غيبت متخصص ،کمیود تخت و پرستار ،مهم ترین گلایه های مردم در اورژانس‌ بیمارستان های دولتي

 آنها می‌خواهند بیمارشان در کمترین زمان ممکن ویزیت شود، بیماری‌اش، مشکلش، دردش، زود تشخیص داده شود، درمان شود. این انتظار بیماران و همراهشان است، همان‌ها که از زمان ورود بیمار به اورژانس، همراهی‌اش می‌کنند و از نزدیک شاهد تمام اتفاقات هستند. مینا شفیعی، بیشتر از ٦ ساعت است که پدر سالخورده‌اش را به‌خاطر مشکل گوارشی به اورژانس یکی از بیمارستان‌های دولتی منتقل کرده، هنوز اما موفق نشده پزشک متخصص را ببیند. پزشک نه بیمارش را دیده و نه حتی تشخیصی داده شده که مشکلش چیست. رزیدنت‌های جوان با روپوش سفیدی که به تن دارند، بالای سر بیماران هستند، بیماران اما می‌دانند آنها پزشک متخصص نیستند و درحال گذراندن دوره آموزشی‌شان هستند، این بیماران را قانع نمی‌کند. «چند بار سراغ پزشک متخصص را گرفته‌ایم اما به ما می‌گویند یکي، دو ساعت دیگر می‌آیند. هنوز هم خبری نشده.» این وضع بیشتر بیمارستان‌های دولتی است، چه آنها که درمانی هستند و چه آنها که آموزشی و پُر از رزیدنت و انترن. اورژانس يكي ديگر از بیمارستان‌هاي دولتي در جنوب پايتخت  هم شلوغ است، مریم اكبري، همین چند شب پیش برای درد زانویش به آن‌جا رفته بود، آن‌قدر درد داشت که نمی‌توانست روی پایش بایستد، مسئول اورژانس از همان جلوی در اورژانس، پذیرش‌اش نکرد. «الان پزشک متخصص نداریم، فقط رزیدنت و انترن داریم.» این مسئول حتی تأکید کرده که می‌توانند به بیمارستان دیگری مراجعه کنند. «شاید آن‌جا پزشک متخصص باشد.» هیچ‌کس هم نمی‌داند تکلیف بیماران بدحالی که بدون حضور پزشک متخصص به اورژانس منتقل می‌شوند، چیست. این تنها گلایه بیماران نیست، پرستاران هم از این وضع انتقاد دارند. «براساس طرح تحول نظام سلامت، پزشکان متخصص باید ٢٤ساعته در بیمارستان‌های دولتی حضور داشته باشند، اما متاسفانه در بیشتر موارد این اتفاق نمی‌افتد، حالا نه‌تنها در اورژانس که در بخش‌های بستری هم، پزشک متخصص بیمار را ویزیت می‌کند.» اینها را محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار  می‌گوید: «در بیمارستان‌های دولتی تنها اسم پزشکان وجود دارد، اما هیچ اثری از آنها دیده نمی‌شود، حتی گاهی دیده شده که اسم یک پزشک سه جا آمده که باید حضور داشته باشد، اما در هیچ‌کدام از آنها نیست.»  او ادامه می‌دهد: «متاسفانه تنها در شیف شب اورژانس‌ها با مشکل نبود پزشک متخصص مواجه نیستند، حتی در روز هم نمی‌شود این پزشکان را دید. البته این اتفاق بیش از همه در بیمارستان‌های آموزشی دیده می‌شود که انترن‌ها و رزیدنت‌ها حضور دارند.» اشاره شریفی‌مقدم به پزشکانی است که هم در لیست مقیم قرار گرفته‌اند، هم یک جراحی در اتاق عمل دارند و هم سمتی در بیمارستان. دبیرکل خانه پرستار البته اضافه می‌کند: «این موضوع شامل حال تمام پزشکان نمی‌شود، چراکه تعدادی از آنها هم هستند که به وظایفشان عمل می‌کنند.» به گفته شریفی‌مقدم، استاد پزشک باید در بیمارستان‌های آموزشی، در کنار رزیدنت و پرستار، در بیمارستان حضور داشته باشد، تمام مراحل معاینه، تشخیص و درمان زیر نظر مستقیم او صورت گیرد، نه این‌که تمام کارها را رزیدنت و پرستارها انجام دهند. «متاسفانه تنها مُهر پزشک است که در بیمارستان‌های آموزشی کار می‌کند و‌ درصد کمی از آنها حضور فیزیکی دارند، البته در این میان طب اورژانس بهتر از تخصص‌های دیگر کار می‌کنند، اما درنهایت در صورتي‌كه بیمار بستری‌شده در اورژانس به تخصص خاصی مانند جراحی، ارتوپدی و... نياز داشته‌باشد باید پزشک متخصص همان رشته حاضر باشد.» شریفی‌مقدم به شهروند تأکید می‌کند که پزشک متخصص در هر شیفت باید حداقل یک بار بیماران را ویزیت کند.
گزارش : زهرا جعفرزاده