي بايد در ناحيه انگشتان پا خم شود تا از وارد شدن فشار به نوک انگشتان پا جلوگيري شود . متاسفانه بسياري از کفش هايي که به بازار عرضه مي شوند قابليت انعطاف پذيري ندارند و براي قدم زدن نامناسب هستند. البته مي توان کفش هاي ورزشي که در قسمت نوک پا خم مي شوند را براي پياده روي استفاده کرد. کفش هاي کنترل حرکت که اغلب براي دوندگان طراحي مي شوند، انعطاف پذيري کمتري دارند. اين کفش ها با هدف حفظ پا از چرخش بيش از حد در طول حرکت به جلو ساخته شده اند. دونده هايي که مي خواهند چرخش پاهايشان را کنترل کنند، براي کاهش انعطاف پذيري از اين کفش ها استفاده مي کنند.




ایران



نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: