انسولین نایاب شد

شفاآنلاین:سلامت>عضو هیات‌مدیره انجمن داروسازان ایران درخصوص چرایی بروز کمبود انسولین در کشور‌ توضیحاتی داد.
 به گزارش شفا آنلاین:هادی احمدی گفت: همه چیز به مدیریت صحیح حوزه دارو بر می‌گردد و این مدیریت صحیح نیازمند آمار و عدد درست و همچنین نقدینگی مناسب و تامین ارز است.
وی با عنوان این مطلب که حدود ۱۲‌میلیون بیمار دیابتی داریم که این آمار روز‌به‌روز در حال افزایش است، افزود: ویال‌های انسولین از سالیان قبل جای خود را به قلم‌های انسولین داده‌اند چون بیماران از قلم‌های انسولین استقبال می‌کنند. احمدی ادامه داد: براساس عملکرد، قلم‌های انسولین به چند دسته تقسیم می‌شوند که شامل سریع‌الاثر، کوتاه‌اثر و طولانی‌اثر و انسولین‌های مخلوط است.
مدیر روابط‌عمومی انجمن داروسازان ایران با اشاره به کمبود یک نوع انسولین وارداتی‌ گفت: این انسولین سریع‌الاثر و متوسط‌الاثر، متاسفانه مدتی است در کشور با کمبود مواجه شده است.
وی افزود: داخل کشور تولید انسولین داریم، دو شرکت انسولین‌های قلمی را تحت لیسانس تولید می‌کنند و به زودی دو شرکت دیگر هم به آنها اضافه می‌شود اما پزشکان و بیماران به انسولین خارجی که کمبود داریم، عادت کرده و نتیجه گرفته‌اند.
مدیر روابط‌عمومی انجمن داروسازان ایران گفت: به طور متوسط ماهانه ۸۰۰‌هزار قلم از این نوع انسولین در کشور نیاز است و سازمان غذا و دارو باید به فکر باشد که این ۸۰۰‌هزار قلم را به هر طریقی وارد کند. طبق آخرین اطلاعیه‌ای که سازمان غذا و دارو در تیرماه داد، گفتند که تامین‌کننده خارج از کشور دچار مشکل شده و میزان تخصیص داده به کشور ما یک چهارم شده است.
وی تاکید کرد: انسولین دارویی نیست که برای مصرف آن صبر کنیم بلکه باید مشکلات پیش‌بینی شود و سازمان غذا و دارو، ذخیره حداقل ‌شش ماهه در کشور داشته باشد. تعجب می‌کنم چرا دوستان در سازمان غذا و دارو ذخیره استراتژیک را نادیده گرفتند که حتی تولید‌کننده دچار مشکل می‌شود ما دچار کمبود دارو شویم.
احمدی در پاسخ به این سوال که آیا مقصر اصلی را سازمان غذا دارو می‌دانید که نتوانست تخصیص و مدیریت درستی داشته باشد یا خیر گفت: بله در کل سازمان غذا و دارو را مقصر می‌دانم چون باید تمهیداتی را پیش‌بینی کند و ذخیره استراتژیک دارو باید در کشور داشته باشیم که دچار کمبود نشویم.
وی در پاسخ به این سوال که چرا پزشکان و بیماران همان انسولین کمیاب خارجی را ترجیح می‌دهند، افزود: انسولین ایرانی یکی دو سال است که تولید شده و هنوز شناخته‌شده نیست. برخی پزشکان هنوز آشنایی کامل با تولید داخل ندارند و معمولا برند می‌نویسند. بیماران هم عادت کرده‌اند و تغییر ذائقه بیماران خیلی سخت است. مدت‌ها زمان می‌برد تا اثربخشی داروی ایرانی را به بیماران و پزشکان توضیح بدهیم، باید اثربخشی این محصول در کنگره‌ها و همایش‌ها توضیح داده شود اما زمان‌بر است. آنچه مسلم است، حداقل نیاز است ۵۰‌درصد را در داخل تولید و ۵۰‌درصد را وارد کنیم. ۵۰‌درصدی هم که باید وارد شود دچار مشکلات اینچنینی هستیم که متاسفانه علت اصلی را در برنامه‌ریزی برای تامین دارو می‌دانم.
احمدی در پاسخ به این سوال که گفتید قرار است دو شرکت دیگر به جمع شرکت‌های تولیدکننده انسولین در کشور اضافه شوند، آیا در تامین مواد اولیه مشکل نخواهیم داشت، گفت: قطعا در تامین مواد اولیه مشکل داریم. مشکل بزرگ ما در دارو نقدینگی است، بارها اعلام کردیم وقتی در صنعت دارو کمبود نقدینگی داریم این مشکلات را داریم. وقتی سازمان غذا و دارو برای سال ۱۴۰۳، ۱۲۵همت برای طرح دارویار تقاضا می‌کند و مجلس با ۷۵‌همت موافقت می‌کند بالاخره یک جایی خودش را نشان می‌دهد. کمبود نقدینگی بلای جان صنعت داروسازی کشور است چه در تامین مواد اولیه چه در تولید چه در عرضه. باید سعی کنیم منابع پایدار مالی را برای صنعت دارو کنار بگذاریم و ذخیره استراتژیک حداقل برای شش‌ماه داشته باشیم. متاسفانه این برنامه‌ریزی‌ها نیست و کمبود نقدینگی هم مزید بر علت شده است.
وی ادامه داد: البته ذکر این نکته لازم است که در فرآیند تامین منابع مالی پایدار برای تامین دارو تنها سازمان غذا و دارو نیست، ارگان‌های دیگر مانند سازمان برنامه و بودجه و بانک مرکزی هم دخیل هستند. نمی‌توان تنها سازمان غذا و دارو را مقصر اصلی بدانیم، گرچه سازمان غذا و دارو باید تمهیدات لازم را فراهم کند.
احمدی افزود: باید برای استفاده از انسولین و تمامی داروهای تولید داخل، پزشکان را متقاعد کنیم که این مهم نیاز به زمان دارد. وقتی دارویی کم می‌شود، مصرف القایی زیاد می‌شود و در بیماران، داروها را در خانه استوک می‌کنند. وقتی کمبود دارو ایجاد می‌شود، دو تا سه برابر آن دارو نیاز به تامین داریم که مصرف القایی از بین برود و این یک مساله روانی است. باید فرهنگ‌سازی شود و مردم کمک کرده و مسوولان سازمان غذا و دارو تمهیدات لازم را فراهم کنند./مهر