فلورایدتراپی کار ساده‌ای است در قیاس با این‌که درباره شبکه آبرسانی کشور اقداماتی انجام دهیم چرا که اطلاعات و اشراف ما درباره مقدار فلوراید محلول در آب آن‌قدر نیست که بدانیم در چه مناطقی باید فلوراید اضافه کرد و در چه مناطقی اضافه نکرد.
برای فلوراید تراپی لازم نیست که کودکان به مطب‌ها مراجعه کنند بلکه در شبکه‌های بهداشت و درمان سراسر کشور به راحتی می‌توان این کار را انجام داد.
روش معمول فلورایدتراپی این‌گونه است که دو طرف دندان‌ها و فک پنبه گذارده می‌شود و روی دندان پماد مورد نظر مالیده می‌شود و پس از ١٥ دقیقه پماد را از روی دندان پاک می‌کنند.
سنین توصیه شده برای فلورایدتراپی زمانی است که دندان‌های شیری کاملا روییده است تا زمانی که دندان‌های دایمی رشد کرده است و این اقدام در این زمان بسیار مناسب و موثر است.
در فلورایدتراپی فلوراید روی سطح
دندان می‌نشیند و استحکام سطح دندان بالا می‌رود و روش دیگر فیشورسیلنت است
یعنی زمانی که دندان بچه رویش می‌کند شیارهایی عمیق دارد که خیلی زود
پوسیده می‌شود و فیشورسیلنت می‌تواند از این پوسیدگی خودداری کند که هر دو
این اقدامات در شبکه‌های بهداشتی دولتی ارایه می‌شود و با این اقدام سطح
دندان‌هایی که مستعد پوسیدگی هستند دیرتر پوسیده شود.
فیشورسیلنت در کاهش
پوسیدگی دندان بسیار مفید است و اجرای آن نیازمند یونیت‌های دندانپزشکی
است. در این روش باید سطح دندان را تمیز کرد، مقدماتی برای آماده‌کردن سطح
دندان با استفاده از ماده‌ای اسیدی صورت می‌گیرد و سپس روی سطح دندان
کامپوزیت پرکردنی روانی را قرار می‌دهند که به علت روانی تمام شکاف‌های
دندان‌ها را پر می‌کند.
برای سفت کردن این کامپوزیت روان از دستگاه
نوری استفاده می‌شود باید رول پنبه و ساکشن وجود داشته باشد تا بزاق دهان
کودک جمع شود بنابراین نیازمند یونیت است اما تخصص خاصی نمی‌خواهد و فکر
می‌کنم بهداشت کاران هم آموزش این اقدام را دیده باشند.
ایسنا
